Γιατί όχι και στο Σχιστό εργοστάσιο ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων; Και η Βιέννη έχει το δικό της!

Η προσπάθεια για κατασκευή εργοστασίων καύσης απορριμμάτων στην Αττική (εννοείται η χωροθέτηση στον Ασπρόπυργο και πιθανότατα στο Σχιστό) δεν υποστέλλεται, τόσο από το Υπουργείο Περιβάλλοντος όσο και από τον ΕΔΣΝΑ (βλέπε Τσούκου – τσούκου, για την καύση πάμε). Βασική δικαιολογία είναι ότι προβάλλει σαν ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να ελαφρυνθεί ο ΧΥΤΑ της Φυλής, που εξακολουθεί να δέχεται τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών και με διαρκείς επεκτάσεις και “πανωσηκώματα” καλείται να τα βγάλει πέρα.

Με άλλα λόγια, πάμε σε καύση σκουπιδιών επειδή απέτυχε η ανακύκλωση, παρά τον πακτωλό πόρων που κατευθύνονται σε αυτήν (βλέπε Γεμίσαμε high tech κάδους και σπιτάκια ανακύκλωσης – Το χρήμα σε εξοπλισμό άφθονο, οι επιδόσεις αστείες). Φυσικά υπάρχουν μεγάλες εταιρείες του χώρου των απορριμμάτων που προωθούν με κάθε τρόπο αυτή την εναλλακτική, με κύριο επιχείρημα το ότι είναι “μια σύγχρονη λύση”, αλλά και το ότι “θα παράγουμε ενέργεια από τα σκουπίδια”.

Σε συζήτηση με άνθρωπο που μάχεται την καύση για περιβαλλοντικούς λόγους και λόγους υγείας, του έφερα το παράδειγμα του εργοστασίου καύσης σκουπιδιών της Βιέννης, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.

Η αλήθεια είναι πάντα μια σύνθετη Μου απάντησε με ένα κείμενο της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης, που αναφέρεται στην καύση και πιο συγκεκριμένα στο εργοστάσιο της Βιέννης. Η ερώτηση είναι “Γιατί υπάρχουν μονάδες καύσης ακόμα σε άλλες χώρες της Ευρώπης; Δεν ξέρουν τα προβλήματα;”

Απάντηση: Σε άλλες χώρες πρώτα στράφηκαν σε μονάδες καύσης των απορριμμάτων και μετά από χρόνια –λόγω της αντίδρασης και των κινητοποιήσεων των πολιτών (π.χ. δεκαετία του 80′ στην Γερμανία)- στράφηκαν μαζικά στην μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση και κομποστοποίηση.

Σε κάθε περίπτωση αυτές οι χώρες διαθέτουν συχνά δική τους τεχνολογία καύσης και οι υπάρχουσες εταιρίες πιέζουν για την συνέχιση της λειτουργίας των μονάδων τους.

Η καύση δεν είναι η πιο σύγχρονη λύση, όπως προσπαθούν να την πλασάρουν στην χώρα μας, αλλά μια τεχνολογία που είναι παλιά και αναγκάζεται να εκσυγχρονίζεται λόγω των περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων που προκαλεί.

Ακόμα και στην Γερμανία, όπου είχαν εκατοντάδες μονάδες καύσης, στράφηκαν μαζικά στην ανακύκλωση και κομποστοποίηση, αλλά και αρκετές μονάδες καύσης αναγκάστηκαν να κλείσουν γιατί δεν μπορούσαν να πιάσουν τα πιο υψηλά στάνταρτ λειτουργίας, που υιοθετήθηκαν λόγω των περιβαλλοντικών ανησυχιών.

Εμείς γιατί να στραφούμε σε αυτή την τεχνολογία όταν ξέρουμε πια ότι υπάρχουν καλύτερες και πιο οικονομικές λύσεις;

Χρησιμοποιούν συχνά ως πετυχημένο παράδειγμα την μονάδα που είναι μέσα στην Βιέννη. Αλλά πόσοι γνωρίζουν ότι δόθηκαν σκληροί αγώνες για να κλείσει και ότι δόθηκαν τεράστια ποσά για να γίνουν εικαστικές παρεμβάσεις από έναν καλλιτέχνη σκληρό πολέμιο της, ενώ σε αυτή καταλήγουν συγκεκριμένα υπολείμματα μετά από πολύ μεγάλη διαλογή των απορριμμάτων στα σπίτια της Βιέννης; Συνολικά στην Αυστρία καίγεται λιγότερο από το 10% των σκουπιδιών, όταν η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση ξεπερνάνε το 70% για το σύνολο των σκουπιδιών.

Είναι φανερό ότι η αλήθεια στο θέμα της καύσης απορριμμάτων είναι μια σύνθετη υπόθεση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι την προβάλλουν σαν σωσίβιο στην οικτρή αποτυχία της διαχείρισης των σκουπιδιών, οι ίδιοι που προκάλεσαν το πρόβλημα -είτε από ανεπάρκεια είτε εσκεμμένα.

Ο τρόπος να πείσουν οι υπουργοί ότι δεν σκέφτονται να εξυπηρετήσουν κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα στις πλάτες της Δυτικής Αττικής, είναι να κάνουν ότι οι Βιεννέζοι: Εργοστάσιο καύσης σε μια ακριβή γειτονιά!

Μ.Χ.