Ένας καρδιολόγος και μία παιδίατρος προστέθηκαν τις τελευταίες ημέρες στη δύναμη του Κέντρου Υγείας Χαϊδαρίου, αλλά η κατάσταση της υποστελέχωσης του επιστημονικού προσωπικού -και όχι μόνο- εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την δομή που υπηρετεί την πρωτοβάθμια υγεία στην πόλη.
Ο Καρδιολόγος Ιωάννης Παπαδάκης διορίστηκε από την 2η Υγειονομική Περιφέρεια Πειραιώς & Αιγαίου ως μόνιμος Καρδιολόγος, Επιμελητής Β’ στο Κέντρο Υγείας μας. Επίσης η Παιδίατρος Χριστίνα Κοντογιώργου διορίστηκε ως μόνιμη Παιδίατρος, Επιμελήτρια Β’.
Τον Σεπτέμβριο ήρθε η μόνιμη Παθολόγος Μαρία Σιαμπλή, αλλά έφυγε η Ευαγγελία Μπακαλάκου, που ήταν Επικουρική, και πήρε μόνιμη θέση στο Κέντρο Υγείας Δραπετσώνας.
Έτσι τώρα το ιατρικό δυναμικό του Κέντρου Υγείας Χαϊδαρίου αποτελούν:
4 Παθολόγοι
3 Παιδίατροι
1 Καρδιολόγος
1 Ωτορινολαρυγγολόγος
1 Χειρουργός
2 Οδοντίατροι
1 Μικροβιολόγος
Σύνολο 13
Το 2014 το Κέντρο Υγείας Χαϊδαρίου, μέσα στην οικονομική κρίση της χρεωκοπίας, είχε 35 γιατρούς στην υπηρεσία των πολιτών. Σήμερα, 11 χρόνια μετά και ενώ η χώρα έχει αφήσει πίσω της περιπέτεια της χρεωκοπίας και μάλιστα έχει βιώσει την υγειονομική κρίση του κορονοϊού, έχει μόλις 13 γιατρούς. Με αυτή τη σύνθεση αδυνατεί να υπηρετήσει ουσιαστικά την δημόσια πρωτοβάθμια υγεία, τη βάση του συστήματος υγείας κάθε χώρας και ο ασφαλισμένος αναγκάζεται να βάζει το χέρι στην τσέπη για ιατρικές υπηρεσίες σε ιδιώτες γιατρούς, ακόμη και απλή συνταγογράφηση.
Δαπάνες υγείας: Στην κορυφή της ΕΕ η Ελλάδα σε επιβάρυνση νοικοκυριών
Σε πρόσφατη έρευνα (2008 -2025) των καθηγητών Μιχάλη Χλέτσου και Χαράλαμπου Οικονόμου για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας γίνεται λόγος για «υγειονομική φτωχοποίηση» του πληθυσμού. Τεράστιες ανισότητες μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ όσον αφορά στην επιβάρυνση των νοικοκυριών από δαπάνες υγείας αποκαλύπτουν και νέα στοιχεία της Eurostat. Για πάνω από το ένα τρίτο των συνολικών δαπανών, οι Έλληνες βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη (34,3%), όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη δεν ξεπερνά το 14,6%. Δηλαδή στην Ελλάδα, οι ασφαλισμένοι πληρώνουν περισσότερο από το διπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου σε δαπάνες υγείας που δεν αποζημιώνονται από δημόσιο φορέα, όπως φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις και νοσηλείες.
