Φως, περισσότερο φως, με λιγότερα έξοδα!
Οι δύο δημοτικές δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται ως ανταποδοτικές, δηλαδή ο δημότης / κάτοικος του δήμου, τιμολογείται και πληρώνει για την παροχή τους, είναι ο ηλεκτροφωτισμός (οδών και κοινόχρηστων χώρων) και η καθαριότητα.
γράφει ο ΚΙΜΩΝ Ε. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ
Μέχρι σήμερα λείπει η ενημέρωση των πολιτών για το ακριβές κόστος ανά δραστηριότητα, θέση, διάρκεια, αποτέλεσμα. Έτσι δεν γνωρίζουμε πόσο κοστίζει ο φωτισμός στην πλατεία Α με π.χ. είκοσι (20) φωτιστικά των Χ προδιαγραφών σε σχέση με την πλατεία Β με δεκαπέντε (15) φωτιστικά Ψ προδιαγραφών. Είθε να τα γνωρίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες…
Παρά την αλματώδη πρόοδο, επανάσταση θα λέγαμε, στον τομέα του ηλεκτροφωτισμού, λίγα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο στην καθημερινότητά μας.
Δυστυχώς ακόμη και τα υφιστάμενα μέσα ηλεκτροφωτισμού ακυρώνονται ή υποαποδίδουν λόγω κακής τοποθέτησης, ελλιπούς συντήρησης ή/και καθαρισμού, και πολύ συχνά λόγω απόκρυψης από κλαδιά δέντρων.
Σ’ αυτό το τελευταίο σημείο θα επικεντρωθούμε.
Φωτιστικά μπροστά σε σχολεία, πάρκα κ.ά. «χάνονται» λόγω πρασίνου. Και τότε το αναγκαίο για την ποιότητα ζωής μας αστικό πράσινο γίνεται αιτία ανασφάλειας, κινδύνων, ατυχημάτων, δυστυχίας.
Στις περιπτώσεις αυτές η κινητοποίηση του μηχανισμού των δήμων είναι κρίσιμη. Στηρίζοντας και εκπαιδεύοντας περαιτέρω τους υπαλλήλους που σηκώνουν το βάρος, συχνά απέναντι σε μη συνεργάσιμους πολίτες. Επισημαίνεται πως η ΔΕΗ (ή όπως αλλιώς λέγεται τώρα) κλαδεύει κλαδιά που γειτνιάζουν με καλώδια, όχι με φωτιστικά!
Ανεξαρτήτως της απόκρυψης φωτισμού, η παρουσία χαμηλών κλαδιών σε διασταυρώσεις, πεζοδρόμια (όπου η νομοθεσία απαιτεί ελεύθερο ύψος διέλευσης μεγαλύτερο από δύο μέτρα), καθρέπτες κυκλοφορίας κ.ά. συνιστά απειλή. Εκεί η αυτενέργεια όλων μας είναι απαραίτητη. Ο δήμος δεν μπορεί να είναι παντού. Το πριόνι και το ψαλίδι του οικο-κύρη μπορεί και πρέπει να δώσει λύση, με σεβασμό στις ζωές και τα δέντρα, με πρόβλεψη για να μην ζούμε κακόμοιροι. Τώρα, μέσα στην κρίση.
