ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Και καθώς βγαίνει από την καμινάδα του IRIS πάλι καπνός, νιώθεις να έρχονται όλοι αυτοί…

Kostas Niforopoulos

Είναι εδώ και άλλοι, που είχαν “φύγει” χρόνια τώρα

[4/2/2023 – Τελετή Έναρξης «2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης». Οι φωτογραφίες είναι από το παλιό εργοστάσιο IRIS] 

Εργάτριες στο IRIS και τα γύρω εργοστάσια, όσοι ξωμείναν από τις συνοδείες των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και Αθηναίοι Αριστοκράτες με τους δούλους τους, που αναζητούν την συνταγή του «Κυκεώνα», φρουροί από το Φράγκικο πύργο, οι τελευταίοι πιστοί από το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη, ο Πάγκαλος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στα 1926, οι Στρατηγοί Κοντούλης και Νικολαΐδης με τις στρατιωτικές στολές και άλλοι αμνηστευμένοι του «Κινήματος Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη», ταξιδιώτες που είχαν έλθει με πρώτο τρένο που έφτασε εδώ στα 1884, ζευγολάτες και θεριστές από τον κάμπο της πριν γίνει αεροδρόμιο, επισκέπτες από όλα τα μέρη του κόσμου με πρώτο τον Αλμπέρ Καμί, γυναίκες και παιδιά από οικήματα του Χαριλάου και του ΤΙΤΑΝ, πωλητές προϊόντων «Σάπων Ελευσίνος» «Βερμούτ & Κονιάκ Βότρυς» «Σταφιδίνη» και «ΥΦΑΛΟΧΡΩΜΑΤΑ IRIS», οι μαθητές της Σχολής ΚΕΛΕΟΣ, παραθεριστές από τα «Ελευσίνια», ναυτικοί από τα φαντάσματα των καραβιών του κόλπου και από τον έκτο στόλο, ο Βαγγέλης Λιάπης, κρατώντας κάτω από την μασχάλη του τις «Συνοικίες και Γειτονιές της Ελευσίνας» και ο Γιάννης Καλομενίδης με την φωτογραφική μηχανή.

Από την «Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία», ο Μυλωνάς, ο Φίλιος και ο Τραυλός, συνεχίζουν ατάραχοι τις ανασκαφές, πιστεύοντας ότι ένα πρωινό θα έλθει η Δήμητρα και η Περσεφόνη, ο Αισχύλος με τον «Προμηθέα Δεσμώτη», οι Ιεροφάντες (έστω κάποιοι από αυτούς), η Νικοστράτη, αλλά και ο Αυτοκράτορας Αδριανός με τον Αντίνοος, να πιούν μαζί τον κυκεώνα και νερό από το υδραγωγείο, που έρχεται από την Πάρνηθα.

Ιταλοί εργάτες, έμπειροι στα φουρνέλα για να φτιαχτεί η Σιδηροδρομική Γραμμή και τα Εργοστάσια, μεθυσμένοι και αμαθείς, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν, ούτε την «Αγέλαστο Πέτρα».

Είναι εδώ όλη η Ελλάδα, Συμιακοί, Ηπειρώτες, Κρητικοί, Χιώτες, Κερκυραίοι, Θεσσαλοί και Πελοποννήσιοι, και άλλοι Νησιώτες διάφοροι, που ήλθαν σπρωγμένοι από την φτώχεια τους και άλλοι από την προσφυγιά τους, Μικρασιάτες και Πόντιοι, να μπολιαστούν με τους Αρβανίτες και να τρέχουν κάθε Κυριακή στα Γήπεδα και στα Καφενεία και στον «ΟΡΦΕΥΣ» ή στο «Ελευσίς», ή στη «ΔΗΜΗΤΡΑ», ή στο «ΡΕΞ», πριν ξαναμπούν στη γραμμή παραγωγής στα Εργοστάσια, στον «ΚΡΟΝΟ», στο «ΤΙΤΑΝ», στο «ΒΟΤΡΥΣ», στο «IRIS», στο «Ελαιουργείο», στο «γυαλάδικο», στην «Ελαιουργική», στη «Χαλυβουργική», στην «ΠΥΡΚΑΛ» ή στις δεξαμενές των Ναυπηγείων, ή στην δυσοσμία του Διυλιστηρίου, ή στα βαρούλκα του Λιμανιού.

Ο Ἄγγελος Σικελιανός και η Άννα, μετά το γάμο τους, να κατεβαίνουν από το εκκλησάκι της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας απαγγέλοντας την «Ἱερὰ Ὁδό» και συνοδευόμενος με τους ηθοποιούς της αναπαράστασης των «Ελευσίνιων Μυστηρίων», εκεί στην δεκαετία του ‘30.

Ο Γιατρός Γιώργος Παπαγιάννης, να τρέχει στα σπίτια των φτωχών, να εξετάζει δωρεάν και να αφήνει χρήματα για τα φάρμακα τους και ο πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης να μαζεύει ρούχα και τρόφιμα για τη Μεγάλη «Φωλιά» των φτωχών και η Ευφροσύνη δασκάλα του Αρσακείου της Ελευσίνας, στα 1874.

Και έρχονται όλοι εδώ, πολλοί με ποδήλατα, σαν εργατική διαδήλωση του 1929 ή του 1936, με τον Δημήτρη Μιχαήλο μπροστά, ή σαν διαδήλωση κατά των επεκτάσεων των άλλων στην Ζωή μας, από τον Συνοικισμό, το Καλυμπάκι, τα Συμιακά, τα Ρώσικα, τη Συνοικία Παπακώστα, τη Μαγούλα, το Αεροδρόμιο περνώντας χωρίς φόβο τον Σαρανταπόταμο, από παντού.

Και ο Αλάριχος και άλλοι ομοϊδεάτες του, να μας περιμένουν στο Μπλόκο, όπως τον Απρίλη του 1944.

Και καθώς βγαίνει από την καμινάδα του IRIS πάλι καπνός, νιώθεις να έρχονται όλοι αυτοί, ήρεμοι και υπερβατικοί στο σαλόνι μας και ο Πεθερός μου να λέει ιστορίες, πως ήλθε εδώ εργάτης και «έκανε οικονομία», τρώγοντας το βράδυ μόνο ένα γιαούρτι από την «ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ» και πως ζούσε στο νησί του και η Πεθερά μου, 17 χρονών κορίτσι εργάτρια στο IRIS, υπομονετική όπως πάντα, να ετοιμάζει το τρατάρισμα. Νερό από τον νερουλά πατέρα της και «κουραμάνες» που έφερνε στην Κατοχή, ο φωτογράφος και πρόεδρος του σωματείου τσιμεντεργατών «ΤΙΤΑΝ-ΧΑΛΥΨ» Βαγγέλης Τσάκος, ενώ στο βάθος, λίγοι τον βλέπουν, ο Θανάσης Τσίγκος ετοιμάζει τα σύνεργα της Ζωγραφικής του, με χρώματα του εργοστασίου «ΙΡΙΣ», που του δώρισαν οι εργάτες….

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button