Σε μία νύχτα άδειασε από προσωπικό το 18 Άνω – “Οι θεραπευόμενοι θα ωθηθούν προς τα υποκατάστατα”
Η ψήφιση του νομοσχεδίου με τίτλο «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» τον περασμένο Αύγουστο, οδήγησε στην ενοποίηση όλων των δομών απεξάρτησης στον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ). Στο πλαίσιο αυτό 84 εργαζόμενοι του “18 Άνω” αναγκάστηκαν σε μετακίνηση και επέλεξαν τις οργανικές θέσεις στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών. Το 18 Άνω ανήκε στο ΕΣΥ, όμως ο ΕΟΠΑΕ είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και θεωρείται ότι θα μετεξελιχθεί σε ΜΚΟ. Στις θέσεις τους ήρθαν ελάχιστα άτομα με συμβάσεις και χωρίς εκπαίδευση.
Το έργο 40 ετών στην απεξάρτηση χάθηκε με το κλείσιμο του “18 Άνω” του πρώην ΨΝΑ. Οι θεραπευόμενοι εμπιστεύθηκαν τους θεραπευτές τους και τώρα τους χάνουν. Η πρόβλεψη της κ. Κατερίνας Μάτσα, “μάνας” του 18 Άνω είναι ότι «εφόσον δεν θα υπάρχουν “στεγνά” προγράμματα, θα εγκαταλειφθεί η θεραπεία και τα παιδιά θα ωθηθούν προς τα υποκατάστατα».
Ο κ. Βασίλης Αλμπάνης, ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής στην μονάδα απεξάρτησης τζόγου του «18 Άνω», σχολίασε στο iEidiseis ότι «τα τελευταία χρόνια, αναπτύξαμε υπηρεσίες νέων εξαρτήσεων, όπως η προβληματική ενασχόληση με τα τυχερά παίγνια, το διαδίκτυο, ενώ είχαμε εξειδικευμένο πρόγραμμα για τις διατροφικές διαταραχές. Δυστυχώς, με αυτές τις μετακινήσεις, όλα αυτά τα προγράμματα κλείνουν. Στο τμήμα για τον τζόγο που εργαζόμουν εγώ, και εξυπηρετούσαμε 300-400 άτομα ετησίως, έδιωξαν όλο το προσωπικό».
Όπως ανέφερε, «μπήκα ένα πρωί στις ομάδες και ανακοινώσαμε στους ανθρώπους ότι δυστυχώς κλείνουμε και πρέπει να πάνε σπίτι τους. Έκλαιγαν οι άνθρωποι. Ήταν σε απόγνωση. Υπάρχει μεγάλη ματαίωση και στεναχώρια, επειδή όλες αυτές οι εξειδικευμένες υπηρεσίες έκλεισαν εν μια νυκτί».
Και ο ίδιος, συγκαταλέγεται τους εργαζόμενους που «μεταφερθήκαμε βιαίως πριν από ένα μήνα. Μας υποσχέθηκαν ότι η μετάβαση θα είναι ομαλή και δεν θα υπάρξει καμία διατάραξη στους θεραπευόμενους. Αυτό δεν έγινε ποτέ».
Η κ. Maria Xlorou γράφει για 18 Άνω και την σημασία της θεραπευτικής σχέσης στη φιλοσοφία του
(Μετά την απόφαση μετακίνησης 63 εργαζόμενων της ιστορικής Μονάδας Απεξάρτησης σε υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, κατά την εφαρμογή του νόμου για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση και την ίδρυση του νέου φορέα απεξάρτησης ΕΟΠΑΕ).
Η συνέχεια της θεραπευτικής σχέσης στην απεξάρτηση δεν είναι ένας ακόμη παράγοντας για την καλή έκβαση της θεραπείας αλλά έχει θεμελιώδη σημασία για αυτήν. Υποδεχόμαστε τους θεραπευόμενούς μας στους Συμβουλευτικούς Σταθμούς και με σεβασμό ακούμε τους φόβους και τις αγωνίες τους. Αυτή η σχέση ξεκινάει από την πρώτη στιγμή, στο πρώτο ραντεβού. Πορευόμαστε μαζί τους μέσα στην αμφιθυμία και την ανασφάλειά τους. Πασχίζουμε μαζί για το χτίσιμο της εμπιστοσύνης, τον στόχο της αποχής και την ένταξη στη θεραπεία.
Στη συνέχεια καθώς η σχέση με τους θεραπευτές και το πλαίσιο αναπτύσσεται, αρχίζουν να ακουμπάνε στα πρόσωπά μας την ψυχή τους. Καθώς η θεραπεία προχωράει, και μόνο μέσα σε περιβάλλον σταθερότητας, ξεδιπλώνουν ζητήματα που πονούν. Σκάβουν βαθιά και μιλούν για όσα έχουν επιμελώς θάψει σε κρύπτες. Επεξεργάζονται τραυματικές εμπειρίες και σχέσεις. Φωτίζουν το σκοτάδι.
Σε όλη αυτή την πορεία είμαστε μαζί τους, σαν μια μεταβατική οικογένεια μέσα στην οποία μπορούν να ανασυγκροτήσουν τον εαυτό τους. Και ξαφνικά, οι θεραπευτές χάνονται!! Τσαφ!!! Εξαφανίζονται!!! Και τι είναι οι θεραπευτές για να μετακινούνται; Και αυτό που με τόσο κόπο έφεραν στην επιφάνεια μένει εκεί ανοιχτό και χάσκει σαν πληγή. Σαν τομή χειρουργική που δεν πρόλαβε να κλείσει και να καθαριστεί.
Και τώρα τι; Τι θα γίνει αυτή η ανοιχτή πληγή; Ο τρόπος που μετακινούνται οι θεραπευτές του 18 Άνω αφήνει πληγές ανοιχτές. Είναι ένας τρόπος κακοποιητικός για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε θεραπεία. Τώρα, θεραπευτικές διαδικασίες διακόπτονται και τμήματα του Θεραπευτικού Προγράμματος κινδυνεύουν να κλείσουν. Στο επόμενο διάστημα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος υποτροπών και μαζικών drop out. Η θεραπεία απεξάρτησης δεν μπορεί να γίνει σε ένα περιβάλλον ανασφάλειας. Χρειάζεται σταθερότητα. Δεν μπορεί να γίνει με θεραπευτές που μετακινούνται ή που λήγουν οι συμβάσεις τους σε δύο χρόνια.
