Lefteris Christofis Live, στο Μουσείο Αυτοκινήτου

Όπως και ο ίδιος ως μορφή και προσωπικότητα για όποιον είχε την τύχη να τον γνωρίσει, έτσι και η μουσική πρόταση του Λευτέρη Χριστοφή σκιαγραφεί εδώ και δύο δεκαετίες μια χαμηλών τόνων φαντασμαγορία. Μια ταπεινή κινηματογραφική περιπέτεια που εκμαιεύει πρώτα και πάνω από όλα Συναίσθημα και Ταξιδιάρικες Εικόνες.

Η πρώτη μου επαφή με τον Έλληνα μουσικοσυνθέτη & κιθαρίστα έγινε τον Ιούλιο του 2003 στα πλαίσια της φωτογραφικής κάλυψης του Διεθνούς Φεστιβάλ Πέτρας στο Θέατρο Πέτρας, στην Πετρούπολη. Και ήταν εκεί που ξεκίνησα να ακολουθώ τα βήματά του αφού για μιάμιση ώρα συνέπραξε επί σκηνής με τον βραβευμένο τυμπανιστή Paul Wertico που όλοι αγαπήσαμε ως drummer του μαγευτικού Pat Metheny. Και ναι. Ήταν Ηλίου φαεινότερων πως ο ντόπιος καλλιτέχνης είχε μεγάλη μουσική συγγένεια με τον προαναφερθέντα Αμερικανό ομόλογό του.

Ήταν όμως θέμα χρόνου ώστε να αποκτήσει την δική του μοναδική υπογραφή. Έτσι έχοντας ήδη πίσω του δυο δίσκους μεγάλης διάρκειας στα 90’ς με την Liknos Records (“Kalesma” 1996, “Mythoplasia” 1998), το 2005 κυκλοφορεί από την θρυλική Blue Note το τέκνο της γόνιμης γνωριμίας του με τον Wertico με γενικό τίτλο “Nous Icons” όπου συμμετέχουν επίσης οι Barbara Unger (πλήκτρα), Βαγγέλης Κοντόπουλος (μπάσο), Νίκος Τουλιάτος & Αντώνης Παπουτσάκης (κρουστά). Μια άρτια & εμπνευσμένη δουλειά που τον ήθελε πλέον να αποκτά σιγά αλλά σταθερά κύρος και στο εξωτερικό και θετικότατες κριτικές που τον ήθελαν έως και εκπρόσωπο της ηλεκτρικής jazz κιθάρας ala Grecque της νεότερης γενιάς, ως συνεχιστή του πρωτεργάτη Τίτου Καλλίρη και του χαρισματικού Λάκη Ζώη.

Όμως εδώ έχουμε στα χέρια μας την νέα του δισκογραφική δουλειά να παρουσιάσουμε, οπότε δεν θα επεκταθώ άλλο στις όποιες περγαμηνές του ως μουσικού εκπαιδευτικού. 

Το νέο αρχιτεκτόνημα του Λευτέρη μπήκε στα χέρια μου ιδιοχείρως από τον ίδιο στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς κι αφού το άκουσα επανειλημμένα & προσεκτικά, έφτασε ως μες την καρδιά μου. Περίμενα μια αφορμή ώστε να μοιραστώ μαζί σας το «κινηματογραφικό» του περιεχόμενο. Και να λοιπόν που στις 18 Μαρτίου ο Χριστοφής εμφανίζεται ζωντανά στα πλαίσια του θεσμού “Vinyl is Back”.

Το φρεσκότατο by all means album βρίσκει τον εμπνευστή τούτη τη φορά πλαισιωμένο από τους Dominique Di Piazza (μπάσο), Jacques Marugg (βιμπράφωνο), Νίκος Τουλιάτος (τύμπανα) και ως επίτιμο καλεσμένο τον Chico Freeman στο σαξόφωνο. Αφιερωμένο στην μητέρα του, από τις πρώτες κιόλας στροφές του “Short Stories” σε συνεπαίρνει με το αισθαντικό, γλυκόπικρο ύφος των εσωτερικών, βιωματικών συνθέσεων. Όμως αυτό που «χτίζεται» σιγά μα σταθερά εδώ από το “Mr. Thinkie Deeplie” που ακολουθεί είναι ο… Β’ Πρωταγωνιστικός Ρόλος του αριστοτεχνικού ηλεκτρικού μπασίστα Di Piazza, αφού κυριολεκτικά κερδίζει Oscar! Η απίστευτη «παντρειά» του με τα εμπνευσμένα σκέρτσα του βετεράνου Τουλιάτου ορίζει συγχρόνως το Λακωνικά ουσιαστικό με το άρτια επιτηδευμένο.

Το “ManTis” αποτελεί ένα ευφάνταστα πολύχρωμο μουσικό καλειδοσκόπιο που τιμά το swing, το πάντρεμα της Ethnic/World Music με την ηλεκτρική jazz, την ακουστική κατάνυξη του Ry Cooder, έως και την ολιστική, αρχέγονη μαγεία των ερυθρόδερμων στο πηγαίο ομώνυμο παραλήρημα… 
Η παραγωγή και η μείξη είναι επίσης έργο του ηγέτη και συμπληρώνει καίρια την διεθνή του στόφα, αφού είναι αυτό που λέμε Αγγλιστί “Crystal Clear” και τα όργανα συνυπάρχουν πανέμορφα αναπνέοντας καθάριο ηλεκτρακουστικό αέρα. Όσο για αυτόν καθαυτό τον τόνο του κιθαρίστα, είναι απλά και ξάστερα έως και υποδειγματικός!

Το Σάββατο 18 Μαρτίου λοιπόν. Ο Έλληνας μουσικοσυνθέτης & καθηγητής συνδράμει καίρια στον θεσμό του φίλτατου Γιάννη Αλεξίου που συμπληρώνει δέκα διοργανώσεις, στις 17:00, στο Μουσείο Αυτοκινήτου – Ιουλιανού 33 & Γ’ Σεπτεμβρίου.