Η τύχη των τενεκέδων του Συντάγματος – Από τον Μπακογιάννη στον Δούκα
Μια ιστορία για biennale Αρχιτεκτονικής Τοπίου και Αστικού Σχεδιασμού
Stamatios Sekliziotis
Θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι θυμόσαστε τους Μπακογιάννηους “καυτούς” στον ήλιο τενεκέδες της πλατείας Συντάγματος… τις βαφές της ασφάλτου και την χωρίς προηγούμενο σπατάλη “αναβάθμισης” του Αθηναϊκού κέντρου…. (επισυνάπτω δυο-τρεις photostam από το αρχείο μου το οποίο εμπλουτίζεται συνεχώς και για πολλά χρόνια από κατορθώματα, ιδέες, αισθητικές προτιμήσεις και ιστορικές ανόητες αποφάσεις Δημάρχων της Αθήνας αλλά και της περιφέρειας….).
Την περασμένη εβδομάδα χρειάστηκε να περπατήσω στην Λ. Αλεξάνδρας μετά το Μετρό, πηγαίνοντας σε κάποιο ραντεβού. Λίγο πριν το γήπεδο του ΠΑΟ, γωνία Αγίων Πάντων και Αλεξάνδρας δίπλα σε ένα από τα μεγαλύτερα υπαίθρια parkings της άτυχης Πρωτεύουσας, όπου μπαινοβγαίνουν αυτοκίνητα κάθε λεπτό (ένα τελείως περιφρονημένο σημείο του απόλυτου “πουθενά”) υπάρχει ένα υποτίθεται “Πάρκο Τσέπης” του Δήμου Αθηναίων ή και Bubble Park, όπως αναγράφεται σε πολλούς αθηναϊκούς χάρτες (οι άνθρωποι δεν έχουν μυρουδιά ούτε τι σημαίνει Bubble Park, φτιαγμένα συνήθως για παιδάκια).
Σταματώ και βλέπω τους τενεκέδες του Κ. Μπακογιάννη να τους έχουν μεταφέρει στον χώρο αυτό, διαμορφώνοντας υποτίθεται το “Πάρκο Τσέπης”…
Κατ’ αρχάς λύθηκε η απορία μου και έμαθα που κατέληξαν οι τενεκέδες της Πλ. Συντάγματος καθότι δεν είχα ασχοληθεί ούτε και ενδιαφέρθηκα από τότε. Με “τενεκέδες” όταν καταπιάνομαι, πέφτει η ψυχολογία μου και αποδιοργανώνομαι…
Η εικόνα που αντίκρισα απογοητευτική.
Ένα ακόμα μικρό παράδειγμα δημοτικής αδιαφορίας, χώρος “ζούγκλα” μηδενικής συντήρησης. Δένδρα ακλάδευτα και απεριποίητα, θάμνοι ακούρευτοι, δάπεδα ξηλωμένα, οι κόμες φοίνικα παρατημένες με πολυκαιρισμένο αποξηραμένο φύλλωμα και μπλεγμένοι με τις κόμες διπλανών δένδρων επίσης ασυμμάζευτων και παρατημένων, τα δε χόρτα στους τενεκέδες να πνίγουν τα πάντα, κάθε γωνιά, κάθε δένδρο και όπου υπάρχει λίγο χώμα και τενεκέδες να χάσκουν γεμάτοι χώμα χωρίς φυτά. Κλασική περίπτωση εγκατάλειψης δημοτικού πρασίνου μακριά από το κέντρο, όπου δεν χαρακτηρίζεται βιτρίνα και “δεν το βλέπουν οι πολλοί”. Νοοτροπία που χαρακτηρίζει όλες τις δημοτικές αρχές, στην επικράτεια θα έλεγα…
Δεν θα επεκταθώ στα ζητήματα “Αστικού Πρασίνου” και καθηκόντων των Δήμων και των Δημάρχων που τους εκλέγουν οι πολίτες. Τα έχω γράψει, τα έχω ψάλλει, τα έχω αναλύσει εκατοντάδες φορές.
Αδιαφορία, κακοριζικιά, μιζέρια και Γεωπονικές υπηρεσίες που δεν τις αφήνουν να μελετούν, να προτείνουν, να ξεδιπλώσουν τις γνώσεις τους (συχνά τις υποκαθιστούν κάποιοι άσχετοι κι’ απαίδευτοι αιρετοί, λέγοντας βλακείες μπροστά στις κάμερες), δεν τις χρηματοδοτούν, δεν τις ακούν, δεν τις σέβονται και τις περιορίζουν σε καθήκοντα καθαριότητος, κλαδεμάτων και επειγόντων περιστατικών όταν πέσει δένδρο σε κανένα αυτοκίνητο ή σκοτώσει κανέναν ανυποψίαστο…
Η κατάσταση στην πόλη είναι άθλια σχεδόν παντού. Μας κοροϊδεύουν και θα συνεχίσουν να μας κοροϊδεύουν, όσο θα εκλέγουμε αυτούς που εκλέγουμε, αυτές τις τσαπατσουλιές θα απολαμβάνουμε και αυτά θα παθαίνουμε… Θα άξιζε μια βόλτα σε όλους του πράσινους χώρους που κάποτε εγκαινίαζαν με τσούρμο από κάμερες, να δούμε το σημερινό χάλι τους.
Ο κ. Δούκας από ανύπαρκτος Δήμαρχος δείχνει πλέον φανερά (πυροδοτώντας και τη σχετική φαγωμάρα) ότι φιλοδοξεί να γίνει και ανύπαρκτος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δραπετεύοντας από την Δημαρχία όπου δεν του επιφυλάσσεται άλλη θητεία, μια που βλέπει τον Ανδρουλάκη να μην μπορεί, εδώ και μήνες, να κερδίσει μισό πόντο.
Η κατάντια τους καταλήγει κάθε μέρα σε «πιο κατάντια από κατάντια» και ο ρόλος του Δήμαρχου Δούκα, των λοιπών Δημοκρατικών δυνάμεων που τον στήριξαν διοικητικά και πολιτικά, “πτωχός” και διαβρωτικός, αλλά το χειρότερο είναι ότι αποδεικνύεται ακατάλληλος και επιζήμιος για την Αθήνα.
Αφού τράβηξα τις φωτογραφίες, συνέχισα να βαδίζω κατά μήκος του ερείπιου γηπέδου του ΠΑΟ που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να το μαζέψουν οι μπουλντόζες και ας φύτρωναν εκεί μόνο τσουκνίδες και μολόχες… (θα ήταν σίγουρα καλύτερη η εικόνα) και θα μάζευε και τσουκνίδες ο κόσμος… Συνέχισα να περπατώ επικινδύνως κοιτώντας μια κάτω και μια μπροστά μην σκοντάψω στις αμέτρητες παγίδες του άθλιου πεζοδρομίου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και μην κουτουλήσω σε κανένα σίδερο.
Στο μεταξύ στη Λεωφόρο κινούνταν όλοι σημειωτόν. Οργίαζε η εικόνα κεντρικής λεωφόρου Καλκούτας και Ισλαμαμπάντ…
Καλή εβδομάδα
σταμ
(οι τρεις πρώτες photostam από το μνημειώδες έργο και τις λεκιασμένες βαφές Μπακογιάννη στο Σύνταγμα με τα καταδικασμένα και τα απότιστα φυτά και οι τρεις άλλες από το κρησφύγετο των ίδιων ταλαίπωρων τενεκέδων της Λ. Αλεξάνδρας. Μια ιστορία για biennale Αρχιτεκτονικής Τοπίου και Αστικού Σχεδιασμού…)
