ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑΕΙΔΗΣΕΙΣΚΟΙΝΩΝΙΑ

Να προτείνουμε το Χαϊδάρι σαν τόπο φιλοξενίας προσφύγων

Πλατεία Βικτωρίας.

 

Χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν στην ουδέτερη ζώνη της Ειδομένης, καθώς και στα οργανωμένα ή και αυτοσχέδια καταλύματα στον Πειραιά, το Ελληνικό και τα νησιά. Δραματικές είναι οι ανάγκες που υπάρχουν στην πλατεία Βικτωρίας, στο κέντρο της Αθήνας, όπου εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας περνούν τις μέρες και τις νύχτες τους στις πλάκες της πλατείας. 

Η κατάσταση είναι πλέον πέρα από οριακή. Είμαστε ένα βήμα πριν η κατάσταση εκτραπεί και ζήσουμε τραγωδίες. Μέχρι λοιπόν η υπόλοιπη Ευρώπη να πάρει τις αποφάσεις της, πρέπει να δούμε πώς θα γίνει η κατανομή των προσφύγων εσωτερικά στη χώρα. Ο αρχικός σχεδιασμός των hotspots είναι προφανές ότι δεν καλύπτει τον αριθμό των προσφύγων μετά την σκλήρυνση της στάσης χωρών της κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων.

Η κυβέρνηση πρέπει να καλέσει όλους τους δήμους της Αττικής να προτείνουν εγκαταστάσεις τους για την υποδοχή και φιλοξενία προσφύγων. Αλλά και το αντίστροφο: Οι ίδιοι οι Δήμοι να προτείνουν άμεσα με δική τους πρωτοβουλία τα κατάλληλα σημεία. Ήδη κάποιοι Δήμοι το έχουν κάνει. Δεν μπορεί κανείς να μην επαινέσει τον δήμαρχο Περάματος, Γιάννη Λαγουδάκη, που πρωτοστατεί στη λειτουργία του Κέντρου Φιλοξενίας στο Σχιστό. Δεν μπορεί κανείς να μην πει μπράβο στους Κοζανιώτες και στον δήμαρχό τους Λευτέρη Ιωαννίδη, που αυθόρμητα κινητοποιήθηκαν, ολόκληρη η πόλη, και κάλυψαν τις ανάγκες σε στέγαση και διατροφή εκατοντάδων προσφύγων.Πρέπει να ελαφρύνουμε τις περιοχές όπου η κατάσταση είναι έκρυθμη. Από τα βόρεια προάστια έως τη δυτική Αθήνα, από παραλία μέχρι Πάρνηθα, πρέπει όλοι μας να βάλουμε πλάτη. Είναι αδιανόητο να αφήσουμε να διαλυθεί η χώρα, είναι πολιτική αυτοκτονία να αφήσουμε να κυριαρχήσει η σκοτεινή πλευρά της πολιτικής, που μιλάει για “μουσουλμανικές πόλεις στη Μακεδονία και τη Θράκη”.

Καλούμε τον δήμαρχο Χαϊδαρίου, τις δημοτικές παρατάξεις, τους προσφυγικούς συλλόγους και όλους τους φορείς της πόλης μας, σήμερα κιόλας, να προτείνουν το Χαϊδάρι σαν τόπο φιλοξενίας προσφύγων. Υπάρχει το Στρατόπεδο. Υπάρχουμε εμείς όλοι. Μπορούμε. 

Η κινητοποίηση όλων μπορεί να γίνει απάντηση στην τραγική κατάσταση της χώρας και των προσφύγων. Δύο είναι οι δρόμοι: Ή να παρακολουθούμε άβουλοι και αρειμανίως πολιτικολογούντες ή να αναλάβουμε δράση. Ο αριστερός δήμαρχος Χαϊδαρίου έχει το λόγο.

Μενέλαος Χρόνης

Παραθέτουμε την ανάρτηση που έκανε στο fb μια Κοζανιώτισσα που ζει όσα γίνονται αυτή την ώρα στο κλειστό γυμναστήριο Κοζάνης.

Στο κλειστό της Λευκόβρυσης από τη Δευτέρα έως σήμερα -και ποιος ξέρει για πόσες ακόμα μέρες- είδαμε πολλά και μάθαμε ακόμα περισσότερα. Μαθήματα ζωής.
Το βασικότερο είναι ότι είδαμε ανθρώπους που βιώνουν το δράμα του ξεριζωμού. 
Παιδιά, μωρά, έγκυες γυναίκες, τραυματίες, άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας. 
Είδαμε γονείς να ψάχνουν για ένα ζεστό ρούχο για τα παιδιά τους, ένα μπιμπερό με γάλα για το λίγων μηνών βρέφος τους.
Ανθρώπους να ξεκινάνε με τα πόδια για το ταξίδι τους για έναν καλύτερο τόπο, μακριά από τα πεδία μαχών του πολέμου. Ενός πολέμου δίχως τέλος.
Ανθρώπους που στα μάτια τους διακρίνεις μια ερώτηση μονάχα, “τι μας περιμένει αύριο;”, με διακριτή την έκφραση αξιοπρέπειας στα πρόσωπα τους.
Οι ήρωες της ιστορίας είναι οι εθελοντές.. Τοπικοί άρχοντες που δε δίστασαν στιγμή να ετοιμάσουν συσσίτιο, να ξεφορτώσουν φορτηγά με τρόφιμα.. Εθελοντικές ομάδες που αφιερώνουν ώρες πολλές στην οργάνωση των αποθηκών, τη διανομή ειδών. Η ελληνική ομάδα διάσωσης μαζί με τους γιατρούς φροντίζουν τους πρόσφυγες, τους παρέχουν τις πρώτες βοήθειες αλλά και περίθαλψη. Εθελοντές από όλη την περιοχή που έβαλαν για λίγο στην άκρη τις ζωές τους και είναι εδώ να συνδράμουν στην προσπάθεια.
Μέσα από αυτή την ιστορία ανακαλύπτουμε τα όρια των δυνατοτήτων μας. Βλέπουμε τα λάθη μας και τα διορθώνουμε.
Κι όταν κάποτε αυτοί οι άνθρωποι θα φύγουν, θα είναι σε έναν άλλον τόπο και θα χτίζουν ξανά τη ζωή τους, τα βλέμματα τους θα μας ακολουθούν και θα μας συνοδεύουν για να μας θυμίζουν όσα ζήσαμε στο κλειστό της Λευκόβρυσης.
Δεν είναι σίγουρα εύκολο όλο αυτό, αλλά ήταν χρέος μας, δε μπορούσαμε να αφήσουμε ανθρώπους στον δρόμο. Για αυτό θα είμαστε εκεί. Μέρα και νύχτα. Για όσο χρειαστεί. Με αγάπη κι ευχές για καλή τύχη στο ταξίδι.

Vaso Rafaela Vakouftsi

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button