Ιουλιέτα

Μ΄αρέσει ένα αγόρι. Όχι εκείνο που μ΄άρεσε την περασμένη βδομάδα, άλλο. Να δούμε τώρα τι θα γίνει που αυτό το αγόρι, είναι ο κολλητός του Γιώργου που μ΄άρεσε πριν και τα είχαμε για λίγο αλλά ήταν βλάκας. Με αγχώνει που στο σχολείο οι καθηγητές νοιάζονται μόνο για τους βαθμούς . Και στο σπίτι αγχώνομαι γιατί το σπίτι είναι ” οι επιδόσεις ” . Κι όλοι οι καθηγητές μας κατηγορούν το εκπαιδευτικό σύστημα. Κι οι γονείς μου όλο με κατηγορούν οτι δε διαβάζω , δε νοιάζονται τι σκέφτομαι, αν είμαι καλά, το μόνο που τους νοιάζει είναι τι βαθμό θα πάρω. Ούτε που νοιάζονται τι περνάω. Στο σχολείο όλη η παρέα μου καπνίζει. Μερικοί κάνουν μπάφο. Μου ‘δωσαν κι εμένα μια φορά. Δε γινόταν να μην κάνω, θα με λέγανε φυτό.
Στο σπίτι γυρίζω και με πονάει το στέρνο μου. Η μαμά μου είναι συνέχεια στο φέισμπουκ και μιλάει με φίλους. Κι ο μπαμπάς μου βάζει τα ακουστικά και ακούει μουσική, ενώ είναι και κείνος στο φέισμπουκ, το δικό του, και δουλεύει το νέο του πρότζεκτ. Θέλω να πάω δίπλα τους να τους πω ότι δε χωράει ο κόσμος μέσα στο στήθος μου, και πως πνίγομαι. Αλλά δε με ακούν. Πού και πού με ρωτάνε αν διάβασα τα μαθήματά μου. Και μου λένε να μαζέψω τα ρούχα μου. Σε στάβλο νομίζω ότι είμαι;
Τη μαμά μου τη λένε Ιουλιέτα. Είναι όμορφη. Θέλει να γίνει κοριτσάκι που δεν πρόλαβε τότε στα νιάτα της, γιατί παντρεύτηκε και έμεινε έγκυος στον αδερφό μου και μετά σε μένα. Γιαυτό δεν τρώει να μοιάζει με κοριτσάκι.
Μερικές φορές μπαίνει στο μπάνιο και κάνει εμετό αν φάει λίγο παραπάνω. Μερικές φορές κλαίει κρυφά εκεί μέσα. Βάφεται όμορφα και τραβάει σέλφι να της βάλουν λάϊκ. Νομίζω πως είναι δυστυχισμένη.
Δεν ξέρω, αλλά μερικές φορές νομίζω πως είμαστε μια γενιά χωρίς γονείς. Μάλλον θα είμαστε η πρώτη γενιά που θα γίνουμε γονείς χωρίς παιδιά, γονείς των γονιών μας.