Δήμε Χαϊδαρίου, ακούς τους γονείς;
Eleni Bella
Γιατί φέτος δεν θα γίνει το camp στο δήμο μας, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια;
Τα σχολεία τελειώνουν και μαζί τους τελειώνει και η τελευταία ανάσα εκτόνωσης των παιδιών, που φέτος ταλαιπωρήθηκαν πιο πολύ από ποτέ, προσαρμοζόμενα αναγκαστικά σε πρωτοφανείς συνθήκες εγκλεισμού και κοινωνικού αποκλεισμού…
Τελειώνει η αντοχή των γονιών να εκτελούν ρόλους παιδαγωγού, διασκεδαστή κοκ…
Τελειώνουν τα χρήματα που θα έδιναν -έστω- την επιλογή της εναλλακτικής των γονιών να στραφούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία…
Τελειώνει η υπομονή…
Και ενώ το camp αποτελούσε τόσα χρόνια ιδανική λύση δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά των όχι και τόσο τυχερών, όσων δεν διαθέτουν χωριά εξοχικά ή διαθέσιμη γιαγιά για την απαραίτητη φύλαξη, τώρα μας τελείωσε και αυτό…
Και ας εξυπηρετούσε σε κάθε περίοδο τουλάχιστον 500 παιδιά από όλες τις κοινωνικές κατηγορίες. Κι ας έδινε προτεραιότητα στα ΚΔΑΠ, στη συνέχεια στους Χαιδαριώτες ανεξαρτήτου οικογενειακού εισοδήματος και τέλος σε όσους δεν ήταν καν κάτοικοι Χαϊδαρίου. Κι ας εξυπηρετούσε δηλαδή ο Δήμος μας όλες τις κατηγορίες ανθρώπων! Κι ας είχαν όλα τα παιδιά την ευκαιρία να απολαύσουν αθλοπαιδιές (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, τένις, κολύμβηση, ρυθμική), παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά παιχνίδια, χορό, μουσική, ζωγραφική, θέατρο, τραγούδι , εκπαιδευτικές εκδρομές, κινηματογράφο…
Αναλογίζομαι… Δήμε Χαιδαρίου, ακούς τις σειρήνες από τις παιδικές φωνές που εν μέσω πανδημίας φωνάζουν πιο δυνατά από ποτέ;
