Χαϊδάρι: Συρματοπλέματα και “πόλεμος” τα Σαββατοκύριακα, αντί για αθλητισμό – ψυχαγωγία – περιπάτους
Την άνοιξη του 2023 το ΓΕΣ απέκλεισε με συρματόπλεγμα το βόρειο τμήμα του Στρατοπέδου Χαϊδαρίου, όπου μέχρι τότε υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών για δραστηριότητες στη φύση. Η επιλογή αυτή συνέπεσε με την ανέγερση στρατιωτικών κατοικιών στο Στρατόπεδο. Οι περιπατητές δεν περνούν πια την πύλη, ωστόσο έχουν το ελεύθερο να μπαίνουν όσοι πηγαίνουν για σκοποβολή. Πράγματι, τα Σαββατοκύριακα πέφτουν χιλιάδες σφαίρες με κάθε είδους όπλο.
Το θέμα αυτό σχολιάζει ο κ. Μπάμπης Στασινόπουλος:
Για ακόμα ένα Σάββατο ξεκινά ένας ιδιότυπος “πόλεμος” στα “ιδιωτικά” πεδια βολής στο “πρώην” Στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Εκεί όπου εκαναν βόλτες γονείς και παιδιά τα Σαββατοκύριακα. Εκεί όπου κάνανε ποδήλατο οι νέοι. Εκεί όπου έκαναν αθλητισμό οι αθλητές.
Εκεί που θα έπρεπε να είναι δημόσιος χώρος για τον λαό του Χαϊδαρίου και όχι μόνο.
Σήμερα και κάθε Σάββατο αλλά και άλλες ημέρες κάνουν βολές ιδιώτες και στρατιωτικοί και αστυνομικοί και όλα τα μέλη (ιδιώτες) των συλλόγων σκοποβολής, ακόμα και με βαριά όπλα (μεγάλο βεληνεκές, πάνω από1.500 μέτρα).
Επειδή όμως τίποτε δεν ειναι αυτονόητο σήμερα, στην περιοχή αυτή υπάρχει “ιδιόμορφη” κατοχή από τον καθαρά πλέον Νατοϊκό – Ελληνικό στρατό που την έχει κλείσει με συρματοπλέγματα, απαγορεύοντας την προσπέλαση της από τον λαό.
Όλο φυσικά αυτό δίπλα σε κατοικημένη περιοχή (στα 200-300 μέτρα).
Έξω το Στρατοπεδο, αλλά κυρίως τα πεδία βολής από την κατοικημένη περιοχή του Χαϊδαρίου. Ελεύθερη χρήση του χώρου για αθλητισμό, ψυχαγωγία περιπάτους στους δημότες Χαϊδαρίου και σε όλους τους πολίτες εδώ και τώρα.
700 νέες κατοικίες στο Στρατόπεδο
Πώς θα επηρεάσει άραγε τη διαχείριση της έκτασης του Στρατοπέδου Χαϊδαρίου η εξαγγελία της κυβέρνησης για την ανέγερση 700 νέων κατοικιών, η πλειοψηφία των οποίων θα δοθεί σε πολίτες; Σε μια τέτοια περίπτωση -υπό την προϋπόθεση βεβαια ότι το έργο θα προχωρήσει- η λογική του περίκλειστου στρατιωτικού χώρου “πάει περίπατο”. Ενδεχομένως και η λειτουργία τόσων πεδίων βολής θα καταστεί δύσκολη.
Ίσως, λοιπόν, η ίδια η ζωή να φέρει αλλαγές στη λογική των συρματοπλεγμάτων και το διαχρονικό αίτημα της Δυτικής Αθήνας για απόδοση στην κοινωνία χιλιάδων στρεμμάτων στις υπώρειες του Ποικίλου, όπως το διατυπώνει στο παρόν άρθρο ο κ. Στασινόπουλος, να πάρει σάρκα και οστά. Βεβαίως η διεκδίκηση ποτέ δεν χάνει το νόημά της.
Μ.Χ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
