Όσες φορές και να υπογράφουμε, όσα δάνεια και να πάρουμε, μετά από λίγο θα ξανά βγούμε για δανεικά! Όμως “είναι στο χέρι μας” να δημιουργήσουμε μια καλύτερη Ελλάδα για τα παιδιά μας, δίνοντας δουλειά στον διπλανό μας, αξιοποιώντας τον τεράστιο διατροφικό πλούτο της χώρας, την αξεπέραστη κουζίνα μας και τον τουρισμό.
Γράφει ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης
Μία χώρα οικονομικά αδύνατη με δικό της νόμισμα το υποτιμούσε, έτσι ώστε ό,τι εισήγαγε γινόταν ακριβό και αναγκαζόταν ο κόσμος να παράγει. Αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα στην Ελλάδα με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διάβαζα τις προάλλες την ιστορία της 5ης δημοτικού με τον γιο μου. Τι έκανε ο Ιουστινιανός όταν, η Αυτοκρατορία βρέθηκε σε δυσκολίες; Μεταξύ άλλων, έβαλε μεγάλες φορολογίες στα εισαγόμενα για να επιτρέψει στην δική του οικονομία να παράγει. Ούτε αυτό δεν μπορεί να γίνει με την Ευρώπη, αν και μήπως θα έπρεπε και η ίδια η ΕΕ να θωρακίσει την παραγωγή της;
Τις προάλλες ήρθε στο εστιατόριο πολύ καλός και παλιός (12 χρόνια έρχεται στην Ελλάδα) ξένος πελάτης. Ήταν πολύ θυμωμένος: Στο ξενοδοχείο του, ζήτησε κάτι συνοδευτικό με το ποτό του, του πήγαν ένα πιατάκι (μια χαχαλιά, όπως λέμε στην Κρήτη) από φρέσκα φασολάκια Ιαπωνίας -πολύ της μόδας του είπαν- με θαλασσινό αλάτι (πολύ πιθανόν sel de Fleur Γαλλίας, σιγά μην πήγαιναν σε κανένα ψαρά να αγοράσουν αλάτι!). Τους χρέωσαν αυτό λοιπόν… 35 €! Αυτός ο πελάτης που πληρώνει δωμάτιο 2.000 € την βραδιά, έγινε έξαλλος για 35 €, γιατί ένιωθε κορόιδο και μαζί του όλη η παρέα 14 ατόμων. Προσπάθησα να τους καθησυχάσω κερνώντας τους παλαιωμένο τσίπουρο και γλυκά κρασιά…
Είναι μόδα; Είναι εξυπνάδα; Ή μήπως είναι βλακεία;
Αν θες να κάνεις τον έξυπνο, μην ακολουθείς τις μόδες, αλλά βάλε το μυαλό σου να λειτουργεί για να εκπλήσσεις ευχάριστα τον πελάτη και θα εκτιμήσει την προσπάθειά σου. Στο εστιατόριο “ΑRΚ” της Γλυφάδας, έφερα άνυδρα φασολάκια από την Μύκονο. Είναι εκπληκτικά! Γιατί δεν φυτεύουν στον τεράστιο κήπο του ξενοδοχείου άνυδρα φασολάκια, να τα δείξουν και να τα σερβίρουν στους πελάτες τους; Ή τσάγαλα ή φρέσκα ρεβίθια με το φλοιό τους; Πραγματική μαγκιά!
Στα πανάκριβα ξενοδοχεία, όταν μπεις στα ψυγεία και στις αποθήκες, μένεις στόμα ανοιχτό μπροστά στην απίστευτη ποσότητα εισαγόμενων πανάκριβων προϊόντων: κρουασάν Γαλλίας, ψωμιά Γερμανίας, ανανάδες, παπάγιες, μάγκο, φρούτα του δάσους (στην Κρήτη;!), αρνί γαλλικής κοπής φρέσκο ή καταψυγμένο, κρέατα μόσχου, γιαπωνέζικο “γιου μπου σου ντζου” που του κάνουν μασάζ, κρέατα Angus από τα ακριβότερα, και σολομό στην Κρήτη, καλκάνι, καταψυγμένα γλώσσα και πόσα άλλα ακόμα…
Πολλές φορές με πιάνει απελπισία… Λέω, λέω στους δίπλα μου, κάνω πλύσεις εγκεφάλου, μου λένε, ναι, ναι, ναι! Φεύγει μάγειρας από την ομάδα μου για να ανοίξει τα φτερά του να γίνει σεφ χρυσοχέρης και πάει στην Κρήτη και βάζει στην κάρτα του …foie gras! Εκτός τόπου και χρόνου, το foie gras δεν έχει θέση το καλοκαίρι στην θάλασσα…
Και πάω στην Θεσσαλονίκη, σε ξενοδοχείο που δεν πουλάει πολύ ακριβά (all-inclusive πολυτελείας) και βλέπω νερό, απλό, εμφιαλωμένο Ιταλίας, ντοματάκια κονσέρβα Ιταλίας, όταν πετιούνται οι ντομάτες στα χωράφια, τυριά εισαγωγής, λες και δεν βρουν μικρούς ντόπιους παραγωγούς!
– Μου λένε: τυριά εισαγωγής γιατί είναι φτηνά.
– Και ρωτάω: Τα ακριβά τυριά εισαγωγής, γιατί τα βάζεις;
– Ααα, γιατί αυτά είναι καλά!
Μακαρόνια ακριβά εισαγωγής, κριθαράκι εισαγωγής ακριβότερο και αν και λιγότερο καλό από τα Μέλισσα, όλα τα ψωμιά, κρουασάν και γλυκά κατεψυγμένα από την Γαλλία, πιπεριές Φλωρίνης από την Ολλανδία- 4 € το κιλό! Ενώ οι καλύτερες δικές μας έχουν 1,5. Στο πρωινό όμως γιαούρτι ιμιτασιόν και όταν ρώτησα “γιατί όχι καλό φρέσκο γιαούρτι 100 φορές καλύτερο;”, πήρα την απάντηση ότι είναι ακριβό…Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του!
Όταν πήγα στο ξενοδοχείο “Ερμής”, στον Άγιο Νικόλαο, εκεί είδα όντως ελληνικό πρωινό. Και τώρα όλο και περισσότερα ξενοδοχεία ακολουθούν γιατί είναι πολύ καλή διαφήμιση.
Όμως, δεν φτάνει η ταμπέλα “ελληνικό πρωινό” και στον υπόλοιπο μπουφέ να υπάρχει ό, τι να’ ναι.
Στα 3 ξενοδοχεία που συμβουλεύω, αφαίρεσα τα κρουασάν και -εννοείται- κανένας πελάτης δεν διαμαρτυρήθηκε, γιατί έχουμε άλλες καλές επιλογές.
Αν στην Θράκη ή στην Μακεδονία έχω εστιατόριο και πάω στην Βουλγαρία, στην Τουρκία ή στα Σκόπια να ψωνίζω για πιο οικονομικά, πάω ακόμα και στον Σκοπιανό οδοντίατρο, πώς θα έρθει ο μπακάλης να φάει σε μένα, αφού θα έχει κλείσει; Ο μανάβης, ο έμπορος, ο βενζινάς, ο παπουτσής;
Η Αφρική είναι η πιο πλούσια ήπειρος, πατάνε επάνω σε χρυσό, διαμάντια, πετρέλαιο, γκάζι, ασήμι… έχει απέραντη, εύφορη γη. Οι δανειστές τούς τα λεηλάτησαν, υπογράφοντας με το εγγλέζικο δίκαιο (όλα για τον δανειστή) και δουλεύει η πλειοψηφία για λιγότερο και συχνά για πολύ λιγότερο από 100 δολάρια το μήνα. Και, αν απελπισμένοι περνούν την θάλασσα, πνίγονται ή τους πνίγουν. Γιατί, λένε, «είστε από ‘κει και πρέπει να ζήσετε και να πεθάνετε εκεί». Ο Θεός επέλεξε να γεννηθείτε εκεί και να μην περνάτε σύνορα!
Ας κάνουμε, λοιπόν, όλοι μαζί ό,τι περνάει από το χέρι μας να μην γίνουμε κι εμείς “Αφρική” και να μην φύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Ας δίνουμε δουλειά στον διπλανό μας.
