Ήδη από τις αρχές Σεπτεμβρίου αρχίσαμε όλοι να διαπιστώνουμε ότι οι δρόμοι στο Λεκανοπέδιο -και ιδιαίτερα οι κεντρικοι άξονες- είχαν αυξημένη κίνηση σε σχέση με άλλες χρονιές, παρά την υψηλή τιμή της βενζίνης.
γράφει ο Παναγιώτης Βλάχος *
Τα μίνι μποτιλιαρίσματα, που κάποιοι τα απέδιδαν στην “επιστροφή από τις διακοπές”, ήταν απλά ένα μικρό δείγμα αυτού που θα ακολουθούσε και συμβαίνει πλέον καθημερινά. Οι ώρες αιχμής έχουν γίνει ώρες αναμονής και για οδηγούς και για επιβάτες. Αλλά και κατά τα ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα, πέρα από τις εργάσιμες ώρες, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη στη Μεσογείων, Κηφισίας, Συγγρού, Πειραιώς, Ποσειδώνος, Εθνική οδό κ.ά.
Άραγε τι συμβαίνει, θα αναρωτηθεί κάποιος. Ήρθε η ανάπτυξη; Αυξήθηκαν οι αγορές ΙΧ; Βγήκαν χρήματα από τα στρώματα και καταναλώνουμε ησύχως; Γίνονται παλι πορείες και παρεμποδίζεται η κίνηση στο κέντρο;
Εκτός από την περιορισμένη αύξηση των πωλήσεων ΙΧ, η απάντηση στα υπόλοιπα είναι αρνητική. Αν αναζητήσει κανείς αναφορές συγκοινωνιολόγων για την αύξηση της κίνησης, μπορεί να σταχυολογήσει μερικούς λόγους που εξηγούν την ταλαιπωρία.
Από το σύνολο του στόλου των λεωφορείων των αστικών συγκοινωνιών δεν κινούνται ούτε τα μισά: τα περισσότερα είναι για απόσυρση, άλλα μπαίνουν για σέρβις καθημερινά, ενώ εκκρεμεί ο διαγωνισμός για την αγορά νέου στόλου.
Είναι πράγματι σπουδαίο έργο η τηλεματική αλλά χρειάζεται λεωφορεία για να δουλέψει, αφού οι καθυστερήσεις στις στάσεις είναι μεγαλύτερες από ποτέ. Τα δρομολόγια του μετρό έχουν αραιώσει. Έλεγχοι για τη συμμόρφωση στο δακτύλιο δεν γίνονται. Μπορεί να βάφει η Περιφέρεια τους δρόμους κάθε λίγο και λιγάκι με μπογιές που ξεβάφουν μετά από δυο βροχές, αλλά στις λωρίδες των λεωφορείων μπαίνουν ΙΧ, χωρίς να τα εμποδίζει κανείς. Τα οχήματα τροφοδοσίας παραδίδουν εμπορεύματα στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας ακόμη και μέσα στο μεσημέρι. Βασικοί δρόμοι του κέντρου, βλέπε Σόλωνος ή Ακαδημίας “φιλοξενούν” παρκαρισμένα αυτοκίνητα ακόμη και στις δυο πλευρές του δρόμου, ενώ για το παρκάρισμα στο πεζοδρόμιο, είναι πια καθιερωμένη πρακτική. Τουριστικά λεωφορεία κλείνουν ολόκληρες λωρίδες, αφού δεν υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη για να σταθμεύσουν, ενώ οι άναρχες πιάτσες ταξί χειροτερεύουν την κατάσταση.
Ας μην θίξουμε καν το ζήτημα της οδικής συμπεριφοράς αρκετών οδηγών σε κόκκινα, διαβάσεις πεζών, σεβασμό ΑμεΑ ή γενικώς της δοκιμασίας που περνούν οι πεζοί όταν κυκλοφορούν στους παραδρόμους ή τα στενά δρομάκια της πόλης.
Με λίγα λόγια, η κίνηση αυξήθηκε γιατί δεν εφαρμόζονται οι στοιχειώδεις κανόνες κυκλοφορίας και στάθμευσης. Ο κύριος υπεύθυνος, η Τροχαία, σχεδόν αγνοείται. Το πιο πιθανό είναι ότι θα κάνει την εμφάνισή της πριν τις γιορτές να εφαρμόσει το νέο Κ.Ο.Κ, να “κόψει” μερικά πρόστιμα και να συλλέξει μερικές πινακίδες, τις οποίες μεγαλοθύμως θα επιστρέψει πριν τις γιορτές κατά το καθιερωμένο “έθιμο”.
Από την άλλη, οι δημοτικοί αστυνόμοι δεν επαρκούν για να προλάβουν όλα τα προβλήματα της μικρής παραβατικότητας που συσσωρεύεται σε μια πόλη, η οποία γίνεται όλο και περισσότερο αβίωτη και χαοτική.
Τελικά, οι δημόσιες συγκοινωνίες και η κυκλοφορία πεζών και οχημάτων είναι άλλη μια βιτρίνα της διακυβέρνησης που έχουμε: κουτοπόνηρη, αναχρονιστική, στα λόγια φιλοκοινωνική και στην πράξη αντικοινωνική.
Αυτοί που πληρώνουν τα σπασμένα είναι όσοι πρέπει να διανύσουν αποστάσεις για να φτάσουν στη δουλειά τους είτε ως επιβάτες είτε ως οδηγοί. Στο δρόμο θα χάσουν χρόνο, χρήμα, την ψυχραιμία τους και ίσως και την αξιοπρέπεια τους, στοιβαγμένοι σε ένα γεμάτο και κολλημένο στην κίνηση λεωφορείο ή σε ένα ωριαίο μποτιλιάρισμα, επειδή κάποιοι απλά δεν (θέλουν να) κάνουν τη δουλειά τους, αλλά κάνουν τη ζωή μας δύσκολη.
* Ο Παναγιώτης Βλάχος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Ποταμιού, επικεφαλής της πολιτικής κίνησης “Μπροστά”.
