“Η νεαρή οδηγός του οχήματος έτρεχε σαν δαιμονισμένη”
Ήμουν παρούσα στο τροχαίο την ώρα πού έγινε. Ήμασταν τυχεροί που δεν θρηνήσαμε επιπλέον θύματα. Η νεαρή οδηγός του οχήματος έτρεχε σαν δαιμονισμένη. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα διέσχισε την οδό Ρίμινι έστριψε στο φανάρι μπροστά στα στρατόπεδα πατώντας ταυτόχρονα φρένα έχασε τον έλεγχο του οχήματος και έτσι είχε σαν αποτέλεσμα να πεταχτεί στο αντίθετο ρεύμα περνώντας ΠΑΝΩ από την διαχωριστική νησίδα και να σταματήσει την τρελή πορεία του οχήματός της η κολώνα φωτισμού.
Ήταν τυχερή που δεν σκοτώθηκε ακαριαία. Βγήκε από αυτοκίνητό της δικαιολογούμενη ότι δεν έπιασαν τα φρένα! Ποια φρένα να πιάσουν μαντάμ; Όταν μπλοκάρεις τους τροχούς από τις ταυτόχρονες εντολές; Μπήκε στο ασθενοφόρο και χασκογέλαγε σαν να μην έτρεχε τίποτα! Πόσες φορές θα σταθείς τόσο τυχερή στην ζωή σου;
Σε ένα σημείο όπως το πάρκο Ιστορικής Μνήμης όπου κυκλοφορούν πάρα πολλοί γονείς με τα παιδάκια τους, που επισκέπτονται την παιδική χαρά, ηλικιωμένοι που χαίρονται την βόλτα τους στο πάρκο, αλλά και κηδεμόνες με τα σκυλάκια τους, είναι απαράδεκτο να αναπτύσσονται τέτοιες ταχύτητες. Ο κάθε ένας μπορεί να αυτοκτονήσει εάν αυτό επιθυμεί. Οι υπόλοιποι που κυκλοφορούν γύρω του τι φταίνε;
