Τάσος Δούσης: Γεννήθηκα σε μια απίθανα φτωχή γειτονιά του Αιγάλεω, πέρασα δύσκολα αλλά τα κατάφερα
Τάσος Δούσης
Ξύπνησα μια μέρα στο Αιγάλεω, σε μια απίθανα φτωχή γειτονιά. Οι γονείς μου ήταν βιοπαλαιστές και εντελώς αντίθετοι μεταξύ τους.
Ο πατέρας μου, Αρβανίτης, η μάνα μου Πόντια. Εκείνη “σφιχτή” και οικονόμα, εκείνος bon viveur… της εργατιάς! Μόλις είχε στην τσέπη του 5 δραχμές, κατευθείαν για ψάρι, κρασάκι και έχει ο Θεός! Του έλεγε η μάνα μου “και αύριο τι θα κάνουμε” και της απαντούσε: “Το αύριο θα το δούμε αύριο!”. Την επoμένη τρώγαμε αβγά καγιανά με ψωμί και ρετσίνα.
Πήρα, ευτυχώς, την καπατσοσύνη από τη μάνα μου και τον σκληρό χαρακτήρα της και από τον πατέρα μου τη φιλοσοφία της καλής και αξιοπρεπούς ζωής. Για να καταλάβεις, όταν πήγα φαντάρος στη Λήμνο είχα πάρει ένα χαρτζιλίκι για να περάσω τον μήνα στο νησί. Με το που μπαίνω στο καράβι και βλέπω την βρόμα και τον χαμό από κόσμο, πάω και κλείνω μια καμπίνα με ό,τι χρήματα είχα. Προτίμησα να ταξιδέψω 16 ώρες σαν άνθρωπος κι ας μην έχω ούτε για κρουασάν στο ΚΨΜ μετά… Δεν μου έχει χαριστεί τίποτα απολύτως και δεν χρωστάω σε κανέναν, παρά μόνο στους συνεργάτες μου!
Αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα στο New Channel, ως άμισθος δημοσιογράφος, τα λεφτά που είχα μου έφταναν ή για να βάλω βενζίνη στο μηχανάκι ή για μια μερίδα πατάτες στα Goody’s! Ακόμα είναι γνωστό ότι όταν έκανα το πρώτο μου περιοδικό, το ICONS, πούλησα το αυτοκίνητό μου για να αγοράσω το χαρτί της εκτύπωσης!
Η εικόνα που έχει για μένα ο κόσμος είναι η σωστή. Δεν το παίζω… Βασιλάκης Καϊλας! Ο κόσμος, ιδιαιτέρως τα παιδιά, έχει ένστικτο, δεν μπορείς να τον κοροϊδεύεις. Πέρασα δύσκολα αλλά τελικά τα κατάφερα. Ούτε ο πρώτος είμαι ούτε ο τελευταίος.
