Καραϊσκάκη, ώρα μηδέν…
Η φωτογραφία του άρθρου συμπυκνώνει το πρόβλημα της πόλης: ασφυκτικές συνθήκες κυκλοφορίας, άγχος και κίνδυνος για τους πεζούς, δυσκολίες λειτουργίας για τις επιχειρήσεις.
Ο άνθρωπος που μας την έστειλε ρωτάει λακωνικά: “Να περάσω από πάνω;”
Παρκούρ με το καροτσάκι του μωρού δεν γίνεται. Δυστυχώς, επίσης, δεν γίνεται τίποτα για να αντιμετωπιστεί το χρόνιο αδιέξοδο.
Ο τίτλος “ώρα μηδέν” αποδίδει τη κρισιμότητα της στιγμής, με την έννοια ότι αν δεν συζητηθεί τώρα το πρόβλημα, στην προεκλογική περίοδο, πότε θα ακούσουμε προτάσεις; Πότε θα αξιολογηθούν; Πότε θα έρθει μια σοβαρή πολιτική δέσμευση για αυτό που απασχολεί τους πολίτες;
Τολμούμε να πούμε ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από ρηχότητα και ατολμία. “Μην πιάνεις τα σοβαρά προβλήματα γιατί μπορεί να καείς”, σκέφτονται οι δημοτικές αρχές, που περιορίζονται σε πασαλείμματα και σκόρπιες μικροπαρεμβάσεις χωρίς ειρμό και σχέδιο. Όπου αρπάξουμε καμια χρηματοδοτησούλα να έχουμε να λέμε και να βγάζουμε καμιά φωτογραφία, αυτό είναι όλο… Συνολικό σχέδιο δεκαετίας για την πόλη, για να υπερπηδήσει επιτέλους την υπανάπτυξη και την καθημερινή ταλαιπωρία, δεν υπάρχει.
Ωστόσο, έχουμε δει πόλεις στην Ελλάδα να στέκονται απέναντι σε παρόμοια προβλήματα και να εφαρμόζουν λύσεις.
Καλούμε τους συνδυασμούς να μιλήσουν για το συγκεκριμένο πρόβλημα της κεντρικής οδού της πόλης, αλλά και του κυκλοφοριακού του Δάσους κοκ.
Μέχρι τότε, ας βρει μόνος του την απάντηση στο ερώτημά του ο πατέρας που βρίσκεται πίσω από το καροτσάκι.
