Προβλήματα σαν το εικονιζόμενο υπάρχουν (και υπήρχαν) πάρα πολλά στο Χαϊδάρι. Το συγκεκριμένο βρίσκεται σε ένα πολυσύχναστο σημείο: Διασταύρωση Σκύρου και Καραϊσκάκη, στη διαδρομή προς Παλατάκι. Από εκεί περνάει πολύς κόσμος καθημερινά.
Πέρα από το γεγονός ότι στο όχι και τόσο φαρδύ πέρασμα υπάρχει το κλειστό περίπτερο και η μεταλλική ράμπα του, εδώ και κάποιο καιρό χάσκει και αυτή η ευμεγέθης τρύπα. Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της επικίνδυνης διάβασης για τον πεζό, τότε ποιος είναι; Και όμως αφέθηκε σε αυτή την κατάσταση.
“Για να μην το κλείνουν, προφανώς είναι δύσκολο και ακριβό”, σκεφτήκαμε. Πόσο όμως; Ζήτησα τα φώτα της Τεχνητής Νοημοσύνης και μόνο που δεν έβγαλε το χέρι από την οθόνη για να με μπατσίσει. “Έλεος”, αναφώνησε και εξηγήθηκε:
- Ένα 25κιλο τσουβάλι τσιμέντο Ηρακλής στοιχίζει 5,10 € και το Τιτάν 5 ευρώ. Χρειαζόμαστε περίπου το 1/3, άρα περίπου 1,5 €, άντε 2 €
- Ένα τσουβαλάκι άμμος κοστίζει 1,5 € – 1,7 € και για να μην το πολυπαιδεύουμε θεωρούμε ότι θα το ρίξουμε ολόκληρο.
- Συνολικό κόστος για την τρύπα: 3 έως 3,2 €.
Όσον αφορά το προσωπικό ένα άτομο μπορεί να το επισκευάσει σε 15 λεπτά το πολύ (ανακάτεμα χαρμανιού, άπλωμα, ίσιωμα). Αν είναι δύο, όπως είναι το πιθανότερο σε ένα δημοτικό έργο, τότε λίγο λιγότερο καθώς δεν χρειάζεται καν ξεκούραση.
Επομένως, σύμφωνα με το πιο προωθημένο υπολογιστικό σύστημα, θέμα κόστους δεν τίθεται. Ακόμα κι αν λέει ο Δήμος “δεν υπάρχει ούτε ευρώ”, το θεωρώ σχήμα λόγου. Τρία ευρώ μπορεί από κάπου να περισσέψουν. Ένας εργάτης δεν μπορεί να μην υπάρχει στην Αυτεπιστασία (αν δεν υπάρχει, με τόσο προσωπικό που έχει ο Δήμος, είναι προβληματική διαχείριση).
Τι λείπει λοιπόν; Αυτό που λείπει είναι η διάθεση για “ψιλολόγημα”. Το αίσθημα της προσωπικής ικανοποίησης: “αυτό το διόρθωσα, έστω κι αν δεν είναι κάτι μεγάλο, κανένας συμπολίτης δεν κινδυνεύει πια εκεί”.
Ναι, δεν υπάρχουν λεφτά. Πράγματι η κυβέρνηση παρακρατά θεσμοθετημένους πόρους, έχετε δίκιο. Βρείτε όμως όρεξη, μεράκι και μην περιφρονείτε τα “μικρά”. Αγωνιστείτε γι’ αυτά. Ο κόσμος θα το εκτιμήσει.
