Ηλίας Κανάκης
Όταν η αδιαφορία ντύνεται «έλεγχος»
Την ώρα που οι ελαιοπαραγωγοί στενάζουν από το κόστος, την έλλειψη υποδομών άρδευσης, την έλλειψη εργατών, την αδυναμία ολοκλήρωσης της δακοκτονίας και τη διαφθορά του ΟΠΕΚΕΠΕ, το κράτος επιλέγει να δείξει πυγμή όχι απέναντι στα σκάνδαλα, αλλά στους αγρότες που προσπαθούν να μαζέψουν τις ελιές τους.
Η φετινή ελαιοσυγκομιδή ξεκινά με τους ελαιοπαραγωγούς σε απόγνωση. Οι ελιές ωριμάζουν, αλλά εργάτες δεν υπάρχουν, τα κόστη έχουν εκτοξευθεί και ο ΟΠΕΚΕΠΕ σέρνεται μέσα στα σκάνδαλα.
Κι όμως, μέσα σε αυτό το χάος, το κράτος επιλέγει να στείλει όχι στήριξη, αλλά την Επιθεώρηση Εργασίας, το ΙΚΑ και την Εφορία. Σαν να είναι ο ελαιοπαραγωγός το πρόβλημα, κι όχι το σύστημα που τον πνίγει.
Η εικόνα θυμίζει κακόγουστη φάρσα.
Την ώρα που ο αγρότης προσπαθεί να περισώσει τη σοδειά του, ξεπροβάλλουν στους ελαιώνες τα κρατικά συνεργεία «ελέγχου». Με φακέλους, μπλοκάκια και ύφος αυστηρό, αναζητούν παρατυπίες, εργαζόμενους χωρίς χαρτιά, παραλείψεις στις δηλώσεις.
Αλλά ποιον ακριβώς ελέγχουν;
Τον άνθρωπο που παλεύει μόνος του να μαζέψει τις ελιές, σε μια χρονιά που τα εργατικά χέρια είναι ανύπαρκτα;
Που οι μετανάστες εργάτες δεν μπορούν να έρθουν λόγω της γραφειοκρατίας που το ίδιο το κράτος συντηρεί;
Που ο ΟΠΕΚΕΠΕ βυθίζεται σε σκάνδαλα και καθυστερήσεις πληρωμών, αφήνοντας χιλιάδες παραγωγούς μετέωρους;
Το κράτος, όμως, στέλνει ελέγχους.
Γιατί είναι πιο εύκολο να κυνηγάς τον ελαιοπαραγωγό παρά να συγκρουστείς με τη διαφθορά.
Πιο εύκολο να κόβεις πρόστιμα, παρά να σχεδιάζεις πολιτικές.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό:
• Οι ελιές μένουν ασυγκόμιστες.
• Οι αγρότες απογοητευμένοι.
• Οι νέοι φεύγουν από την ύπαιθρο.
Και όλα αυτά, ενώ οι κυβερνώντες μιλούν για «ανάπτυξη» και «στήριξη του πρωτογενούς τομέα». Στήριξη με πρόστιμα, επιθεωρήσεις και απειλές. Αυτό δεν είναι πολιτική, είναι προμελετημένη εγκατάλειψη.
Το ελληνικό ελαιόλαδο, σύμβολο του πολιτισμού και της ταυτότητάς μας, κινδυνεύει να γίνει το επόμενο «θύμα» της κρατικής υποκρισίας.
Γιατί όσο το κράτος λειτουργεί σαν γραφειοκρατικός χωροφύλακας αντί για σύμμαχος της παραγωγής, η ύπαιθρος θα ερημώνει και η Ελλάδα θα χάνει την ψυχή της.
Η κυβέρνηση δείχνει να ενδιαφέρεται μόνο για τη βιτρίνα.
Να στείλει τους ελεγκτές για την εικόνα της «νομιμότητας», την ώρα που η πραγματική παρανομία η εγκατάλειψη της ελληνικής γης συντελείται με τη σφραγίδα της.
Αν η ελιά είναι σύμβολο ειρήνης, τότε το κράτος κατάφερε να την μετατρέψει σε σύμβολο αντίστασης.
Γιατί απέναντι στην κρατική τύφλωση, ο αγρότης έχει μείνει μόνος — αλλά όρθιος.
Μέχρι πότε;
