Μια εξομολόγηση για κάτι ξεχασμένο, αλλά και πολύ επίκαιρο.
του Κώστα Ασπρογέρακα
Εν όψει του 5ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον Φλεβάρη του 2008, με διεκδικητές της Προεδρίας του τον σημερινό Πρωθυπουργό και τον Φώτη Κουβέλη (διορισθέντα σήμερα απ΄ τον πρώτο Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας), τόσον ο Α. Τσίπρας όσο και ο Φ. Κουβέλης, έδωσαν συνεντεύξεις στο “ΑΝΤΙ” (τεύχος 913, Γενάρης του 2008).
Συμπυκνώνοντας την συνέντευξή του ο Φ. Κουβέλης, σαν απόσταγμα, έλεγε: “Η Αριστερά καλείται να παίξει ρόλο και να λειτουργήσει ως δύναμη ανατροπής ενός κλίματος που προωθείται, με το οποίο επιδιώκεται όχι η ανατροπή τού πολιτικού συστήματος, αλλά η ρευστοποιησή του, για να είναι ακόμα πιο ελεγχόμενο, ακόμα πιο χειραγωγήσιμο και ακόμα πιο προσβάσιμο στη διαμεσολάβηση των ΜΜΕ”. Στη συνέχεια, “πιστός” στις πιο πάνω “αρχές” του, συμμετείχε στις μνημονιακές κυβερνήσεις των Σαμαρά – Βενιζέλου και αποχώρησε γιατί δήθεν διαφώνησε με το “Μαύρο” στην ΕΡΤ. Ακολούθησε η “προσαρμογή” του στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως μεταλλάχτηκε μέχρι σήμερα, γιατί όπως είπε “η Ευρωπαϊκή του προοπτική, τον βρήκε σύμφωνο και συμπορευτή μ΄ αυτόν”!
Δυστυχώς, από χρόνια πολιτικός φίλος του, στο ίδιο τεύχος του “ΑΝΤΙ” (σελ41), ενόψει της διεκδίκησης της Προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ, τάχθηκα με το μέρους του, καταλήγοντας: “Δεν πιστεύω ότι ο ΣΥΝ και η κυρίαρχη τάση του να έχουν αποφασίσει ν΄ “αυτοκτονήσουν” δίχως “αιτιολογία”. Θα προτιμούσα το αισιόδοξο αριστερό χαμόγελο, που ανοίγει και πλαταίνει τον δύσκολο και στενό σήμερα αριστερό δρόμο. Χαμόγελο που πλούσιο διαθέτει σήμερα ο Φώτης”.
Μ’ αυτή μου την τοποθέτηση – υπεράσπιση και θέση “παρέσυρα” και ένα ικανό αριθμό συμπολιτών μας, που τον τίμησαν επανειλλημμένα, με την ψήφο τους. Οφείλω, λοιπόν, να ζητήσω απ΄ όλους αυτούς μια μεγάλη και ειλικρινή συγνώμη.
Του αξίζουν, λοιπόν, θερμά “συγχαρητήρια” για την υπουργοποίηση του, μια και όπως έγραψε ο καθηγητής Θ. Διαμαντόπουλος, “ο Φ. Κουβέλης είναι ο μεταρρυθμιστής των λόγων και ψηφοκαρπωτής των μόχθων των άλλων”.
