Μερικές υπερβολές (;) για το καινούργιο του ηλεκτρικό ποδήλατο
Κυκλοθυμικός
Θέλω να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου!
Μόλις κατέβηκα από το καινούργιο μου ηλεκτρικό ποδήλατο. Και χορεύω μέσα στο σπίτι από την χαρά μου. Πρώτη φορά οδήγησα ηλεκτρικό στη ζωή μου. Είναι κανονικό μεταφορικό μέσο. Πιάνει για πλάκα 26 χιλιόμετρα την ώρα κι αυτό γιατί έχει κόφτη, γιατί ζούμε σε έναν κόσμο που έχει καταληφθεί από αμάξια κι είναι επικίνδυνο να αναπτυχθούν μεγαλύτερες ταχύτητες. Αλλιώς θα έπιανε σίγουρα κι άνετα ταχύτητες αυτοκινήτου μέσα στην πόλη. Είναι φουλ οικολογικό, αθόρυβο, δεν πιάνει καθόλου χώρο στο δρόμο, ευέλικτο, ξεκούραστο. Μετρημένα έκανα 15 λεπτά πήγαινε – έλα στην δουλειά μου, με το αμάξι και λόγω κίνησης είναι το διπλάσιο. Νιώθω σαν βίγκαν που βρήκε ιδανικά υποκατάστατα του κρέατος και των γαλακτοκομικών!
Μπήκε το τελευταίο κομμάτι στο παζλ στο πώς το έχω στο κεφάλι μου για τη σταδιακή εξαφάνιση των αυτοκινήτων ειδικά σε μια πόλη που βρέχει το πολύ 10 φορές τον χρόνο και κάνει κρύο της πλάκας. Με μερικές μικρές μεταρρυθμίσεις και προσθήκες τα ηλεκτρικά ποδήλατα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν πλήρως τα αμάξια και να πάρουμε την πόλη μας πίσω, να δούμε ξανά ορίζοντα κι ουρανό, να αξιοποιηθούν πόσα στρέμματα χώρου, να γίνει η Αθήνα ξανά φιλική για τους πολίτες της, να μειωθεί δραστικά το άγχος, η ηχορύπανση, η μόλυνση, τα δυστυχήματα, ο χαμένος χρόνος στα μποντιλιαρισμάτα.
Σε έναν ιδανικό κόσμο αρχίζεις να βάζεις φορολογία στο Θεό στα αμάξια και μοιράζεις δωρεάν ηλεκτρικά ποδήλατα σε όλους με κατάλληλες υποδομές και προσαρμογές στους δρόμους. Παράλληλα μηδενίζεις τις τιμές των ΜΜΜ κι αυξάνεις τα δρομολόγια επί 10. Αυτό είναι πράσινη ανάπτυξη, αυτό είναι οικολογία, αυτό είναι ποιότητα ζωής. Κι όχι. Πλέον το ξέρω εμπειρικά, δεν είναι ουτοπία, είναι επιλογή. Ή με το περιβάλλον και την ομορφιά ή με τη βιομηχανία αυτοκινήτου.
