Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ!
Μήπως ήλθε η ώρα να αναβιώσει για να επιβεβαιωθεί το ρηθέν υπό του Δημάρχου
“Πάμε Χαϊδάρι” και να μη μείνει μόνο σλόγκαν, αλλά πραγματικότητα;
Και τώρα λίγο ξεσκόνισμα στην ιστορία του θεσμού.
Η Γιορτή Κρασιού στο Δαφνί | Μεγάλο γεγονός για την Αττική στην εποχή του!
110.000 επισκέπτες το 1959!!!
Η Γιορτή του Κρασιού στο Δαφνί ήταν ένα μεγάλο κοινωνικό, οικονομικό και τουριστικό γεγονός για το Χαϊδάρι αλλά και για ολόκληρη την Αττική.
Το 1953 καθιερώθηκε η ετήσια «γιορτή του κρασιού» – μια γιορτή αληθινά διονυσιακή.
Οι οινοπαραγωγοί όλης της Ελλάδας στέλνουν εκεί αρκετές ποσότητες από τα καλύτερα κρασιά τους μέσα σε βαρέλια. Ωραίες κοπέλες, ντυμένες με τις παλιές ντόπιες φορεσιές του κάθε οινοπαραγωγικού τόπου, κερνάν κρασί τους χιλιάδες εορταστές που συρρέουν εκεί.
Στην εφημερίδα «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ», 27 Οκτωβρίου 1957, διαβάζουμε μια μικρή περιγραφή του χώρου και τον «στατιστικόν απολογισμόν» της Γιορτής του Κρασιού:
«Εις το Βακχικό αυτό πανηγύρι το οποίον ήρχισεν εις τας 9 Σεπτεμβρίου και ετελείωσε την 13ην Οκτωβρίου, παρήλασαν 60.543 άτομα, τα οποία κατηνάλωσαν 31.400 οκάδες οίνου. Εις το «χωριό του κρασιού» εύρισκες δύο λαϊκές ταβέρνες, το εστιατόριο του περιπτέρου, το οποίον ελειτούργησε με τάμπλ ντ΄ ότ και 2.500 καθίσματα εις διαφόρους θέσεις, με τραπέζια για τους επισκέπτας. Και ακόμη από τας 7 έως τας 11 μ.μ., τρισχαριτωμένες κοπέλλες κερνούσαν το κρασί της προτιμήσεώς σου, με τοπικάς ενδυμασίας αναλόγους με την προέλευσίν των. Μετά τας 11 ήρχιζεν ένα πλούσιον καλλιτεχνικόν πρόγραμμα υπό την επιμέλειαν του κ. Πέλου Κατσέλη, με δύο ορχήστρας (Σμυρναίου και Γιαννίδη) και πολλούς καλλιτέχνας, όπως ο Ίκαρος, η Νάντια Κωνσταντοπούλου, η Σούλη Σαμπάχ, το χορευτικόν – ακροβατικόν ζεύγος των Αυστραλών Κέρ – Ντάλς, ο κ. Κουσιάδης και ο όμιλός του κ.ά.
«…Ένα ελληνικό χωριό, ιδέα και εκτέλεση των κ.κ. Πέλλου Κατσέλη και Σπύρου Βασιλείου που υποδέχεται τον επισκέπτη χαρούμενο και ευωδιαστό από το άφθονο άρωμα του ρετσινιού πούναι χυμένο στον αέρα…
Στα σπίτια του χωριού, αντιπροσωπευτικά σπίτια των στεργιανών και νησιώτικων οινοπαραγωγικών περιοχών, ρέει το νέκταρ του Διόνυσου. Εκλεκτά κρασιά 80 ειδών, απ΄ όλα τα μέρη της Ελλάδος.
Το κρασί είναι τσάμπα! Πίνει κανείς λεύτερα… Ένας αέρας πολιτισμού διακρίνει την εφετεινή Γιορτή Κρασιού. Κρυφός φωτισμός, που δίνει φαντασμαγορία περισσή στο μαγευτικό πράσινο, συντριβάνια με χρωματιστούς πίδακες και δυό ορχήστρες του Μπάμπη Μπερκέτη και του Σταύρου Ρουχωτά. Το θέαμα της πίστας, που αντικαθιστά εφέτος το θέατρο, προσφέρεται άφθονο. Τα γνωστά μπαλλέτα του κ. Κουσιάδη σε νέες δημιουργίες του, ο χορός του τρύγου και ο πυρίχιος με αρχαϊκές ενδυμασίες, δόρατα και ασπίδες και τραγούδια άφθονα για κάθε γούστο…
Ο Γιώργος Ζαμπέτας εξομολογείται στο «Βίος και Πολιτεία»: «Εμένα τα καλοκαίρια με φωνάζανε να παίζω στη γιορτή του κρασιού, στο Δαφνί. Χρόνια άπειρα, πολλά. Τους έχω υποσχεθεί ότι θα πηγαίνω πάντα ό,τι και να γίνει. Και το κάνω, χωρίς χαρτιά και συμβόλαια. Αφού έχω δώσει το λόγο μου, ισχύει για χίλια κωλόχαρτα τέτοια».
Η Γιορτή του Κρασιού στην πορεία του χρόνου άλλαξε χαρακτήρα και εκφυλλίστηκε. Το μόνο που είχε απομείνει από την παλιά αίγλη του χώρου ήταν η μπρούτζινη πινακίδα της Ελληνικής Περιηγητικής Λέσχης, που ήταν αφιερωμένη στον Γραμματέα του ΕΟΤ, ο οποίος είχε παραχωρήσει το δικαίωμα στη ΕΠΛ να διαχειρίζεται το χώρο και να διοργανώνει την Γιορτή. Η πινακίδα υπάρχει σήμερα, και είναι ορατή, μετά την είσοδο και πριν από το κτίριο του εστιατορίου.
Το άρθρο του Κώστα Καβαθά στο περιοδικό του «4 Τροχοί» με τίτλο «Γιορτή κρασιού – Μέθη μετά το πάρτι», είναι αποκαλυπτικό για τον εκφυλισμό της γιορτής:
«Πήγαν οι μελλοθάνατοι σ’ αυτή την ξεχειλωμένη, προκλητική, τριτοκοσμική εκδήλωση που λέγεται «γιορτή κρασιού»… Και έφαγαν και ήπιαν αρκετό κρασί…
Πόσοι για το Θεό, που κρατάει ακόμα ολόκληρη αυτή τη χώρα, πήγαν στη «γιορτή του κρασιού», ήπιαν «αρκετό κρασί» και μετά κάθισαν πίσω απ’ τα τιμόνια των σπιρτόκουτων που το επίσημο κράτος τους αναγκάζει να οδηγούν για να μην πληρώσουν «φόρο» για τα περίφημα πια κυβικά εκατοστά πάνω στα οποία είναι βασισμένη και η οικονομία της χώρας;
Πόσοι έφυγαν από το «Δαφνί» στουπί στο μεθύσι εκείνες τις ρωμαϊκές νύχτες της «λαϊκής» διασκέδασης;
Oι μόνοι που μπορούν να σας απαντήσουν είναι οι γιατροί που κάνουν τις αυτοψίες στα νεκροτομεία.» www.4troxoi.gr
