Περιπατητής στη Μονή Δαφνιού
γράφει ο Ανδρέας Κοντοδημόπουλος, Φιλόλογος – Λυκειάρχης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος “ Αγωνιστική Δημοτική Ενωτική Κίνηση Χαϊδαρίου – Κώστας Ασπρογέρακας”
Περιπατητής στο Άλσος του Δαφνιού και στην ιστορική Μονή κάθισα τελικά σ’ ένα πεζούλι του Καθολικού της ιστορικής Μονής και καθώς με συνεπήρε το παρελθόν του ιστορικού χώρου και το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον άρχισα να κάνω πολλές σκέψεις και να αναθυμάμαι την ιστορία του χώρου που ξεκινάει από τον 6o αιώνα και ιδρύθηκε πάνω στα ερείπια του ναού του Δαφναίου Απόλλωνα, ο οποίος είχε καταστραφεί από τους Γότθους το 395. Μέσα στις δάφνες που ευωδίαζαν η φαντασία απλώθηκε στον 11o αιώνα που χρονολογείται το Καθολικό της Μονής. Δε θα σας κουράσω εδώ με την ιστορική περιπλάνηση που άθελά μου οδηγήθηκα.
Κανένας δεν αρνείται το πρόγραμμα, αλλά χρειάζεται η πίστη σ’ αυτό που θα κάνεις και η απόφαση να εργαστείς για το κοινό καλό, χωρίς κοντόφθαλμες προσωπικές επιδιώξεις.
Θέλω να σας μιλήσω για το Χαϊδάρι του σήμερα που το γνώρισα μέσα στα 44 χρόνια που έζησα ως σήμερα και απέκτησα την οικογένειά μου! Όμορφες στιγμές, συγκινητικές, αλλά και δύσκολες, καθώς η χώρα και η πόλη απομακρύνονταν από τα σκοτεινά και άχαρα χρόνια της δικτατορίας…
Ο χουντικός δήμαρχος έπαψε τη διαδρομή του και ο γενναίος Δημήτρης Γιαχνής πήρε τη θέση που του είχε δώσει ο λαός και του αφαίρεσε πραξικοπηματικά η χούντα και συνέχισε το δημιουργικό του έργο.
Ακολούθησε ο Δημήτρης Σκαμπάς, που ήταν μια νίκη του λαού που εξέλεξε δήμαρχο αυτόν που συνέλαβε η αστυνομία στην Καβάλας κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης του λαού της πόλης μας για τα θύματα των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. Ο χουντικός λυκειάρχης του Λυκείου Αρρένων παρεμπόδιζε τους μαθητές να κατέβουν στο δρόμο για να συμπαρασταθούν στους γονείς τους στην λεωφόρο Καβάλας. Ο πρόεδρος του 15μελούς ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος με τους συμμαθητές του έσπασαν την σιδερένια εξωτερική πύλη και κατέβηκαν να συμπαρασταθούν στους γονείς τους και στο λαό του Χαϊδαρίου…
Γι’ αυτόν τον λόγο συστρατεύομαι με πίστη στον Κώστα Ασπρογέρακα, γιατί είναι συνεπής, ιδεολόγος, έμπειρος και χρήσιμος για το κοινό καλό των κατοίκων της πόλης.
Θυμάμαι τόσα πολλά που πρέπει να τα γράψω μελλοντικά σ’ ένα βιβλίο. Η τελευταία μου σκέψη σ’ αυτή τη διαδρομή στρέφεται στο νέο υποψήφιο δήμαρχο που εμφανίστηκε τότε, που τον αγαπήσαμε, του συμπαρασταθήκαμε και τον βοηθήσαμε στα πρώτα βήματα μέχρι να πετύχει τη νίκη και να γίνει ο επόμενος δήμαρχος και για πολλές τετραετίες και με το βαθύπνοο όραμά του κατόρθωσε ένα σπουδαίο έργο, ν’ αναμορφώσει το Χαϊδάρι. Στην προσπάθειά του στη συνέχεια να γίνει βουλευτής, ήμασταν δίπλα του κάνοντας αγώνα, γράφοντας φακέλους, μοιράζοντας ψηφοδέλτια, διαδίδοντας το όνομά του σε άλλες περιοχές της δυτικής Αθήνας.
Εκείνη την τετραετία ο λαός μας έδωσε την πλειοψηφία στον Κώστα Σπηλιόπουλο, που είχε όραμα και ιδέες. Θυμάμαι τις οργανωμένες εκδηλώσεις για τον πολιτισμό και ιδιαίτερα τις συναυλίες κλασικής μουσικής στην αυλή της μονής. Μετά ακολούθησε η καταιγίδα που τόσο λύπησε εμάς που ανήκαμε στον προοδευτικό χώρο…
Και τώρα η σκέψη κάνει ένα άλμα στο σήμερα… που έχουμε μια δημοτική αρχή με τον Μιχάλη Σελέκο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης που προσπάθησε να λύσει προβλήματα, χωρίς τα αποτελέσματα να είναι πολύ μεγάλα. Αντιμετώπισε πολλά χρέη, όταν παρέλαβε τον Δήμο μετά από οκτώ χρόνια διοίκησης του συνδυασμού της Ν.Δ. με δήμαρχο τον Δημήτρη Μαραβέλια. Τα προβλήματα της προηγούμενης διοίκησης έκαναν την πλειοψηφική παράταξη του Σελέκου να προχωρήσει στην αντιμετώπισή τους, χωρίς να δημιουργήσει ιδιαίτερο έργο και ν’ αφήσει την πόλη εκτεθειμένη σε άλλα καίρια θέματα, όπως τα σκουπίδια.
Μέσα σ’ αυτήν την περισυλλογή ήρθε και το θέμα των σημερινών δημοτικών εκλογών της 26-5-19. Αποφάσισα να συμμετάσχω στις εκλογές, γιατί είδα, διάβασα και άκουσα πολλά, μα πάρα πολλά και βεβαιώθηκα, μέσα από ένα χορό ανακοινώσεων, χρημάτων, κατηγοριών, αυτοπροβολής υποψηφίων, έκθεση πτυχίων και προσόντων ή άλλων ιδιαίτερων ικανοτήτων, ότι μια μεγάλη φλυαρία εξαπλωνόταν, πίσω από την ασπίδα προγραμμάτων εξυγίανσης και προόδου της πόλης. Κανένας δεν αρνείται το πρόγραμμα, αλλά χρειάζεται η πίστη σ’ αυτό που θα κάνεις και η απόφαση να εργαστείς για το κοινό καλό, χωρίς κοντόφθαλμες προσωπικές επιδιώξεις.
Το Όραμα Δημιουργίας του Ηρακλή Δρούλια δεν κατεβαίνει στις εκλογές και ο ίδιος εξήγησε τους λόγους.
Γι’ αυτόν τον λόγο συστρατεύομαι με πίστη στον Κώστα Ασπρογέρακα – με τη Δημοτική Αγωνιστική Ενωτική Κίνηση Χαϊδαρίου γιατί είναι συνεπής, ιδεολόγος, έμπειρος και χρήσιμος για το κοινό καλό των κατοίκων της πόλης.
Σηκώθηκα από το πεζούλι και κοίταξα τον μεγαλοπρεπή τρούλο του Καθολικού της Μονής Δαφνιού. Ένας ενθουσιασμός με κατέλαβε και μια ελπίδα γιγαντώθηκε μέσα μου. Να συνεργαστούμε για το καλό της πόλης μας, για την ασφάλεια και την αλληλεγγύη στους συνδημότες μας, για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων, απορριμμάτων, φωτισμού, αποχέτευσης, αλλά για την συστηματική φροντίδα των ζώων και τον σχεδιασμό του μελλοντικού έργου για τη βελτίωση της πόλης και της ζωής των κατοίκων της για τον πολιτισμό, τα μνημεία και την προβολή της τέχνης και της δημιουργίας.
Καθώς πήγα να φύγω από τον ιερό περίβολο της Μονής μια ηλικιωμένη μοναχή με πλησίασε και μου φώναξε
– Παιδί μου, μ’ ακούς;
– Ναι μοναχή Μάρθα, σ’ ακούω.
– Είναι πολύ όμορφη η πόλη μας, το Χαϊδάρι.
Να σου πω είδα ένα όραμα κάποια νύχτα κι εδώ κοντά περπατούσε η Δαφνούλα, που σώθηκε από το ναυάγιο του Σκαραμαγκά. Σε υψηλούς τόνους μου τραγουδούσε.
– Είναι όμορφη πόλη. Πρέπει να το μάθουν όλοι που κατοικούν εδώ, να προβάλουν την αλήθεια, να μη τη χαλάσουν, να τη φροντίσουν, να σταθούν ένας στο πλάι του άλλου και να την κάνουν καλύτερη, φιλική και ανθρώπινη.
