Η πιο πρόσφατη εικόνα της Ομόνοιας είχε δεχτεί έντονη κριτική, καθώς το τσιμέντο κυριαρχούσε, με αποτέλεσμα οι διαβάτες να την αισθάνονται ψυχρή και αφιλόξενη. Όμως πρόθεση είναι αλλάξει και πάλι μορφή, με κεντρικό περιεχόμενο της παρέμβασης να επανέλθει το σιντριβάνι – σήμα κατατεθέν της πλατείας και να αυξηθεί το πράσινο.
Η ιστορική πλατεία, λοιπόν, αλλάζει για μια ακόμη φορά, ώστε να θυμίζει μεν την παλιά μορφή της με το σιντριβάνι, με την διάβαση ωστόσο για τους πεζούς που ενώνει την Πανεπιστημίου και την Αγίου Κωνσταντίνου να παραμένει.
Το νέο σιντριβάνι έχει διάμετρο 30 μέτρων, με έναν κεντρικό πίδακα και άλλους οκτώ γύρω του. Η πλατεία θα είναι φωτισμένη με φωτιστικά νέας τεχνολογίας τύπου LED, θα έχει πράσινο, όπου τεχνικά μπορεί να υποστηριχτεί, καθώς από κάτω βρίσκεται η πλάκα του μετρό, σκιάδια και νέα δαπεδόστρωση με ψυχρά υλικά, φιλικά στο περιβάλλον, η οποία θα συμβάλει στη μείωση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι. Χορηγοί είναι η τεχνική εταιρεία Ηλέκτωρ, το Κοινωφελές Ιδρυμα Λασκαρίδη και η Fontana Fountains.
Η πλατεία Ομονοίας, η πιο παλιά και πιο κομβική πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου έχει περάσει από πολλές φάσεις. Σύμφωνα με το πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάνθη και Ζάουμπερτ, το 1834, ο χώρος προοριζόταν αρχικά για την ανέγερση των Ανακτόρων. Το σχέδιο όμως δεν προχώρησε ποτέ. Το ίδιο έγινε και με το επόμενο σχέδιο του Βαυαρού αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε, το 1844. Η πρότασή του προβλέπει τη δημιουργία μιας μικρής κυκλικής πλατείας, με την ονομασία Πλατεία Όθωνος. Ο χώρος τελικά διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 μετονομάσθηκε πλέον σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωσαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Το 1895 υπήρξε χρονιά-σταθμός αφού τότε ήταν που δημιουργήθηκε ο σταθμός του τρένου Αθηνών – Πειραιώς. Από τότε είναι που θεωρείται και το κέντρο της πρωτεύουσας. Το 1930 η πλατεία έγινε κυκλική, κατασκευάστηκαν περίπτερα για τους ανθοπώλες, αποκτά εμπορικό χαρακτήρα και αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο σημείο για τους κατοίκους της επαρχίας που έρχονταν στην πρωτεύουσα. Η διαρρύθμιση του υπόγειου χώρου έγινε το 1954 με την κατασκευή μιας υπόγειας πλατείας με τράπεζες, καταστήματα και τις πρώτες κυλιόμενες σκάλες ενώ το 1960 μπήκε το εμβληματικό σιντριβάνι.
Το 1988 το σιντριβάνι ξηλώνεται για να εγκατασταθεί ο γυάλινος «Δρομέας», έργο του γλύπτη Κώστα Βαρώτσου, μέχρι που μεταφέρθηκε στο Hilton λόγω των εργασιών του μετρό. Η τελευταία μεταμόρφωση της πλατείας έγινε την περίοδο πριν από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και προκάλεσε την κατακραυγή του κόσμου για το αισθητικό της αποτέλεσμα.
Και ενώ η πλατεία Ομονοίας, μετά από ένα μεγάλο διάστημα παρακμής, αναμένεται να αποκτήσει και πάλι κάτι από την παλιά της αίγλη, νέες ξενοδοχειακές μονάδες σχεδιάζονται στην πλατεία και την γύρω περιοχή. Τα νέα ξενοδοχεία θα ξεπεράσουν τα δέκα και με δυναμικότητα τουλάχιστον 2000 δωματίων.
