“Είναι ο/η “καλοχαιρέτας” καλός διοικητής για την πόλη;”

Γράφει η Μαρία Συλάκου
Αναπλ. Δ/ντρια Τ.Υ.
ΠΕ Μηχανικών, ΜSc

Αγαπητοί συνδημότες/συνδημότισσες,

Ναι δεν χωρεί αμφιβολία πως ο /η  καθείς/καθεμιά “καλοχαιρέτας” μπορεί να είναι ένας /μια πραγματικά καλός άνθρωπος, με καλές προθέσεις.

Μπορεί όμως στις αυτοδιοικητικές εκλογές, να μετράει για παράδειγμα, μόνο το ωραίο χαμόγελο, το γεμάτο “συγκίνηση” βλέμμα ή το ωραίο μαλλί;

Το αυτονόητο ζητούμενο για τον τόπο μας είναι οι υποψήφιοι για τη Διοίκηση του Δήμου να έχουν όραμα, στόχους και  ”να σηκώνουν τα μανίκια ψηλά και να δουλεύουν”. Αλλιώς δεν γίνεται. Όπως λέει ο λαός μας “Όποιος την τεμπελιά ελάτρευσε δύσκολο να τρυγήσει”. Και εδώ μιλάμε για τον τόπο μας, για τα παιδιά μας. Που φεύγουν γιατί ο τόπος τους δεν τα κρατά. Πού φεύγουν γιατί το  κρατικοδίαιτο πελατειακό σύστημα ”καλά κρατεί”. 

Αγαπητοί συνδημότες / συνδημότισσες όλοι έχουμε ευθύνη, να μπουν τα βαγόνια του τραίνου στις ράγες ξανά, αλλά πρώτα πρέπει να επισκευάσουμε τις ράγες (τα θεμέλια). Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Αλλά  θέλει και αλλαγή νοοτροπίας από όλους.  

Δεν είμαι γέννημα – θρέμμα του τόπου σας. Παρατηρώ τα αυτοδιοικητικά, λόγω της ιδιότητάς μου, χρόνια τώρα. Επαγγελματικά, είμαι μία επιστημόνισσα, μηχανικός η οποία προέρχομαι από τον Ιδιωτικό Τομέα. Στο Δημόσιο, πέρασα μετά από Διαγωνισμό του ΑΣΕΠ σε Δήμο της «ακριτικής» Βόρειας Ελλάδας. Είχα την τύχη να κάνω ”τη θητεία μου” στα Δημαρχιακά Μέγαρα  σπουδαίων Δημάρχων που πέτυχαν να αλλάξουν τις πόλεις τους προς όφελος των δημοτών τους, με το όραμα, το σωστό σχεδιασμό, τη συνεπή δουλειά.  

Θυμάμαι το Χαϊδάρι, από τότε που ερχόμασταν μικρά παιδιά ακόμη με την αδελφή μου,  στο ψιλικαντζίδικο του κου Κανελλόπουλου Χρήστου….. Οι αναμνήσεις από το ΘΕΑΘΗΝΑΙ, το Βοτανικό Κήπο, τη Γιορτή του Κρασιού, πόσο όμορφα φάνταζαν όλα τότε στα παιδικά μου μάτια. Όμορφες εποχές τότε. 

Ερχόμενη στο Δήμο Χαϊδαρίου σε πρότερη πολιτική περίοδο, είχα την τιμή να συνεργασθώ με έναν νέο Αντιδήμαρχο, τον κο Θεοφίλη Απόστολο. Διέκρινα στο βλέμμα του έναν έξυπνο πολιτικό άνδρα, με πολλές ιδέες και κυρίως “τσαγανό”.  Και ο κος Θεοφίλης, ήταν από τους λίγους Αντιδημάρχους που ”έσπασε” με το πού ήλθε στο Δήμο πολλά ”αυγά”, αν και νέος στα πολιτικά / αυτοδιοικητικά θέματα τότε.  

Όσον αφορά στον τωρινό μας Δήμαρχο, εντύπωση  μου έκανε η εργατικότητά του, αλλά και η συνέπεια των λόγων – πράξεων. Αν και κάπως αγχωμένος στην αρχή της θητείας του, είχε αίσθηση αυτής της μεγάλης ευθύνης. Διότι το να «πλάσεις» τον τόπο σου  από την αρχή, είναι μεγάλη ευθύνη! Να δώσεις «πνοή» σε έναν τόπο, γιατί περί «πνοής επρόκειτο σε έναν ασθενή που βαριανασαίνει»,  είναι μεγάλη ευθύνη! Και θυμάμαι πολύ καλά, από τα πρώτα κιόλας “δημαρχιακά του πατήματα”, το πείσμα του ανθρώπου που ήθελε να δουλέψει. Ποτέ δεν τον έβλεπες στο καφενείο να χαζεύει, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα! Γιατί τελικά σήκωσε τα μανίκια του και δούλευε, δούλευε ανελλιπώς. Και έκανε και λάθη, αλλά όποιος δεν δουλεύει, δεν κάνει  λάθη. Και αυτός ο  νέος άνθρωπος με μία χούφτα άλλων νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν έμειναν όλοι μέχρι το τέλος (κάποιοι δεν άντεξαν την πίεση), όσοι έμειναν όμως, σήκωσαν τα μανίκια να δουλέψουν. 

Οφείλω να αναφέρω ότι είχα και έχω την τιμή να συνεργαστώ με Αντιδημάρχους, εκτός των άλλων και με σπουδαίο ήθος: ο Αντιδήμαρχος, ο κος Αργυρόπουλος, ο Αντιδήμαρχος κος Καρατζαφέρης, η Αντιδήμαρχος κα Χρονοπούλου. Και μαζί με αυτούς δουλέψαμε και εμείς όσοι υπηρεσιακοί μείναμε, έτσι για το “γαμώτο” γιατί έδειχναν την αλήθεια τους, ότι νοιάζονται να μπει ο τόπος τους σε σειρά, να νοικοκυρευθεί, να προοδεύσει (και ας έκαναν και λάθη….).  Μακάρι να είμασταν άλλοι τόσοι να δουλεύουμε. Πού τέτοια τύχη… 

Στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών, τοποθετήθηκα με παράλληλα καθήκοντα από άλλη Υπηρεσία,  μόλις 1,5 χρόνο πριν, πέσαμε όλοι πάνω στα έργα, 3 Μηχανικοί (1 Διευθύντρια για ΕΣΠΑ, 1 Τμηματάρχισσα για τις μελέτες, 1 Τμηματάρχης για τις επιβλέψεις των έργων) ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΕΡΓΑ 30.000.000,00 Ευρώ. Στην δε αυτεπιστασία, 1 Τμηματάρχισσα, με ένα συνεργείο 4 ατόμων συνεπικουρούμενη ενίοτε, από μερικούς συμβασιούχους και 1 Τμηματάρχης στον Τομέα του Οδοφωτισμού & των Η/Μ Έργων, με ένα συνεργείο 3 ατόμων, “να φέρνουν βόλτα καθημερινά, μία πόλη 46.000 ατόμων”.  

Πρέπει όλοι μας να αναλογισθούμε τα μεγέθη και τον όγκο της δουλειάς (δυσανάλογα των ανθρώπινων δυνάμεων μας, σε κάθε περίπτωση). Η έλλειψη εξειδικευμένων υπηρεσιακών στελεχών σε κάθε Δήμο είναι ένα “αγκάθι” που πονάει. Η έλλειψη οργάνωσης επίσης. Πολλά μένουν ακόμη να γίνουν….

Η κατακλείδα για τα Αυτοδιοικητικά, είναι ότι σίγουρα υπάρχει ικανός χώρος, για όσους έχουν όρεξη για δουλειά και μόνο δουλειά,  από “καλοχαιρέτηδες” δεν θα πάρουμε άλλο, πήξαμε….