Έφυγε ο μπαρμπα – Χρήστος Μαΐσογλου, ανήμερα το Πάσχα
Ανήμερα του Πάσχα μας αποχαιρέτησε για πάντα ένα αγαπητό μέλος της κοινωνίας μας, που μέχρι την τελευταία στιγμή έμεινε δραστήριος, γεμάτος χιούμορ και “ξεσηκωτής” του ΚΑΠΗ Χαϊδαρίου. Ο Χρήστος Μαΐσογλου, έφυγε πλήρης ημερών, ανάμεσα στους αγαπημένους του ανθρώπους. Λίγες ώρες πριν είχε τσουγκρίσει το κόκκινο αυγό και τραγούδησε με τα παιδιά του και τα εγγόνια του.
Έτσι πoρεύτηκε και όλη του τη ζωή, παρόλο που ξεκίνησε φτωχός και φορτωμένος με βάσανα. Εκτός από το τραγούδι και το χορό, ο κυρ Χρήστος αγαπούσε και το ποδόσφαιρο. Μάλιστα σε νεανική ηλικία φόρεσε για αρκετά χρόνια τη φανέλα του Αθλητικού Ομίλου Βικτώρια Αθηνών. Από μικρός ρίχτηκε στη βιοπάλη, κουβαλώντας πηλοφόρι στους ώμους του. Ευτύχησε να κάνει οικογένεια και να αποκτήσει τρεις κόρες και έξι εγγόνια. Τα τελευταία χρόνια ήταν ενεργό μέλος του Α’ ΚΑΠΗ Χαϊδαρίου, ιδιαίτερα κοινωνικός, γεμάτος καλοσύνη, πάντα με το χαμόγελο και τα φημισμένα καλαμπούρια του. Μέχρι το τέλος ήταν μια οικεία φιγούρα της Καραϊσκάκη, την οποία περπατούσε καθημερινά, πάνω κάτω. Την επόμενη ημέρα του θανάτου του, 3 Μαΐου ήταν να γιορτάσει τα γενέθλια του, μπαίνοντας στα 90.
Η εξόδιος ακολουθία εψάλη την Πέμπτη 6 Μαΐου, στον Ιερό Ναό Αγίου Γερασίμου του Νεκροταφείου Σχιστού Περάματος, όπου έγινε η ταφή του. Λόγω των μέτρων προστασίας κατά του κορωνοϊού η κηδεία του τελέστηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο. Εκ μέρους της οικογένειας τον αποχαιρέτησε η κόρη του Βαρβάρα Μαΐσογλου – Τσατσαμπά με αυτά τα λόγια:
«Τα λόγια φτωχά την ώρα του αποχαιρετισμού πατέρα.
Παιδί προσφύγων της Άννας και του Γιώργου, από τα Άδανα και την Καισάρεια.
Η ζωή σου σκληρή από την αρχή: Κατοχή, φτώχεια, πείνα, ένας καθημερινός αγώνας για την επιβίωση… και η μοίρα άδικη μαζί σου, σε πόνεσε αβάστακτα και αξεπέραστα, παίρνοντας νωρίς και για πάντα από κοντά σου, τον πατέρα και τον αγαπημένο σου αδελφό Κώστα. Πάλεψες να τους σώσεις και κινδύνευσες.
Η δύναμή σου μεγάλη. Λιονταρίσια. Γεμάτη καλοσύνη η ψυχή σου. Στάθηκες στη μάνα σου, την αδελφή σου Σοφία και έστησες τη δική σου οικογένεια.
Σκληρή δουλειά στην οικοδομή χωρίς σταματημό. Να μη λείψει τίποτα στη Γεωργία, τη γυναίκα σου και στα κορίτσια σου τη Βαρβάρα, την Άννα και τη μικρή σου Ντίνα. Να τα έχουμε όλα.
Τίμιος, καλός, εργατικός ήταν τα λόγια, που ακούγαμε από όλους τους ανθρώπους, που σε γνώριζαν, που συνεργάζονταν μαζί σου, και μας έκανες ακόμα πιο υπερήφανες για σένα.
Ακόμα και στις μελαγχολικές σου στιγμές, πάντα ήσουν με το τραγούδι στα χείλη, γιατί χαιρόσουν να δίνεις χαρά στους γύρω σου.
Ακούραστος χορευτής και τραγουδιστής, μέχρι την τελευταία σου στιγμή.
Πάλεψες πατέρα, γιατί σε ολόκληρη τη ζωή σου ήσουν μαχητής.
Μαγιάτικα γεννήθηκες, μαγιάτικα μας άφησες, παιδί του Μάη, Μαΐσογλου. Την πιο γιορτινή μέρα της ζωής, τη μέρα της Λαμπρής.
Καλό ταξίδι ήρωά μας!! Καλό Παράδεισο!! Μας λείπεις ήδη!! Σε αγαπάμε!!
Σας ευχαριστούμε όλους, που είστε σήμερα εδώ, να μας συμπαρασταθείτε, παρά τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας. Νιώθουμε την αγκαλιά σας!! Να προσέχουμε πολύ όλοι, να βρεθούμε σε χαρές, που τόσο άρεσαν στον μπάρμπα Χρήστο».
