Α.Ο. Χαϊδαρίου 1985-86, όταν άλλαξε η ιστορία: Οι πρωταγωνιστές
Του Χρήστου Τσούνη
Σαράντα εννιά χρόνια χρειάστηκαν από την ίδρυση της ομάδας και είκοσι οχτώ από την πρώτη συμμετοχή της στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ για να επιτευχθεί η άνοδος στις εθνικές κατηγορίες. Ό,τι ζήσαμε τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια στα Εθνικά Πρωταθλήματα ξεκίνησε εκείνη τη χρονιά!
Μετά από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας και πολλές περιπέτειες, η πόλη εγκαινίασε στην Ιερά Οδό το δικό της γήπεδο με άδεια τέλεσης επίσημων αγώνων. Ο Καπετανάκης είχε οραματιστεί το πού θα φτάσει η ομάδα και ήταν αποφασισμένος να το κάνει πράξη. Οι ποδοσφαιριστές ήταν αφρόκρεμα και κάποιοι πολυτέλεια για την κατηγορία! Όλη η πόλη ήταν στο πλευρό του ΑΟΧ. Οι πιο παλιοί που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο θυμούνται πόσο κόσμο μάζευε το γήπεδο. Πολλές εκατοντάδες συνέρρεαν σε κάθε παιχνίδι και έβαζαν το δικό τους λιθαράκι ώστε η ομάδα να μη χάσει ποτέ σε αυτό το γήπεδο! Και εκείνη τη χρονιά το κατάφεραν, αφού ο ΑΟΧ εντός έδρας είχε 14 νίκες και 3 ισοπαλίες!
Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της ομάδας του 1985-86 μιλούν στο Χαϊδάρι Σήμερα.
Δείτε το πρώτο μέρος του αφιερώματος για τον ΑΟ Χαϊδαρίου 1985-86 εδώ: Όταν άλλαξε η ιστορία: Με τα μάτια ενός παιδιού
Γιάννης Λέπουρας:
«Το παιχνίδι με τον Ακάδημο θυμάμαι πιο πολύ… Χάναμε από νωρίς με 0-2 αλλά το γυρίσαμε. Στο τελευταίο λεπτό ο Μπαστούνης έκανε το 3-2. Του ήρθε πολύ χαμηλά η μπάλα και αντί να βάλει πόδι προτίμησε να πέσει με το κεφάλι και έγδαρε τη μύτη του… Στον τελευταίο αγώνα ο Τάκος Παπαδόπουλος, που είχε φάρμα είχε φέρει ένα από τα άλογά του! Στους πανηγυρισμούς ανέβασε πάνω του κάποιους ποδοσφαιριστές και τους περίφερε στο γήπεδο. Θέλω να κάνω ειδική αναφορά σε έναν αφανή ήρωα. Σε έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους της ομάδας, στον Βασίλη Μήτση. Βαμμένος Χαϊδάρι! Είχε προσφέρει πάρα πολλά στον ΑΟΧ! »
Δημήτρης Μπερνιδάκης:
«Με τον Ακάδημο θυμάμαι που είχαμε αντίπαλους τρεις Χαϊδαριώτες! Χάναμε από νωρίς και παίζαμε λιγότεροι. Όταν έγινε το 3-2 στο 90’ πέσαμε στα σύρματα μαζί με τον κόσμο! Θυμάμαι και ένα άλλο παιχνίδι με το Κορωπί εκτός έδρας. Ήταν τιμωρημένοι και παίζαμε στα Σπάτα. Έπαιζα μόνος μου στην επίθεση και ο προπονητής τους είχε βάλει έναν σέντερ μπακ πάνω μου με εντολή να με ακολουθεί παντού. Ήταν διαρκώς δίπλα μου! Όταν έβαλα το μοναδικό γκολ του αγώνα έτρεξα προς τον πάγκο πανηγυρίζοντας! Θυμωμένος ο αντίπαλός μου που κατάφερα και του ξέφυγα, άρχισε να τρέχει πίσω μου και με κυνηγούσε να με πιάσει!»
Χρήστος Τσιγκόπουλος:
«Έπαιζα με κάταγμα σκαφοειδούς στο χέρι όλο το χρόνο… δεν έδενε με τίποτα. Πριν από κάθε αγώνα έβγαζα το γύψο και έβαζα νάρθηκα για να μπορέσω να αγωνιστώ… μετά τον αγώνα ξαναέβαζα γύψο! Όλη η χρονιά έτσι βγήκε! Όλοι οι παίκτες είμασταν μια οικογένεια. Με αυτή την αίσθηση μπαίναμε στο γήπεδο. Είχαμε έναν εξαίρετο προπονητή τον Πέτρο Καραβίτη. Για εμένα ήταν πρώτα φίλος και μετά προπονητής. Είχαμε και έναν πρόεδρο τον Λευτέρη Καπετανάκη που δεν κολλούσε πουθενά και σε τίποτα! Έκανε τα χατίρια όλων των ποδοσφαιριστών. Μια ήττα θυμάμαι είχαμε κάνει σε όλο το πρωτάθλημα, με τα Σούρμενα και αυτή με γκολ είκοσι μέτρα οφσάιντ!»
Τα στατιστικά της περιόδου
Η δύναμη αυτής της ομάδας αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έκανε ρεκόρ βαθμολογικής συγκομιδής στην Α΄ ΕΠΣΑ, ενώ είχε τόσο την καλύτερη άμυνα όσο και την καλύτερη επίθεση στον όμιλο! Τερμάτισε το πρωτάθλημα έχοντας 56 βαθμούς, με 23 νίκες, 10 ισοπαλίες,1 ήττα και γκολ 55 – 19.
Τα περισσότερα γκολ πέτυχαν ο Κούτουλας 14, ο Μπερνιδάκης 9, ο Μπαστούνης 6, ο Τριανταφυλλίδης 4. Από 3 γκολ πέτυχαν οι Καραβίτης, Βουλέλης, Αγγελόπουλος.
Οι φωτογραφίες και το υλικό των δύο άρθρων προέρχονται από:
Το αρχείο Γιάννη Λέπουρα
«Α.Ο. Χαϊδαρίου – Η διαδρομή μιας πόλης – Η ιστορία μιας ομάδας», του Γιώργου Παπαχαρίση
www.haidarifans.com
Μαρτυρίες και προσωπικές αναμνήσεις
