“Νά ποὺ μετὰ ἀπὸ σχεδὸν 50 χρόνια ὑπηρέτης τῆς τέχνης ἔγινα διάσχημος γιὰ μιὰ παντόφλα”
Ioannis Stratakis
Νά ποὺ μετὰ ἀπὸ σχεδὸν 50 χρόνια ὑπηρέτης τῆς τέχνης ἔγινα διάσχημος γιὰ μιὰ παντόφλα. Εἶδες ποὺ τελικὰ κανεὶς δὲν γνωρίζει τὴν τύχη του!
Γιὰ τὰ ψιλὰ γράμματα:
1) Δὲν ὑπῆρξα προσκελκλημένος στὴν ἑορτὴ τῆς ἀποκαταστάσεως2) Ἦλθα πράγματι ἀπὸ τὴν παραλία ἀπ’ εὐθείας στὴν (ἐργολαβικὴ) ἐργασία μου, μὲ ὁδικὸ ταξίδι 1,5 ὥρας μέσα στὴν ντάλα γιὰ νὰ εἶμαι στὴν ὥρα μου
3) Δὲν θὰ φόραγα τὸ (κατὰ τὰ ἄλλα ὄμορφο) κοστούμι ἐργασίας διότι εἶναι ἀπὸ χονδρὸ χειμερινὸ ὑφασμα καὶ κοντὰ στὰ 60 μου δὲν ἀντέχω καὶ πολὺ τὴν ζέστη καὶ τὴν ὑγρασία. Ἄλλωστε ἂν τὸ φόραγα ἀπὸ πρὶν ἴσως νὰ τσαλακωνόταν ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα.
4) Ὅταν φθάσαμε δὲν εἶχε κανεὶς σκεφθεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ διψᾶμε. Μετὰ ἀπὸ ὥρα ἔφεραν νερὸ. Δυστυχῶς τὸ ἐναπόθεσαν στὴν νοτιοανατολικὴ πλευρὰ τοῦ κήπου, ἴσως 1+ χιλιόμετρο μακρυὰ ἀπὸ τὰ καμαρίνια τῶν «ἐργατῶν». Ἐκείνη τὴν πορεία πρὸς τὸ νερὀ κατέγραψε ὁ φακὸς, ὥρα ποὺ ὁ χῶρος -πλὴν ἐλαχίστων- δὲν εἶχα ἀκόμη δεχθεῖ ἐπισκέπτες. Θὰ ἔβγαινα νὰ ἀγοράσω νεράκι ἀπ’ ἔξω, ἀλλὰ γιὰ λόγους ἀσφαλείας τὰ ΑΔΤ μας κρατοῦσε ἡ ἀσφάλεια εἰσόδου, ἄρα δὲν μποροῦσα οὔτε νὰ βγῶ οὔτε νὰ ξαναμπῶ.
5) Σήμερα τὸ πρωῒ διαπίστωσα πὼς μοιάζω μὲ γνωστὸ δημοσιογράφο-συντάκτη ἐπίσης γνωστῆς ἐφημερίδας, ποὺ ὁ ἄνθρωπος βρῆκε τὸν μπελά του (ἐκτὸς τὸ δικό μου σοκ).
6) Λυποῦμαι ποὺ ἔγινα ἀφορμὴ γιὰ τὸση ταραχή, δικαιολογημένη μερικῶς ἐὰν κανεὶς δὲν γνωρίζῃ πὼς ἡ φωτογραφία ἐλήφθη ἀρκετὰ πρὶν τὴν ἔναρξι τῆς ἐκδηλώσεως.
7) Λυποῦμαι ἐπίσης ποὺ ἔγινα ἀφορμὴ νὰ χυθῇ τόσο λεκτικὸ δηλητήριο στὸ διαδίκτυο.
Μὴν ἀνησυχῇτε ὅμως, τὰ κοστούμια μου εἶναι ὑπεράριθμα καὶ δὲν ὁδηγεῖς μὲ λουστρίνια, ἀλλὰ τὰ φέρνεις μαζί καὶ ντύνεσαι ὅταν πρέπει ὅπως πρέπει.
Ἄ! καὶ κάτι ἄλλο, τὴν Δημοκρατία δὲν τὴν κάνουν τὰ ροῦχα. Ρωτῆστε τὸν Κλεισθένη καὶ τὸν Περικλῆ γιὰ τὸ ποιά μάρκα κοστούμια προτιμοῦσαν. Ἐγὼ εἶμαι πιὸ κοντὰ μὲ τὴν σαγιονάρα… Καὶ ὄχι, δὲν πῆγα νὰ κάνω κάποια πολιτικὴ δήλωσι ἢ πρότασι. Εἶμαι μικρός καὶ ἱκανοποιημένος.
