Άγιε μου Βασίλη, το 2022 κάνω επανεκκίνηση με την πιο όμορφη καμπύλη, το χαμόγελο!
της Ελένης Χρήστου
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, μεγάλωσα απότομα το 2021, μαζί με εμένα και όλος ο πλανήτης. Αποφάσισα, ως άμυνα, να μικρύνω ξανά τα έσω φύλλα της ψυχής μου, τη χρονιά που θα έρθει. Τα παιδιά ξέρουν, που λέει και ένα τραγούδι, θα ακολουθήσω τα χνάρια τους.
Άρχισα ξανά να δίνω βάρος στις στιγμές. Θυμήθηκα τα θέλω που άφηνα για μεθαύριο. Είπα να με προσέχω λίγο παραπάνω. Η υγεία τελικά μέγα αγαθό που το είχα δεδομένο.
Μεγάλωσα απότομα το 2021, νιώθοντας ότι έχω λησμονήσει τα παιδικά πατήματά μου, αυτά που σε οδηγούν στην ουσία των στιγμών. Μια ακόμη χρονιά με ανάσες κοφτές, με μάσκες πολύχρωμες, έτσι απλά για να ξορκίσω την κατήφεια της πανδημίας.
Χαμόγελα με το ζόρι, χαμόγελα ισότιμα με μια πανοπλία, απέναντι σε αυτόν τον τυφώνα που θυμίζει εφιάλτη.
Στολίζοντας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο φέτος, για πρώτη φορά με έπιασα να μην κάνω ευχή. Λάθος κίνηση.
Επανεκκίνηση. «Πάμε ξανά Λένα», μου λέω ψιθυριστά και ανασκουμπώνομαι. Φέρνω ανάκληση από μνήμες. Εκείνες ξέρουν τον δρόμο. Παιδικές γωνιές, μέρη ιερά. Τα παιδιά ξέρουν, το μόνο σίγουρο.
Φέτος για μια ακόμη χρονιά ως άμυνα πρέπει και θέλω να ξαναθυμηθώ την ουσία. Να φρεσκάρω μνήμες με ουσία, με επίκεντρο το συναίσθημα. Επικεντρώνομαι λοιπόν σε ό,τι έχω και όχι ό,τι μου λείπει.
Αυτοάμυνα στο γκρι των συνθηκών με παιδική επανεκκίνηση.
«Αγάπη είναι να μην μετράει πόσα μελομακάρονα έφαγα η μαμά και στο δέντρο μας, να αναβοσβήνουν τα φωτάκια», λέει η 5χρονη γειτόνισσά μου η Αγγελίνα, την εμπιστεύομαι, αφήνομαι στις συμβουλές της.
Φωτεινή επανεκκίνηση, Άγιε Βασίλη μου, θα κάνω το 2022.
Προσωπικό στοίχημα επιβίωσης και ανατροπής: Το χαμόγελο, η πιο όμορφη καμπύλη. Γιατί τα όνειρα και τα θαύματα κοιμούνται στο ίδιο μαξιλάρι και επιβραβεύουν όσους τα πιστεύουν.
