Νοέμβρης, τα βράδια τα σπιτίσια θα ζητά ρακόμελα

Δώρα Μαργέλη

Νοέμβρης

Και εσύ ανοιγοκλείνεις τις ντουλάπες να δεις μη σου ξέφυγε κανένα ξεμανίκωτο ξεμυαλισμένο. Τέλος τα ψέματα. Να μπει και αυτό στη θέση του, να μην κρυώνει. Έφτιαξες πουγκιά με κανέλα και λεβάντα, τα στρίμωξες ανάμεσα στα φθινοπωρινά μαντήλια σου. Βρήκες τυχαία μια ζακέτα ξεχασμένη, απ’ τα παλιά. Φωτογραφίες θαμπές οι αφηγήσεις της, τα χρώματά της όμως δεν ξεθώριασαν. Καθίσατε αγκαλιά και είδατε μαζί ταινία. Ήταν ωραία και ζεστά. Όπως παλιά.
Μπήκε λοιπόν, Νοέμβρης. Μήνας καρτερικός, εργατικός, κουβαλητής. Θα φέρει ξύλα για το τζάκι, θα μάσει τις ελιές, θα τελειώσει με δουλειές που δε μπορούν να περιμένουν άλλο και ας κάνεις εσύ πως τάχα δεν τις βλέπεις. Θα ανασάνει την ουσία του όλη πάνω από κατσαρόλα που σιγοβράζει κυδώνι με αρμπαρόριζα και θα περιμένει όσο πρέπει να μεστώσει η γλύκα στο σιρόπι. Θα χουζουρεύει το πρωί -να χεις το νου σου!, -ξύπνα τον και δεύτερη φορά. Θα ΄ναι νωχελικά τα μάτια του και θα μελαγχολεί γλυκά όταν ολοένα πιο γυμνά τα μπράτσα των δέντρων θα του γνέφουν «καλημέρα». Θα πίνει τον καφέ ζεστό και έξω θα φυσάει φύλλα σ’ αποχρώσεις κίτρινου. Θα στέκεται στις πορτοκαλιές βλέποντας καρπούς ολόφρεσκους να υπόσχονται.
Είναι θιασώτης του ωραίου. Λατρεύει τα τσόχινα καπέλα, τις ομπρέλες και τα σοφιστικέ κασκόλ.Τον ξέρεις πια καλά. Αν και πολυάσχολος, θα βρει το χρόνο για θέατρα και σινεμά, παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών και εκδηλώσεις φιλολογικών συνδέσμων ή για ένα ποτάκι στο Sinatra.
Τα βράδια τα σπιτίσια θα ζητά ρακόμελα και θα διαλέγει γεύσεις τσαγιού με τη φρενήρη ταχύτητα του… αναποφάσιστου. Θα του αρέσουνε τα ποιήματα ακόμη πιο πολύ, ακόμη πιο πολύ τα παραμύθια και θα κοιμάται πια νωρίς. Μπορεί βεβαίως να λαγοκοιμάται σε καναπέδες, στα κρυφά. Κάνε πως δε τον βλέπεις.
Να του ετοιμάσεις μια βραδιά με φίλους, ένα πιζάμα πάρτι και οπωσδήποτε μια εκδρομή κάπου κοντά. Θα κάνει πάλι σαν παιδί!
Δεν ξέρω αν θα γλυτώσεις τη μουρμούρα του πού ‘ρχεται μαζί με το βοριά. Τον ξυπνούνε, λέει, τη νύχτα τριξίματα του δέντρου των Χριστουγέννων -πιαστήκανε βλέπεις και αυτουνού τα μέλη. Τον ενοχλούν και οι ψίθυροι των στολιδιών, που από δεκαπέντε και μετά μετρούν αντίστροφα τις μέρες.
“Δεν θα ζήσω εγώ στη σκιά κανενός Δεκέμβρη!”, στο λέει με πείσμα και να τον πάρεις σοβαρά. Άλλωστε, σοβαρά σου μίλησε πρώτος αυτός μέσα στα μάτια, με τα ανεπανάληπτα του φθινοπώρου χρώματα.