Σκέψεις, περιμένοντας στην Αγία Μαρίνα το 803…
Η κ. Α.Γ. καταγράφει τις σκέψεις της ενώ περιμένει το 803 στην Αγία Μαρίνα. 40 ολόκληρα ολόκληρα λεπτά στη στάση, αλλά σήμερα είναι ανακουφισμένη γιατί ήρθε και θα πάει στο σπίτι της. Γιατί αύριο… ποιος ξέρει…
Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, ενόσω περιμένω από τις 17.00 το 803 στην στάση ακριβώς μπροστά από το Μετρό της Αγίας Μαρίνας.
Η πρώτη μου σκέψη είναι “μα πόσες φορές θα περάσει το 866, 837, 876 ακόμη και το 811, τολμώ να πω”. Η αμέσως επόμενη σκέψη είναι “τελικά κάθε πέρυσι και καλύτερα”, καθώς έχουν κόψει δρομολόγια από το καλοκαίρι. Ιδίως μετά από όταν άνοιξε το Μετρό του Πειραιά, η κατάσταση έχει γίνει απελπιστική.
Βεβαίως όσες φορές κάλεσα στον ΟΑΣΑ αναφέρουν ότι απλώς… “έτυχε” να μην ακολουθήσουν τα προκαθορισμένα δρομολόγια!
Η αμέσως επόμενη σκέψη μου είναι “οι δημότες των άλλων δήμων που είναι τόσο προνομιούχοι και έχουν λεωφορείο να τους πηγαίνει έως το Μετρό με συχνότατα δρομολόγια, τι δημοτικά τέλη να πληρώνουν;”. Άραγε οι φήμες ότι πληρώνουμε τέλη σαν να μένουμε στην Γλυφάδα να είναι ψέματα; Μήπως τελικά μας υπολογίζουν για δημότες στην Ουγκάντα;
Σκέφτηκα “βρε, μήπως να παίρνω την έξυπνη τοπική;” όχι δεν το σκέφτηκα σοβαρά, εδώ γέλασα… Και φυσικά κάποιος θα σκεφτεί γιατί περιμένεις το λεωφορείο “θρύλο” (ακούμε ιστορίες ότι κυκλοφορεί αλλά κανείς δεν το βλέπει) και δεν παίρνεις κάποιο άλλο λεωφορείο και να αλλάξεις στην Λεωφόρο Αθηνών με το Α15, θα πω ότι ήδη για να πάω και να έρθω από την δουλειά μου χρειάζομαι 3 συγκοινωνίες, οπότε και 4 μου πέφτει κάπως δύσκολο.
Και η τελευταία σκέψη: “Μήπως τελικά να παραιτηθώ;” Αλλά μετά σκέφτομαι “πώς θα πληρώνω τα δημοτικά τέλη”;
Εντέλει η ώρα είναι 17.40 και ήρθε το λεωφορείο. Σήμερα θα πάμε σπίτι μας για αύριο, ποιος ξέρει;
