Φίλαθλοι Α.Ο. Χαϊδαρίου: Από τον Σύνδεσμο Φιλάθλων στους West Siders – Αυτά που λίγοι γνωρίζουν…

Του Χρήστου Τσούνη

Εδώ και πενήντα χρόνια υπάρχουν μαρτυρίες που δείχνουν ότι οι φίλαθλοι του Α.Ο. Χαϊδαρίου έκαναν πολλές προσπάθειες να οργανωθούν. Δεν γίνεται σε ένα μόνο άρθρο να αναφερθούμε στο τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Θα επικεντρωθούμε στην περίοδο 2002 – 2006. Τότε έγινε μια πολύ σοβαρή προσπάθεια οργάνωσης, τα αποτελέσματα της οποίας βλέπουμε ακόμη και σήμερα στην πολυπληθή (για τα δεδομένα της Α΄ ΕΠΣΑ) και «ζεστή» εξέδρα μας.

Η αρχή…

Το 2002 ο πρόεδρος Τάσος Χατζής, παρά την αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς, ήταν αποφασισμένος! Εκμυστηρευόταν στους θαμώνες της κεντρικής καφετέριας όπου συχνάζαμε το όνειρό του να ανεβάσει την ομάδα στην Α’ Εθνική! Ωστόσο κάτι τέτοιο χωρίς τη βοήθεια του κόσμου δε θα μπορούσε επιτευχθεί. Οι Χαϊδαριώτες τότε απογοητευμένοι από τα πολλά συνεχόμενα χρόνια παραμονής της ομάδας στη Δ’ Εθνική είχαν απομακρυνθεί από το γήπεδο. Θυμάμαι ότι προς τα τέλη του 2002 στο ντέρμπυ με τον Ηλυσιακό, στο γήπεδο του Δάσους δεν βρισκόταν παραπάνω από 200 φίλαθλοι και των δύο ομάδων.

Μαζί με τον καλό μου φίλο τον Σταύρο Μπαλοδήμα, είπαμε να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε την ομάδα μαζεύοντας κόσμο και οργανώνοντας την εξέδρα. Στόχος μας, σύμφωνα με την ορολογία της εποχής, ήταν να κάνουμε «must» μέσα στην πόλη τη συμμετοχή στην εξέδρα του Α.Ο. Χαϊδαρίου! Όπως συνηθίζαμε να λέμε τότε «θέλουμε το Χαϊδάρι να γίνει μόδα!»

Οι πολύμηνες προσπάθειές μας έπιασαν τόπο. Η φωτογραφία της εξέδρας στον αγώνα του β΄ γύρου με την Κόρινθο, τότε που δεκάδες χιλιάδες χαρτάκια «εξαφάνισαν» μια κερκίδα με 2.000 φιλάθλους, έχει κυκλοφορήσει στα σάιτ και τα social media όσο καμία άλλη! Η πιο μεγάλη και πιο καλά οργανωμένη μετακίνηση οπαδών με τέσσερα πούλμαν στο τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣΑ του 2003 ήταν το αποκορύφωμα εκείνης της σαιζόν. Μάθαμε από τα λάθη μας και φροντίσαμε η εξέδρα μας να αποκτήσει «αρχηγούς» και περιφρούρηση.

Η δημιουργία του Συνδέσμου Φιλάθλων

Δυστυχώς η ομάδα δεν ανέβηκε ούτε το 2003. Εκείνο το καλοκαίρι, ενώ καθόμουν στη γνωστή καφετέρια στη Στρατάρχου Καραϊσκάκη, έβλεπα διαρκώς να περνάνε στον πεζόδρομο παιδιά που φορούσαν τις φανέλες του ΑΟΧ που τους είχαν πετάξει οι παίκτες στις τελευταίες αγωνιστικές καθώς και τα μπλε μπλουζάκια που ήταν αναμνηστικά του τελικού του Κυπέλλου ΕΠΣΑ. Σκέφτηκα ότι κάτι καλό είχαμε κάνει! Η απογοήτευσή μου έφυγε σε μια στιγμή. Αμέσως άρχισαν να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου ιδέες που θα έφερναν πιο κοντά τα νέα παιδιά στην ομάδα μας.

Ο Χατζής, εκτιμώντας τις προσπάθειές μας, μας ζήτησε να συμμετέχουμε στην επόμενη διοίκηση του Α.Ο. Χαϊδαρίου. Μαζί με τον Σταύρο Μπαλοδήμα είχαμε ήδη αποφασίσει τη δημιουργία Συνδέσμου Φιλάθλων. Οι χρηματοδότες της ομάδας, Χατζής, Πασπαλιάρης, Αποστολόπουλος και Κολιόπουλος, Παππάς αποδέχτηκαν το αίτημά μας για πλήρη χρηματοδότηση του εγχειρήματος. Μισθώσαμε ένα μικρό κατάστημα κοντά στο τέρμα της οδού Αγωνιστών Στρατοπέδου Χαϊδαρίου, ιδιοκτησίας του κ. Κώστα Σάββα. Το επιπλώσαμε, βάλαμε τηλεόραση, φτιάξαμε αρχεία και κάρτες για τα μέλη. Τρεις από τους πιο φανατικούς φιλάθλους του ΑΟΧ ανέλαβαν να «τρέξουν» τον σύνδεσμο. Ήταν ο  Γιώργος Αδάμ, που ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου, μαζί με τους αδερφούς Γιάννη και Θανάση Παναγιωτόπουλο. Ο πρώτος Σύνδεσμος Φιλάθλων Α.Ο. Χαϊδαρίου ήταν γεγονός!

Ο Σύνδεσμος αγκαλιάστηκε από τους νεαρούς οπαδούς μας. Κάθε απόγευμα δεκάδες επισκέπτονταν τα γραφεία και οργάνωναν την αφισοκόλληση κάθε Πέμπτη αργά το βράδυ και την οργανωμένη παρουσία τους σε κάθε αγώνα εντός ή εκτός έδρας. Ο κόσμος πολλαπλασιάστηκε και η εξέδρα σε ένα πολύ «δύσκολο» γήπεδο απέκτησε παλμό. Όλα τα «αξεσουάρ» της οργανωμένης εξέδρας υπήρχαν σε αφθονία: πανό, καπνογόνα, χαρτί, κορδέλες, «τενόροι»… Η ομάδα «πέταγε» αυτή τη χρονιά, κάθε Κυριακή ήταν και μια γιορτή για τους φιλάθλους μας. Οι εκδρομές μας στην Πελοπόννησο ήταν ξεχωριστές εμπειρίες για όλους μας. Με την  οργανωμένη παρουσία μας με έξι πούλμαν στον Τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣΑ τον Μάρτιο του 2004 φτάσαμε στο ζενίθ!

Το τέλος

Δυστυχώς το καλοκαίρι του 2004, μετά από ένα χρόνο λειτουργίας ο Σ.Φ.Α.Ο.Χ. έκλεισε! Ασχολούμασταν με την ομάδα τότε 30-40 ώρες εβδομαδιαίως. Η κούραση και η ένταση μας λύγισαν.

Ένα χρηματοδοτικό κενό που υπήρξε μέχρι την τυπική μετατροπή της ομάδας από σωματείο σε Τ.Α.Π., έδωσε τη χαριστική βολή.

Οι West Siders

Δυο χρόνια αργότερα η ομάδα είχε ανέβει στη Β’ Εθνική. Μια νέα προσπάθεια για τη δημιουργία οργανωμένης εξέδρας ήταν απαραίτητη. Ένας από τους πιο πιστούς φιλάθλους της ομάδας, ο Κώστας Γκολφινόπουλος, γράφει στην ιστοσελίδα www.haidarifans.com πως δημιουργήθηκαν οι West Siders:

«Οι “West Siders” δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2006 μετά από πρωτοβουλία του αείμνηστου και ένθερμου φιλάθλου του Α.Ο. Χαϊδαρίου Σταύρου Μπαλοδήμα. Ο Σταύρος σε μια προσπάθειά του να αναθερμάνει και να συσπειρώσει το ενδιαφέρον των πιο μικρών ηλικιακά φιλάθλων της ομάδας κάλεσε εκείνο το καλοκαίρι μία συνάντηση στην καφετέρια απέναντι από την ιστορική έδρα του Α.Ο.Χ., Τάκης Χαραλαμπίδης, με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός πυρήνα φιλάθλων που θα ακολουθεί και θα στηρίζει την ομάδα σε αθλητικά πλαίσια σε κάθε αγώνα που εκείνη δίνει, ειδικά τότε που η ομάδα αγωνιζόταν στις επαγγελματικές κατηγορίες. Η συνάντηση ξεπέρασε κάθε προσδοκία συγκεντρώνοντας πάνω από 80 άτομα, όπου ομόφωνα αποφασίστηκε η σύσταση αυτού του πυρήνα φιλάθλων ο οποίος και μετά από συζητήσεις και ψηφοφορία πήρε το όνομα “West Siders”».

Οι West Siders αποτελούν ακόμη και σήμερα το πιο ζωντανό κομμάτι της εξέδρας.

Αυτά που λίγοι γνωρίζουν…

Στα τέλη του 2002 ζήτησα βοήθεια (τεχνική και… υλική) από τον καλό μου φίλο Σάββα Βαρυτιμιάδη. Ο Σάββας ήταν ο ιδρυτής και για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Θύρας 7 Χαϊδαρίου, στην οποία ήμουν και εγώ μέλος. Η βοήθεια που μου δόθηκε σε όλους τους τομείς ήταν άκρως γενναιόδωρη και πολύ σημαντική για το ρόλο που είχα αναλάβει. Ωστόσο ήταν κάτι που έπρεπε να μείνει μυστικό! Είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα αφήσουμε τους συνδέσμους των μεγάλων ομάδων να «καταλάβουν» την εξέδρα μας. Δεν θα διχάζαμε τον κόσμο. Αντιθέτως θέλαμε να αποκτήσουμε τη δικιά μας ταυτότητα ως ξεχωριστή και αυτόφωτη οντότητα και αυτό να το διαφημίσουμε στο Πανελλήνιο. Έτσι και έγινε!

*********************

Εκείνα τα χρόνια το λογότυπο «west side» στα γήπεδα αλλά και στα συνθήματα που ήταν γραμμένα σε τοίχους παντού μέσα στην πόλη, χρησιμοποιούσε η πολυπληθής τότε Θύρα 13 Χαϊδαρίου.

Σιγά σιγά έκανε την εμφάνισή της και στη δική μας εξέδρα. Αρχικά  σε κάποια συνθήματα σε τοίχους που έφεραν την υπογραφή «Haidari – west side», «ΑΟΧ – west side» και αρχές του 2003 νομίζω, σε ένα πανό ως λογότυπο «West Side Ultras». Φίλαθλοι του Χαϊδαρίου που ήταν παράλληλα και οπαδοί του Παναθηναϊκού ήταν οι «νονοί» της ταυτότητας που δόθηκε στην εξέδρα μας και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως κύριος συνθετικός όρος για την ονομασία των West Siders.

***********************

Το 2002 και το 2003 για να εξασφαλίσουμε τα χαρτάκια που πετάγαμε κατά την είσοδο και την παρουσίαση της ομάδας επισκεπτόμασταν πολύ συχνά το τοπικό κατάστημα του ΟΤΕ! Ένας –  ένας μπαίναμε μέσα και παίρναμε από δυο τηλεφωνικούς καταλόγους που ήταν στοιβαγμένοι κατά εκατοντάδες και προορίζονταν για τη δωρεάν διάθεσή τους στο κοινό. Κατόπιν όλη την εβδομάδα οι σελίδες τους κόβονταν (με πολύ δουλειά) σε μικρά τετράγωνα χαρτάκια. Όποιος αναρωτιέται λοιπόν γιατί τα χαρτάκια εκείνη ήταν εποχή ήταν κίτρινα, έχει την απάντησή του.  

Έχω να εξιστορήσω πάρα πολλά από αυτά τα ένδοξα χρόνια. Αλλά δυστυχώς τα καλύτερα δεν γίνεται να γραφτούν για ευνόητους λόγους…

Φωτογραφίες: www.haidarifans.com