Της Άννας Χρονοπούλου
Όλοι μαζί να υπερασπιστούμε αυτόν τον όμορφο κόλπο.
Ο,τι απέμεινε από την ευλογία της θάλασσας.
Από το χώμα που υπομένει.
Από την φύση που επιμένει.
Να συνεχίσουν να φυτρώνουν και φλισκούνι κι άγρια μέντα και κυκλάμινο.
Και Κάπαρη. Να ξαναβγούμε στο μπαλκόνι, Ποιητή.”
