Η Σίλια και οι μαθητές του Κοινωνικού Φροντιστηρίου του Δήμου Χαϊδαρίου κρατούν το όνειρο ζωντανό
Κάποιοι νέοι άνθρωποι στο Χαϊδάρι φωτίζουν το δρόμο της προσωπικής ευθύνης, κόντρα στη μεμψιμοιρία και την παθητικότητα. Είναι δύσκολο να βρεις θετικές ειδήσεις σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, αλλά η Σίλια και τα παιδιά του Κοινωνικού Φροντιστηρίου του Δήμου Χαϊδαρίου μας χαρίζουν σπουδαία νέα. Αληθινά παρηγορητικά στη μαυρίλα των ημερών. Εμείς τους λέμε προκαταβολικά ένα μεγάλο μπράβο και τους ευχαριστούμε, γιατί γίνονται θετικό παράδειγμα για όλους μας, με το να μένουν αφοσιωμένοι στο σκοπό τους, ανοίγοντας το παράθυρο στο μέλλον.
Ο καταιγισμός των εξελίξεων της πανδημίας του CoVid-19 προκάλεσε το κλείσιμο των σχολείων και των φροντιστηρίων. Μαζί τους και το Κοινωνικό Φροντιστήριο της πόλης μας. Όμως η κυρία Σίλια Μιχαηλίδου, φιλόλογος που διδάσκει εκεί εθελοντικά τα τρία τελευταία χρόνια, δεν εννόησε την αναστολή των μαθημάτων σαν παύση. Δεν μπορούσε να αφήσει τα έξι παιδιά με τα οποία συνεργάζεται από πέρυσι, όταν ήταν στη Β΄Λυκείου, χωρίς μάθημα ενόψει των φετινών Πανελληνίων, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Ήξερε την αβεβαιότητα με την οποία είχαν ήδη επιφορτιστεί (έναρξη μαθημάτων Οκτώβρη έναντι Ιουλίου που ξεκινούν τα ιδιωτικά φροντιστήρια, λίγες ώρες που μπορούσε να διαθέσει από το χρόνο της), οπότε το πλήγμα του κλεισίματος του Κοινωνικού είχε σαν αποτέλεσμα οι ελπίδες αυτής της οικονομικά ευάλωτης ομάδας να χάνονται. Έτσι αποφάσισε πως έπρεπε οπωσδήποτε να βρεθεί μια λύση, για να μείνει το όνειρο ζωντανό, με σύνθημά της: “Μένουμε σπίτι. Δουλεύουμε από το σπίτι (όποιοι μπορούν). Γινόμαστε ευέλικτοι. Η ζωή τροποποιείται προσωρινά, δεν σταματάει!”
Η Σίλια, λοιπόν, ξεκίνησε να παραδίδει το μάθημα διαδικτυακά, με το πρώτο να πραγματοποιείται την Παρασκευή 13 Μαρτίου. Χρειάστηκε προετοιμασία και από τη δική της πλευρά και από αυτή των μαθητών, αλλά οι νέοι βρίσκουν γρήγορα τις αναγκαίες τεχνολογικές προσαρμογές. Αρχικά, ήρθε σε συνεννόηση με τα παιδιά για το κατά πόσο θα μπορούσε να γίνει εφικτό το μάθημα μέσω διαδικτύου, δεδομένου ότι, λόγω της οικονομικής τους κατάστασης, δεν είναι αυτονόητο πως θα είχανε τα μέσα (κινητά, tablet ή υπολογιστές) και πρόσβαση στο internet. Αφού, λοιπόν, έγιναν οι απαραίτητες προσπάθειες να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα και από τη μεριά των παιδιών, πέντε στους έξι μαθητές κατάφεραν να έχουν πρόσβαση.
Στη συνέχεια, τους ζητήθηκε να «κατεβάσουν» και να εγγραφούν σε μια εφαρμογή για να έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη οπτικοακουστική επικοινωνία (βλέπε αρχική φωτό). Το ραντεβού δόθηκε για την Παρασκευή στις 10:30 και το μάθημα ξεκίνησε κανονικά. Στο πλαίσιο του μαθήματος έγινε επανάληψη σε ενότητες της θεωρίας της Γλώσσας και ασκήσεις με την ενεργή συμμετοχή των παιδιών.
Όσο κι αν, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, είναι εξοικειωμένα με την τεχνολογία, η πρώτη εμπειρία του εξ αποστάσεως μαθήματος ήταν πρωτόγνωρη. Στην αρχή ήταν διστακτικές και οι δύο πλευρές, μέχρι να δουν αν λειτουργεί και πώς. Το μάθημα όμως τελείωσε με χαρά και ενθουσιασμό, καθώς η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία.
Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει ένα παιδί που αδυνατεί να παρακολουθήσει, καθώς δεν έχει τα απαραίτητα μέσα και η πρόσβαση στο internet είναι πλέον αδύνατη, αφού έκλεισαν και τα internet cafe. Το μάθημα θα είναι απόλυτα επιτυχημένο όταν και το τελευταίο παιδί θα καταφέρει να συμμετάσχει και ελπίζουμε να γίνει άμεσα αυτό. Εδώ είναι ο ρόλος ο δικός μας. Μπορεί να διαθέσει κάποιος συμπολίτης ένα λάπτοπ για όσο διάστημα θα κρατήσουν τα διαδικτυακά μαθήματα; Μπορεί κάποιος άλλος να καλύψει μια σύνδεση στο ίντερνετ για τον ίδιο χρόνο; Η δημιουργική και εργατική παρέα δεν πρέπει να χαλάσει, ας συνεχίσει ενωμένη την τόσο όμορφη δουλειά της. Τι λέτε; Όποιος θέλει να βοηθήσει, μπορεί να επικοινωνήσει με την κ. Μιχαηλίδου εδώ.
Στο video που ακολουθεί η Σίλια Μιχαηλίδου εξηγεί μια άσκηση γλώσσας στα παιδιά, προς το τέλος του μαθήματός της.
