Ο λυκειάρχης Θ. Παπαχαραλάμπους στέλνει ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό

Αισθάνομαι την ανάγκη, στη σημερινή δύσκολη συγκυρία για τη χώρα μας, να διατυπώσω κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις μου γύρω από τη ζωή, την καθημερινότητα και την παιδεία των Ελλήνων, που έχουν βέβαια στο νου και την καρδιά τους την πατρίδα, την παράδοση και τον πολιτισμό, κυρίως όμως το φιλότιμο, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια, αρετές που αποτέλεσαν πάντοτε τα λάβαρα της πίστης, της ελευθερίας και της έμπνευσης του λαού, ιδιαίτερα των φωτισμένων δασκάλων του έθνους.

Διαπιστώνω πράγματι, κύριε Πρόεδρε, ότι οραματίζεστε, πασχίζετε και διατρέχετε, κάθε τόσο, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, για μια Ελλάδα άξια της ιστορίας και του πολιτισμού της, για μια Ελλάδα «με ανοιγμένα τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά της, τα μεγάλα…». Όμως φευ, τα σημάδια δεν είναι καθόλου καλά και οι οιωνοί δυσοίωνοι και η ατμόσφαιρα βαριά. Παντού θλίψη, σύγχυση, θολούρα, ασέβεια, βάρη, αυθαιρεσία και απαξίωση των πάντων. Κανείς δεν ακούει, κανείς δεν αφουγκράζεται τη φωνή, την κραυγή και τον πόνο του λαού, παρά μόνο “πληρώστε, πληρώστε, πληρώστε” φόρους, πρόστιμα και άλλα, αγνοώντας την αρχαία ρήση: ουκ αν λάβεις, παρά του μη έχοντος.

Όταν σε μια χώρα επιβάλλεται το jusstrictum, όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, όταν οι κρατικοί λειτουργοί αυθαιρετούν, όταν ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, όταν το κράτος δεν στηρίζεται στα δικά του πόδια, όταν τα κέντρα αποφάσεων βρίσκονται αλλού, όταν οι ενώσεις και οι συμμαχίες των λαών δεν καλυτερεύουν τη ζωή των πολιτών, τότε σίγουρα η δημοκρατία βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα στους πιο ευαίσθητους, όπως είναι η παιδεία, δημόσια και ιδιωτική. Εδώ, δυστυχώς, κυριαρχεί ο ετσιθελισμός και ο εγωκεντρισμός. Πληθώρα αποφάσεων κρατικών λειτουργών είναι αντίθετες με πολλούς νόμους, ιδιαίτερα με αυτούς που αφορούν την εξομοίωση δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών, την προσωρινή αναπλήρωση των μη ασκούντων για οποιονδήποτε λόγο τα καθήκοντά τους ιδιωτικών εκπαιδευτικών, καθώς και με τη μη εφαρμογή της 214/12 γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που ρυθμίζει θέματα ιδιωτικής παιδείας. Το χειρότερο είναι ότι η αυθαιρεσία αυτή των κρατικών οργάνων, περνάει και σε δικαστικούς λειτουργούς, πολλοί από τους οποίους, αντί να εφαρμόσουν τους νόμους, σύμφωνα με τον όρκο που έδωσαν, εφαρμόζουν τις παράνομες αποφάσεις των ως άνω εκπαιδευτικών παραγόντων. Χαρακτηριστική περίπτωση η σχετική απόφαση του ειρηνοδικείου Περιστερίου, που αφορά το εκπαιδευτήριό μας. Έτσι ο πολίτης αναγκάζεται αμυνόμενος, να αποδυθεί σε μακροχρόνιες δικαστικές περιπέτειες και ταλαιπωρίες.

Άμεσα ή έμμεσα, πλήττονται σήμερα καίρια καθιερωμένοι και συνταγματικά κατοχυρωμένοι θεσμοί, όπως η Ιδιωτική Παιδεία, που παρέχει τόσα πολλά οικονομικά, κοινωνικά και άλλα οφέλη στο κράτος. Όμως, παρά την προσφορά δεκαετιών, πολλά ιδιωτικά σχολεία, απειλούνται σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης, να μη λειτουργήσουν, περισσότερο εκείνα που έδωσαν αληθινή αγωγή και μόρφωση, παρά εκείνα, στα οποία βάρυνε η εμπορική προτεραιότητα, χωρίς να λαμβάνεται καμία κρατική μέριμνα για την επιβίωσή τους και τη συνέχιση του ευρύτερα αναγνωρισμένου και καταξιωμένου εκπαιδευτικού τους έργου.

Αν οι contra legem αποφάσεις αναχθούν σε κανόνες δικαίου και αν η αυθαιρεσία γενικευθεί ευρύτερα, θα εκλείψει κάθε προστασία των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Γι΄ αυτό υπάρχει σήμερα απόλυτη και επείγουσα ανάγκη να αρθούν όλες οι αιτίες και εστίες σύγκρουσης νόμων και αποφάσεων, όπως στην περίπτωση του προσωπικού του ιδιωτικού σχολείου, όπου αμφισβητείται το αποκλειστικό δικαίωμα της επιλογής από τον ιδιοκτήτη.

Το ιδιωτικό σχολείο πρέπει να είναι δυναμικό και όχι στατικό, να έχει ευελιξία και ελευθερία κινήσεων, μέσα σε σταθερό νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να μπορεί να αναπτύσσει και να αξιοποιεί καινοτόμες και πειραματικές πρωτοβουλίες, πάνω στα νέα δεδομένα της σημερινής τεχνογνωσίας, τεχνολογίας και επιστήμης, να εκσυγχρονίσει τη λειτουργία του, ώστε να διακριθεί στη σημερινή και την αυριανή ανταγωνιστική και απαιτητική κοινωνία, οικονομία και παιδεία.

Οι στιγμές για την Ελλάδα είναι και κρίσιμες και ιστορικές. Σεις όμως έχετε όλα τα φόντα και τα εχέγγυα να γίνετε, χωρίς καθυστέρηση, τώρα, ο ευεργέτης, ο αναγεννητής και ο σωτήρας της πατρίδας, αρκεί, αξιολογώντας σωστά τον πνευματικό και ορυκτό πλούτο της χώρας με συμφέρουσες συμφωνίες και συμβάσεις, να μετακινηθεί λίγο η σκέψη σας στο βάθος και το πλάτος της ελληνικής ιστορίας και σπάζοντας τα δεσμά της οικονομικής υποδούλωσης και υποταγής, να απελευθερώσετε τη χώρα μας από τη μέγγενη των ανάλγητων δανειστών. Τέλος αναθεωρώντας τη γραμμή πλεύσης της στρατηγικής σας, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων, να θυμηθείτε τον προφητικό στίχο του Παλαμά «κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί»!

Με τιμή

Λυκειάρχης