“Ανασκουμπωθείτε…”
Του Θοδωρή Σπηλιόπουλου
ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΩΘΕΙΤΕ…
Εδώ στα Δυτικά της Αθήνας, το μεγάλο καζάνι της απαξίωσης, της κοινωνικής φτώχειας, της καθυστέρησης των υποδομών, συναντιώνται τα λαϊκά στρώματα εργαζομένων, αυτοαπασχολουμενων μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, που όλοι μαζί προσπαθούμε “να ξύσουμε τον πάτο της κατσαρόλας”.
Εδώ η δεξιά δεν έχει μακριά γλώσσα, οι άνθρωποί της δεν έχουν μύτη, είναι λαϊκά παιδιά που περισσότερο στέκονται στο ότι “και εσείς που κυβερνήσατε δεν λύσατε τα προβλήματα”, παρά στις βαρύγδουπες φανφάρες του Μητσοτάκη, τις ακροδεξιές κορώνες του Μπογδάνου, του Πλεύρη, του Άδωνι και του Βορίδη.
Χρησιμοποιούν ένα λόγο συγκαλυμμένου λαϊκισμού, αντιγράφουν αποσπάσματα από άλλα αριστερά κόμματα, κυρίως τα κομμάτια της κριτικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κλέβουν τις ορθολογικές προτάσεις των δημοκρατικών δημοτικών παρατάξεων, δεν αγγίζουν την Δούρου, δεν υπερασπίζονται τον Πατούλη, φλυαρούν να πάει η κουβέντα αλλού. Είναι οικολόγοι στα λόγια αλλά στηρίζουν τις αντιδραστικές προτάσεις Πατούλη για τα απορρίμματα και για το περιβάλλον, στην λογική ότι είμαστε Ελλάδα, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να έρθει ανάπτυξη. Αποφεύγουν την συζήτηση για το πετσόκομα μισθών – συντάξεων, για τα 800, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ψελλίζουν ότι δεν είναι έτσι για την 1η σύνταξη. Κατανοούν ότι το ΑΤΤΙΚΟ άντεξε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ το έστησε στα πόδια του εξασφάλισε τον δημόσιο χαρακτήρα, το Λοιμωδων ξέρουν ότι η ΝΔ το έκλεισε και ο ΣΥΡΙΖΑ το έστησε ξανά στα πόδια του με εκατοντάδες χιλιάδες επισκεψιμότητα και παρά το ότι για γραφειοκρατικούς λόγους άργησε να απορροφήσει ζωντανά λεφτά από την Περιφέρεια και να εφαρμόσει ένα πλήρες σχέδιο. Και στην πρωτοβάθμια τα βήματα ήταν ανεπαρκή σε σχέση με τις ανάγκες. Ο κορωνοϊός δεν έκανε πάρτυ με τον Χάρο στην Δυτική Αθήνα χάρις στην αυτοθυσία των εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία της περιοχής.
Εμείς εδώ οι Συριζαίοι της Δυτικής Αθήνας είμαστε παιδιά της πιάτσας, της διπλανής πόρτας, ο ένας στους δύο, ο ένας στους τρεις που ζει με το όνειρο να ξαναγίνουμε κυβέρνηση. Ξέρει ο κόσμος ότι, όπου ήμασταν, πιο τίμια διαχείριση του δημόσιου χρήματος δεν μπορούσε να γίνει. Ξέρουν ότι καθημερινά παλεύαμε για άλυτα προβλήματα στα Δυτικά και με τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν άλλες προτεραιότητες χρονοδιαγράμματα ή και αντιλήψεις στο διά ταύτα. Με τον Φιλόδημο 1 και 2 που έγινε “Αντώνης Τρίτσης” ανοίξαμε δρόμο για έργα χωρίς ημέτερους, με διαφάνεια, χωρίς αναθέσεις κλπ. Καθυστερήσεις αρκετές, ανεπάρκειες περισσότερες. Αλλά το τρένο ήταν στις ράγες και σε σωστή κατεύθυνση…
Τώρα που η λαίλαπα Μητσοτάκη τα “σκατώνει” και σκοτώνει τα λαϊκά όνειρα, τώρα που σε κάθε οικογένεια έχει ανοίξει η συζήτηση για τις απολύσεις, την εφορία, για τον ΕΝΦΙΑ, για την σύνταξη, την επικουρική, για την συγχώνευση κλείσιμο) των Νοσοκομείων, όλοι μα όλοι μετράνε αντίστροφα.
Και τώρα όλοι καταλαβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα αφεντικά και εργαζόμενοι γιατί όλοι γκρίνιαζαν στον ΣΥΡΙΖΑ και έπαιξαν ρόλο στην ήττα. Ότι ο Μητσοάακης είναι ο νεκροθάφτης του μικρού ιδιωτικού τομέα, ο καταστροφέας της μικρής επιχείρησης, ο διαλύτης των εργασιακών σχέσεων και εργασιακών δικαιωμάτων.
Πώς λέει η ταινία “οι Γερμανοί ξανάρχονται”… ε τα Mall και μεγάλες αλυσίδες ξανάρχονται. Μόνο που η ταινία δεν είναι κωμωδία αλλά δράμα και θρίλλερ! Και τα μεγάλα λόγια κριτικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ από κόσμο που απογοητεύτηκε, που “λύσαξε” στην κριτική και στο ότι “όλοι τα ίδια είναι” και “δεν έγινε τίποτα”, μοιάζουν τόσο κοντόφθαλμα, τόσο εγωιστικά, που δεν υπάρχουν φανατικοί εξ ευωνύμων που να τα πιπιλιζουν, απλά σεμνά και ταπεινά λένε για μην πετάξουν λευκή πετσέτα, όπως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης…
ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΩΘΕΙΤΕ λοιπόν, τραβήξτε όλοι να ξηλώσουμε το πουλόβερ να φανεί ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Γιατί δεν είναι η υπόθεση παιδικό παραμύθι με happy end. Η ιστορία έχει δράκους, έχει κακό γίγαντα, έχει Κίρκη να μαγέψει ψεκασμένους και όχι μόνο.
Και να θυμάστε πάντα τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια, έγραψαν ιστορία όταν ήταν γεμάτα από κόσμο, όταν δεν χρειαζόταν να πληρώσεις εισιτήριο, όταν δεν υπήρχε αυτόκλητος πορτιέρης που να σου χαλάει την διάθεση ή να κρατάει μισάνοιχτη την πόρτα έτσι που να λες “χωράω δεν χωράω” ή “άσε μωρέ και δω τα ίδια κάνουνε, άμα είναι να τους παρακαλέσω να λείπει το βύσσινο”.
Έτσι απλά και λαϊκά κουβεντιάζει ο κόσμο. Παρότι ξέρει ανάγνωση και γραφή, λίγοι μελετάνε τα γραφάς, σχολιάζουν αν ο Τσίπρας παλεύει μόνος του, αν οι δικοί του -καλά παιδιά δεν λέω όλοι τους- αλλά να χύνουν την καρδάρα δίνοντας χωρίς λόγο πατήματα στην δεξιά. Και αντί να κουβεντιάζουνε τις πομπές της ΝΔ, την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος (και είμαστε λίγο έως πολύ ανεκτικοί στην χυδαιότητα που εκπέμπουν πρωτοκλασάτοι της ΝΔ), αντί να κρύβονται για αυτά που κάνουν στα παιδιά και στην Παιδεία, στα μάρμαρα της Ακρόπολης, αλλά και στα αρχαία της Θεσσαλονίκης.
Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις, ξηλώνουν ό,τι κοινωνικό προς όφελος της ασυδοσίας των ημετέρων του ιδιωτικού τομέα, πλιάτσικο στην περιουσία των Ελλήνων με νομοθετήματα νυχτερινης κοπτικής και ραπτικής. Δεν τους προλαβαίνουμε. Η πρακτική τους πιο γρήγορη από την φαντασία μας…
Και το κόμμα αυξάνεται αλλά με βήμα σημειωτόν, δεν έχουμε εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις να έρθουν τόσοι που να μην χωράνε! και κυρίως να αισθανθούν ότι είναι καλοδεχούμενοι και ότι υπάρχει δουλειά με φούντες για όλους.
Αειντε ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΩΘΕΙΤΕ… και ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Χαϊδάρι – Δυτική Αθήνα, λίγο πριν τον Αύγουστο 2021
