ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο Κώστας Ασπρογέρακας, με παράπονο, για τον Μπάμπη Γκολέ

Κώστας Ασπρογέρακας

Με παράπονο

12/1/15. Ο Μπάμπης Γκολές το «σκάει» απ΄ τα εγκόσμια. Νεκροταφείο «Παναγίας Αλεξιώτισσας». Η θέση του έτοιμη τον περιμένει στην Παλιά Πόλη (Ταμπάχανα) που γεννήθηκε, μεγάλωσε την αγάπησε, και της δώρισε τραγούδια του: «Απ΄ τα Ταμπάχανα νερό, από τα στήθια γάλα», «Στην Πάτρα βγαίνει ο Αυγερινός στο Βατερό η πούλια, και μες΄ το βρωμολάγκαδο, βγαίνουν τα νυχτοπούλια».

Κάποιοι φίλοι του, που πορευτήκαμε τις νύχτες μαζί του «μια και η ποίηση μοναχά υπόθεση της νύχτας μπορεί να είναι», αποφασίσαμε το 2012 και φτιάξαμε ένα «σωματείο των φίλων» του, που το θέλαμε να ζήσει μαζί του, όσο εκείνος θα άντεχε.

Μου έλαχε ο κλήρος να τον αποχαιρετήσω. Εγώ μόνον. Κανείς άλλος, από μια ολόκληρη πόλη (καινούργια και παλιά). Η καινούργια πόλη, μας εκμυστηρεύονταν πολλές φορές, τον «στραβοκοίταζε».

«Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας».

2/7/22, επτά χρόνια μετά το «φευγιό» του, ανακοινώνει «μοναδικό αφιέρωμα στον Μπάμπη Γκολέ» και «ανακαλύπτει» ότι η φωνή του μας ταξίδεψε στο «Μαρόκο», μας έκανε να ερωτευτούμε τις «τσιγγάνες», και να μάθουμε απτάλικο μέσα απ΄ το «πίνω και μεθώ».

Με ανάμεικτα συναισθήματα, και κυρίως μια «πελώρια έκπληξη», για την «όψιμη ανακάλυψη», ζητάω απ΄ τον υπεύθυνο της εκδήλωσης, κο Α. Μάζη, να παραβρεθώ στην εκδήλωση και να πω «πέντε μόνον κουβέντες», που δεν γινόταν αλλιώς, «έλειπαν» απ΄ τον επικήδειο που είχα εκφωνήσει.

Η απάντησή του με καθήλωσε: «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα κύριε, θα μιλήσουν μοναχά ο Δήμαρχος, και ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Όργανισμού του Δήμου». Δεν πήρες «χαμπάρι» όταν έγινε εκδήλωση στον Πανεπιστήμιο, και μίλησαν ένας καθηγητής, και ένας φίλος του δικηγόρος, για να πας και εσύ;» Πληροφορήθηκα ότι ο κύριος αυτός είναι γιατρός.

Επέμεινα για τις «πέντε κουβέντες», ανένδοτος. Την επομένη, εξέθεσα τα παραπάνω στον Δήμαρχο. Με άκουσε άφωνος και η «συνομιλία» μας, έκλεισε με την φράση του: «θα το δω».

Ύστερα απ΄ αυτά, μόνον δύο πράγματα μου απόμειναν να κάνω, να βρεθώ στο χώρο της συναυλίας νοερά, με την ψυχή μου να ζεσταθεί με τα τραγούδια του που θα πουν αγαπημένα του πρόσωπα και συνεργάτες όπως η Κατερίνα Τσιρίδου, ο Αντώνης Αινίτης, και άλλοι που τον συνόδεψαν, ζωντανό, στο πάλκο, αλλά και στο τελευταίο του κρησφύγετο.

Τις «πέντε κουβέντες – στίχους» δεν θα τις χαρίσω σε κανέναν υπεύθυνο της συναυλίας, αλλά μονάχα σ΄ όσους «αντέχουν» να τον θυμούνται, και που αν απουσίαζε απ΄ την ψυχή και που αν μυαλό μας, θα μας έλεγε, παραφράζοντας την κορυφαία ποιήτρια μας Ρίτα Μπούμη – Παππά, αυτούς τους στίχους:

Η λησμονιά σας
θα μ’ έστελνε
στο θάνατο
για δεύτερη φορά.
Μη με ξεχνάτε
ζητήστε με παντού
το θέλω
Στα Ταμπάχανα
ακούγεται το μπουζούκι μου ακόμη
στα γιορτάσια
τρίζει σαν καλάμι
η τζαλκάτζα της φωνής μου.

Παρόμοια Άρθρα

Back to top button