Ακόμα και ο πανάκριβος Προαστιακός στήθηκε λάθος!
Η λύση στην μείωση της αστικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης βρίσκεται στα δημόσια μέσα μεταφοράς και τους ποδηλατοδρόμους. Έχω ζήσει στην δεύτερη πατρίδα μου την Γερμανία μια διαφορετική προσέγγιση της καθημερινής μετακίνησης στην πόλη, αλλά ακόμη και στα χωριά, όπου το αυτοκίνητο είναι λύση ανάγκης και όχι πρώτη επιλογή, ειδικά για τους νέους.
Ένα ελληνικό παράδειγμα κακής διαχείρισης του κυκλοφοριακού είναι για μένα ο Προαστιακός, όπου δεν επιλέχτηκε η ανακατασκευή της παλαιάς υποδομής (σσ. παλαιά μετρική σιδηροδρομική γραμμή Πειραιά – Πάτρας, σταμάτησε τη λειτουργία της το 2007. Το τμήμα από τους Αγίους Αναργύρους έως και την Κόρινθο παραμένει άθικτο αλλά εγκαταλελειμμένο). Με πολλά έξοδα δημιουργήθηκε μία καινούρια υποδομή με όλους τους σταθμούς μη προσεγγίσιμους άμεσα σε όλες τις περιοχές από που περνά, γιατί βρίσκονται έξω από το κέντρο των πόλεων.
Ένα καλό παράδειγμα είναι το Μετρό που χρησιμοποιούν όλοι, δυστυχώς όμως δεν ήρθε έστω και -εν μέρει υπέργεια- στο Χαϊδάρι, τον Ασπρόπυργο, την Ελευσίνα.
Το ποδήλατο επίσης τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ δημοφιλές. Αν υπήρχαν ποδηλατόδρομοι στα γερμανικά πρότυπα, η απόσταση πχ των 26 χιλιομέτρων Αθήνα – Ελευσίνα θα ήταν αστεία και εφικτή με τα σημερινά ποδήλατα, που έχουν εκτός από ταχύτητες μέχρι και ηλεκτρική υποβοήθηση. Γνωρίζω φίλους και συγγενείς στην Γερμανία που κάνουν μέχρι και 50 χιλιόμετρα με ποδήλατο για να πάνε στην εργασία τους, σε μια χώρα με πολύ χειρότερο καιρό από τον δικό μας.
Τα σύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς, αν οργανωθούν όπως πρέπει, ώστε να υπάρχει ακρίβεια στον χρόνο που περνούν από ένα σημείο, γίνει εύκολη η προσέγγιση (να μην χρειάζεται δηλαδή δεύτερη και τρίτη μορφή μέσου για να φτάσεις εκεί), θα έχουν την απαιτούμενη επιτυχία, για να γίνουν τα αυτοκίνητα η δεύτερη επιλογή.
