“Για τους συντάκτες του αμυντικού ρεπορτάζ η μικρή επαρχιακή πόλη στα βορειοδυτικά της Γαλλίας είναι πλέον τόσο γνώριμη όσο και ο Σκαραμαγκάς”, διαβάσαμε σε σχόλιο για την τελετή ονοματοδοσίας και ανύψωσης της ελληνικής σημαίας στον ιστό του πλοίου Κίμων. Όμως πόσο γνώριμος μπορεί να είναι σήμερα ο Σκαραμαγκάς στους εν λόγω δημοσιογράφους;
Καθόλου είναι η απάντηση. Διότι οι εποχές που έχτιζε το μεγάλο ελληνικό Ναυπηγείο φρεγάτες, υποβρύχια, κανονιοφόροι, περιπολικά κτλ. είναι μακρινή. Ζούμε ένα μεγάλο πισωγύρισμα, με πανάκριβες απ’ ευθείας αναθέσεις ναυπηγικών προγραμμάτων -και όχι μόνο- σε ξένες εταιρείες με μικρή συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας.
Αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε σαν “θωράκιση” της Ελλάδας, ενώ είναι απώλεια πόρων, θέσεων εργασίας, τεχνογνωσίας, αυτάρκειας. Κάθε τρεις και λίγο εθνικά περήφανα ταξίδια στις Λοριάν του κόσμου. Vive la Lorient! Για τους Σκαραμαγκάδες θα ομιλούμε τώρα;
