Στο Δήμο μου σήμερα εργάζονται 46 συμβασιούχοι στην Υπηρεσία Καθαριότητας, που έχουν προσληφθεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και που εκτελούν με ευσυνειδησία (μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό της Υπηρεσίας) τα καθόλου εύκολα, καθόλου ευωδιαστά και καθόλου υγιεινά καθήκοντα της αποκομιδής των απορριμμάτων.
γράφει ο Δημήτρης Σταυρίδης *
Μοχθούν σε δύσκολες συνθήκες, με κρύο, με καύσωνα, με βροχή. Προσπαθούν να κρατήσουν την πόλη καθαρή, δουλεύοντας συνεχώς στο δρόμο, εκτεθειμένοι στα ατυχήματα, με ένα στόλο οχημάτων γερασμένο και μη παραγωγικό και με μέσα ατομικής προστασίας που δεν είναι πάντα επαρκή για όλους και αποτελεσματικά για τη δουλειά τους.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν κάθονται πίσω από γραφεία, δεν εργάζονται σε άνετους
κλιματιζόμενους χώρους και δεν μπαινοβγαίνουν σε κτίρια πολυτελή. Ξέρουν μόνο το δρόμο, το γκαράζ του Δήμου και τη χωματερή. Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στην κατηγορία των εργαζομένων με τον υψηλότερο επαγγελματικό κίνδυνο. Τα σκουπίδια κι ο δρόμος πολλές φορές τους ζητάνε μερτικό από την υγειά τους και μερικές φορές παίρνουν μερτικό κι απ’ τη ζωή τους.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι υψηλά αμειβόμενοι. Για λίγες εκατοντάδες Ευρώ δουλεύουνε,
να ζήσουν τις οικογένειες τους, να ‘χουν περίθαλψη και να μπορέσουν κάποτε να συμπληρώσουν τα χρόνια να βγουν σε μια σύνταξη πείνας.
Είναι κάποιοι απ’ αυτούς που δουλεύουν για πάνω από 2,5 χρόνια, άλλοι λιγότερο, άλλοι
περισσότερο και που αμείβονται από τα ανταποδοτικά τέλη, δηλαδή από τα χρήματα που
πληρώνουν υποχρεωτικά οι δημότες της πόλης μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Είναι οι
εργαζόμενοι των οποίων οι συμβάσεις παρατάθηκαν με διαδοχικές ρυθμίσεις της σημερινής
κυβέρνησης, γιατί, κατά κοινή ομολογία, κάνουν τη δουλειά του μόνιμου προσωπικού που δεν υπάρχει και δουλεύουν στη θέση του εργάτη καθαριότητας, που έχει εδώ και χρόνια
συνταξιοδοτηθεί, χωρίς να έχει αντικατασταθεί. Καλύπτουν, όπως στην επίσημη νομική γλώσσα των κειμένων αναφέρεται, “πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Υπηρεσίας”.
Αυτών των ανθρώπων λοιπόν την παράταση των συμβάσεων έκρινε πρόσφατα
αντισυνταγματική το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει ν’ απολυθούν και να
επιστρέψουν και τα δεδουλευμένα, γιατί “παρανόμως εργάσθηκαν”.
Και δε νοιάστηκαν διόλου για το τί θ’ απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι! Δε νοιάστηκαν να
πετάξουν στο δρόμο εργάτες, που παλεύουν καθημερινά με τα σκουπίδια και που αμείβονται με ψίχουλα για αποδοχές. Δε νοιάστηκαν ακόμα για το πώς θα λειτουργήσει αυτή η έρμη Υπηρεσία Καθαριότητας, με το λιγοστό μόνιμο προσωπικό που θα απομείνει!
Και τώρα, το μεγάλο ερώτημα: Ποιος, άραγε, θέλει το διώξιμο τους; Ποιος θα ωφεληθεί από την απουσία τους;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
– Θα ωφεληθούν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους από την απόλυση; Εδώ κλαίμε από οργή!
– Θα ωφεληθούν οι μόνιμοι που θ’απομείνουν να σκουπίζουν, ένας σε κάθε γειτονιά ή μήπως θα ωφεληθεί ο Δήμος και οι υπηρεσίες καθαριότητας που παρέχει στην πόλη; Εδώ κλαίμε από τα γέλια!
– Θα ωφεληθεί ο πολίτης – δημότης, που θα ΄ναι και ο τελικός αποδέκτης μιας βρώμικης
πόλης, όταν πια δε θα υπάρχουν εργάτες να μαζεύουν τα σκουπίδια και οδηγοί για να
αδειάζουν τα αυτοκίνητα στη χωματερή; Εδώ γελάμε σαρκαστικά!
– Θα ωφεληθεί μήπως η κυβέρνηση, από τη διάλυση των Υπηρεσιών Καθαριότητας των
Δήμων κι από τη μετατροπή τους σε ανοιχτές χωματερές, από την κοινωνική κατακραυγή των δημοτών – πολιτών – ψηφοφόρων κι από το κύμα των συλλαλητηρίων και απεργιών που θα ΄χει ν’ αντιμετωπίσει; Εδώ γελάμε συγκαταβατικά κι ειρωνικά μ’ αυτούς που το υποστηρίζουν!
Μα τότε, ποιος θα ωφεληθεί;
Ένας μόνο μου έρχεται στο νου. Η Νέα Επιχειρηματικότητα! Η νέα, αλλά και η παλιά τάξη
των επιχειρηματιών, που κερδοσκοπεί απ΄το σκουπίδι, που θέλει να μεγαλώσει τον κύκλο εργασιών της σε βάρος του δημόσιου τομέα και που επιδιώκει διακαώς να εξαργυρώσει μια Υπηρεσία κοινωνικού χαρακτήρα με προσοδοφόρα συμβόλαια εκμετάλλευσης.
Γι’ αυτό και η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου αντιμετώπισε την ομόθυμη αποδοκιμασία των δημοκρατικά σκεπτόμενων πολιτών και του συνόλου του συνδικαλιστικού κινήματος. Γι’ αυτό και η απόφαση αυτή ξεσήκωσε μια σειρά από κινητοποιήσεις κι απ’ ό,τι φαίνεται, είμαστε ακόμα στην αρχή!
Μπροστά λοιπόν σε μια τέτοιου μεγέθους πρόκληση, πρέπει ν’ αντιτάξουμε μια αντίστοιχου
μεγέθους απάντηση. Μια απάντηση συλλογική, οργανωμένη, αποτελεσματική. Και για να είναι τέτοια, πρέπει πρώτ’ απ’όλα να είναι ενωτική.
Θα συμμαχήσουμε και με το διάβολο για να στεφθεί με επιτυχία το δίκαιο αίτημα αυτών
των ανθρώπων, αυτών των συναδέλφων, αυτών των συμπολιτών μας. Αλλά για να συμμαχήσουμε με το διάβολο, πρέπει πρώτα να συμμαχήσουμε μεταξύ μας.
Ο νοών νοείτω!
* Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Μόνιμος Υπάλληλος στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Χαϊδαρίου
Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων
Δήμου Χαϊδαρίου
και πολύ θυμωμένος!
