Του Χάρη Λαλέ
Ως νέος συμμετείχα στην κατάληψη του Πολυτεχνείου όλες τις ημέρες, μέχρι που μας έβγαλαν τα τανκς. Ποτέ δεν σκέφτηκα ούτε τότε και βέβαια ούτε τώρα ότι ο Αγώνας μας δεν έχει κέντρο τον άνθρωπο. Τότε με το “Ψωμί Παιδεία Ελευθερία” και σήμερα με τον αγώνα για την συμβολή στην αντιμετώπιση της πανδημίας και της προστασίας της Υγείας των συνανθρώπων μας.
Δεν συμμετέχω σε πορείες διασποράς του ιού με δικαιολογία τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου. Μόνο και μόνο για να δώσω την εικόνα του αγωνιστή και να πάρω κομματικά εύσημα.
Οι αγώνες εξελίσσονται μέσα στην κοινωνία καθημερινά, με το μυαλό μας στους συνανθρώπους που χάνουμε και όσους αγωνίζονται στις ΜΕΘ.
Πιστοί στα όνειρα του Πολυτεχνείου, με την τήρηση των μέτρων τιμάμε γιατρούς, νοσηλευτές, εργαζόμενους ΕΚΑΒ και φροντίζουμε για το μέλλον της κοινωνίας μας.
Έτσι τιμάμε τους αγώνες του λαού μας και των νιάτων μας.
