Το μονοπάτι της νησίδας και τα μονοπάτια των golden boys

Φυσικά, δεν θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τη μεταφορική χρήση “χαράζει δρόμους”, για το δρομολόγιο αυτό. Μονοπάτι πάντως στη νησίδα χαράζει. Πάνω κάτω, πάνω κάτω, βγαίνει ένα μεροκάματο στο Παλατάκι. Μετά έρχεται άλλος, μετά άλλος και… να το μονοπάτι μας.

Δύσκολο να πεις αν το ταπεινό “αστικό μονοπάτι” αποτελεί δημιούργημα της ατομικής ιδιαιτερότητας του κάθε street boy ή της ανέχειάς του ή της εκ γενετής καταδίκης του στο κοινωνικό περιθώριο ή αν τα τρία αυτά ανατροφοδοτούνται μεταξύ τους, ανάγοντας τελικά τον παρασιτισμό σε μέσο επιβίωσης.

Όχι ότι δεν υπάρχει και ο κυριλέ παρασιτικός τρόπος ζωής… Μόνο που εκείνου τα μονοπάτια χαράζονται πάνω σε παχιά χαλιά και βρίσκονται μακριά από το οπτικό μας πεδίο, κάπου μεταξύ εξουσίας – τραπεζών – προμηθειών κτλ. Λέγεται πως τα σκοτεινά αυτά μονοπάτια αρκετών golden boys ίσως φωτιστούν από τις τραπεζικές λίστες που έρχονται εξ Εσπερίας.

Ίδωμεν… Μέχρι πάντως να αποκαλυφθούν τα “χρυσά μονοπάτια” (και αν) την δυσφορία πολλών από εμάς θα εισπράττει ο μικροπαράσιτος της φωτογραφίας, που πηγαινοέρχεται σαν το πιστόνι της μηχανής, με προτεταμένο το χέρι, στο μονοπάτι της νησίδας. Για τους άλλους, τους χρυσοκάνθαρους με τα ακριβά κοστούμια και τις μαύρες τσάντες στο χέρι, ίσως κάπου στο βάθος της συνείδησής μας επιφυλάσσουμε και λίγο θαυμασμό.


Μ.Χ.