Ένα πολύτιμο δέκατο του δευτερολέπτου στη Λεωφόρο Αθηνών!
Το περιστατικό που θα διηγηθώ συνέβη στη Λεωφόρο Αθηνών. Δεν κόστισε ζωές γιατί ένα δέκατο του δευτερολέπτου αποδείχτηκε σωτήριο. Προφανώς συμβαίνουν κι άλλα τέτοια και δυστυχώς μερικά στοιχίζουν ζωές, αλλά ως πότε;
Ανέβαινα πεζός από το δεξιό πεζοδρόμιο της Λεωφόρου (που ο θεός να το κάνει “πεζοδρόμιο” με τόσο παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μα άλλο θέμα αυτό). Πριν από την οδό Πύλου, οδηγός σταμάτησε στη δεξιά λωρίδα, μπροστά από περίπτερο. Την ίδια ώρα άλλο αυτοκίνητο γαλάζιου χρώματος, ερχόταν από το Παλατάκι με ιλιγγιώδη ταχύτητα και όταν έφτασε πίσω από νταλίκα, που έπιανε τη δεύτερη λωρίδα από δεξιά, δεν έκοψε καθόλου. Επειδή αριστερά οι λωρίδες είχαν κίνηση, “βούτηξε” στα τυφλά στη δεξιά λωρίδα, όπου όμως είχε σταματήσει το προαναφερθέν όχημα, του οποίου μάλιστα ο οδηγός είχε ανοίξει την πόρτα για να βγει.
Δεν υπήρχε πια κανένα περιθώριο για φρενάρισμα. Ο οδηγός του γαλάζιου αυτοκινήτου -μου φάνηκε εκείνη τη στιγμή ότι πρέπει να έτρεχε με σχεδόν 150 χιλιόμετρα- έπρεπε να περάσει ανάμεσα στο σταματημένο αυτοκίνητο και την νταλίκα αριστερά του. Μην έχοντας τίποτε άλλο να κάνει, το δοκίμασε και με μια τιμονιά “θανάτου” προς τα αριστερά πέρασε ανάμεσά τους, σχεδόν άγγιξε τον οδηγό που στεκόταν στην ανοιχτή πόρτα και τη νταλίκα αριστερά του. Κυριολεκτικά ένα δέκατο του δευτερολέπτου μας γλίτωσε από μια φοβερή σύγκρουση, που θα είχε σίγουρα νεκρούς.
Όλα αυτά μεσημεριανή ώρα, ενόσω η κίνηση ήταν πυκνή. Ο άνθρωπος αυτός συνέχισε ατιμώρητος την θανατηφόρα του πορεία και ποιος ξέρει πόσες φορές θα το ξανακάνει. Αλλά και οι στάσεις στη δεξιά λωρίδα, πάνω στη λεωφόρο, είναι μια τρέλα.
Κάθε μέρα ακούμε για συγκρούσεις και θανάτους με υπερβολικές ταχύτητες μέσα στην πόλη. Γίνονται πρωτοσέλιδα, τα συζητάνε στις εκπομπές σαν ένα ενδιαφέρον κουτσομπολιό, αλλά μέχρις εκεί. Κανένα μέτρο. Καμία προσπάθεια να γλιτώσουμε ζωές. Στη Λεωφόρο Αθηνών έχουν σκοτωθεί πολλοί άνθρωποι, αλλά όσο δεν εμπλέκονται διασημότητες και ακριβά αυτοκίνητα, περνάνε “στα ψιλά”.
Το όριο ταχύτητας στη Λ. Αθηνών είναι 60 χιλιόμετρα. Προσωπικά πιστεύω ότι οι πεζογέφυρες δεν θα δώσουν δραστική λύση στο πρόβλημα της επικινδυνότητας. Αυτό θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αν ο κάθε ένας που παραβιάζει το όριο παίρνει μια γενναία κλήση από κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας. Πρέπει να γνωρίζει αυτός που θέλει να τρέξει ότι θα πιαστεί οπωσδήποτε, κάθε φορά που θα το κάνει. Ακόμη πιο αυστηρός πρέπει να είναι ο έλεγχος τήρησης του κόκκινου σηματοδότη.
Μενέλαος Χρόνης / αναδημοσίευση άρθρου που δυστυχώς δεν χάνει την επικαιρότητά του
Με τα μεγάλα πρόστιμα, που δεν θα είναι ποτέ μεγάλα δεν θα κάνει κανέναν μας να σκεφτεί.
Πρέπει οι εμπλεκόμενοι σε τροχαία να κάνουν κοινωνική εργασία σε κέντρα αποκατάστασης ή νοσοκομεία που ασχολούνται με θύματα τροχαίων.
Πιθανόν έτσι να σκεφτόμαστε όλοι σαν άνθρωποι.