Το κεσεδάκι του συσσιτίου και το παράνομο εμπόριο λαχανικών στον Σκαραμαγκά

Αστυνομική επιχείρηση σε παράνομη λαϊκή αγορά που λειτουργούσε έξω από το Κέντρο Φιλοξενίας Μεταναστών στο Σκαραμαγκά, κυρίως με οπωροκηπευτικά προϊόντα, έγινε στις 3 Ιανουαρίου. Πωλητές ήταν πρόσφυγες που μένουν στη δομή και πελάτες οι εκεί διαμένοντες. 

Με την ευκαιρία, το “Χαϊδάρι Σήμερα” ρωτάει το ελληνικό κράτος γιατί δεν δίνεται η δυνατότητα στους πρόσφυγες να μπορούν να αυτοσυντηρούνται, στο μέτρο του δυνατού, και να φροντίζουν τον οικισμό τους και το φαγητό τους. Ένας άψυχος καταυλισμός, όπως ο Σκαραμαγκάς, όπου όλα έρχονται σαν εξωτερική “βοήθεια”, εξουθενώνει τους ίδιους τους “ωφελούμενους” και υποχρεώνει τις αρχές που είναι εξουσιοδοτημένες με τη λειτουργία του, δηλαδή το Πολεμικό Ναυτικό και το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, σε ένα έργο επιβαρυντικό για τις κανονικές υποχρεώσεις τους.

Έλεγχος και κατασχέσεις  

Άνδρες του Α.Τ. Χαϊδαρίου, σε συνεργασία με το Δήμο Χαϊδαρίου, προέβησαν σε ελέγχους για παράνομο εμπόριο το πρωί της Παρασκευής 3 Ιανουαρίου. Εντοπίστηκαν αρκετές ποσότητες με φρούτα και λαχανικά και τα εμπορεύματα κατασχέθηκαν και θα οδηγηθούν για καταστροφή. Πάντως οι παράνομοι πωλητές, ειδοποιημένοι πιθανότατα από κάποιο τσιλιαδόρο, πρόλαβαν να φύγουν.

Αριστερά στη φωτογραφία τα καφάσια της “λαϊκής” έξω από το καμπ του Σκαραμαγκά.

Σύμφωνα με αστυνομική πηγή, την ίδια ώρα που κατασχέθηκαν οι πάγκοι με τα οπωροκηπευτικά εντοπίστηκε να κινείται στην ίδια περιοχή ένα φορτηγό επίσης με οπωροκηπευτικά, του οποίου ο ιδιοκτήτης προσπάθησε να επωφεληθεί από την ίδια ανάγκη των φιλοξενούμενων για φρέσκα τρόφιμα.  Άνδρες του Α.Τ Χαϊδαρίου, ζήτησαν από τον Ρομά οδηγό να τους δείξει τα τιμολόγια αγοράς των προϊόντων. Υποστήριξε πως δεν τα έχει μαζί του και για το λόγο αυτό του επιβλήθηκε χρηματικό πρόστιμο.

“Σημαντική ποσότητα προσυσκευασμένων μερίδων φαγητού έχει ριφθεί στο πάτωμα”

 

Θυμίζουμε ότι στον καταυλισμό διαμένουν περίπου 2.800 άνθρωποι. Το προϋπολογιζόμενο κόστος σίτισης για κάθε πρόσφυγα ανέρχεται σε €5,87 (πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο), συμπεριλαμβανομένων κρατήσεων (6,27% και επιπλέον παρακράτηση φόρου εισοδήματος 8%), και επ’ αυτού διενεργείται διαγωνισμός με κριτήριο το μεγαλύτερο ποσοστό έκπτωσης, χωρίς να απαιτείται κατάθεση δείγματος από τον υποψήφιο προμηθευτή. Πολλές οικογένειες προσφύγων, λοιπόν, καταφεύγουν στις νόμιμες λαϊκές αγορές του Χαϊδαρίου και τα σούπερ μάρκετ της πόλης. Την ανάγκη για φρέσκα τρόφιμα, φρούτα και λαχανικά, εκμεταλλεύονται, όπως φαίνεται, και παράνομοι μικροέμποροι. 

 

Σε έκθεση της ΕΕΔΑ (Ελληνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) τον Δεκέμβριο του 2016 σημειωνόταν για την σίτιση στο Κέντρο Φιλοξενίας Σκαραμαγκά: “Στον Σκαραμαγκά, σημαντική είναι η παρουσία μη κυβερνητικών οργανώσεων στο χώρο. Διανέμονται

 

 γεύματα 3 φορές την ημέρα σε συγκεκριμένο σημείο του χώρου από 4 κιόσκια (2 εκ των οποίων εξυπηρετούν τις γυναίκες και άλλα 2 τους άντρες). Τα γεύματα παρέχονται μέσω ιδιωτικών υπηρεσιών catering. Αναφέρθηκε ότι σε σχέση με την ποιότητα του παρεχόμενου φαγητού, το κόστος των υπηρεσιών είναι δυσανάλογο. Κατά την επίσκεψη, παρατηρήθηκε σημαντική ποσότητα προσυσκευασμένων μερίδων φαγητού να έχει ριφθεί στο πάτωμα γύρω από τα κιόσκια διανομής. Δίπλα στο χώρο αυτό βρίσκονται επίσης οι κάδοι απορριμμάτων που δεν επαρκούν για όλο τον όγκο των απορριμμάτων με αποτέλεσμα οι δυσάρεστες οσμές να είναι έντονες.” 

Ούτε να μαγειρέψουν για τα παιδιά τους δεν μπορούν

Οι περισσότεροι πρόσφυγες στην Ελλάδα ζουν σε άψυχους καταυλισμούς, όπως ο Σκαραμαγκάς, και οι πιο τυχεροί σε ξενώνες, όλοι αποκομμένοι από την κοινωνική και επαγγελματική ζωή, σε μια κατάσταση τράνζιτ, χωρίς καμία δημιουργική δραστηριότητα. Ούτε καν μπορούν να μαγειρέψουν για τα παιδιά τους ή να σκουπίσουν τον καταυλισμό τους, καθώς αυτές οι υπηρεσίες πληρώνονται σε ιδιωτικές εταιρείες. Γιατί να μην δοθεί στους φιλοξενούμενους η δυνατότητα να μπουν σε μια φάση αυτοσυντήρησης και επαγγελματικής απασχόλησης (πχ εμπορικές και επαγγελματικές δραστηριότητες, αρχικά εντός των καμπ, με ειδικές διατάξεις λειτουργίας και φορολόγησης); Ο εκτοπισμός δεν πρέπει να νοείται σαν αποβολή από την πραγματική ζωή. “Δεν έχω τίποτα να κάνω, μόνο περιμένω”, λέει στο vice.com, ο Hamza, ένας δεκαεξάχρονος Σύρος. 

ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ: Το Ουτοπικό Χωριό της Βοιωτίας Όπου οι Πρόσφυγες Παράγουν Μόνοι τους την Τροφή τους