Ολοταχώς για το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον
γράφει η Άννα Παπαγεωργίου Σωτηροπούλου
Λέγεται ότι η σιωπή είναι χρυσός! Όταν όμως καθημερινά κατακλυζόμαστε από τις
προεκλογικές προετοιμασίες των υποψηφίων δημοτικών συνδυασμών, τα φιλόδοξα
σχέδια, τις καινοτόμες ιδέες, τα οράματα και τις υποσχέσεις τους, τότε γίνεται
λίβανος και σμύρνα. Είναι γεγονός ότι οι επικείμενες εκλογές βρίσκονται προ των
πυλών. Δικαίως λοιπόν, οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες, ως ενεργοί πολίτες κάνουν
τόσο θόρυβο, καθώς οι συμπολίτες θα τους κάνουν την τιμή να τους ορίσουν ταγούς
τους. Συνεπώς, πρέπει να ενημερώνονται, τόσο για το δημόσιο και ιδιωτικό βίο τους,
όσο και για τη συνειδητή απόφαση τους, για απροφάσιστη και ενεργό συμμετοχή στα
κοινά.
Οι δημότες είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να γνωρίζουν τις δυνατότητες και τις προοπτικές
ανάπτυξης και ευημερίας που μπορεί να έχει η πόλη τους. Πόσο μάλλον όταν αυτή
είναι κοινή επιδίωξη όλων των πολιτών. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο προσέγγισης
των προβλημάτων, στην νοοτροπία αντιμετώπισης και αντίληψης των δημοτικών
δρώμενων. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ρίζα του κακού στα κακώς κείμενα, η οποία
γεννά ένα ατέρμονο παράπονο και ερωτηματικό. Γιατί; Γιατί προεκλογικά, ως εκ
μαγείας όλα λύνονται και επικρατεί μία περιρρέουσα πολλά υποσχόμενη και
ευαίσθητη ατμόσφαιρα για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο αύριο!
Γιατί; Γιατί τώρα και όχι πριν! Πριν κάποιους μήνες, όταν σε κάποια από τα δημοτικά
συμβούλια του δήμου μας, τέθηκε ένα θέμα που άπτεται ιδιαίτερης κοινωνικής
ευαισθησίας, κατατέθει μάλιστα και πρόταση αντιμετώπισης από συνδημότη, για τη
δημιουργία κοινωνικού κουμπαρά αλληλεγγύης! Ποία ήταν η ανταπόκριση της
δημοτικής αρχής συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης τότε; Ποια ήταν η πολιτική
βούληση, θέση και δράση της τοπικής αυτοδιοίκησης τότε, που σήμερα εξακολουθεί
να διεκδικεί την εμπιστοσύνη των πολιτών;
Προσωπικά με προβληματίζει και με στεναχωρεί ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τις
λέξεις και τις έννοιες. Η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι επάγγελμα ούτε χόμπι
ούτε παιχνίδι στρατηγικής. Είναι συμπεριφορά! Είναι ο τρόπος που
συμπεριφερόμαστε πρωτίστως στον εαυτό μας και στην οικογένεια μας. Είναι η
στάση μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας απέναντι στον γείτονα μας, στον
μπακάλη, στο μανάβη, στο δρόμο, στο καφενείο, στην εργασία, στη διασκέδαση,
παντού. Είναι δαπάνη χρόνου και ψυχής, όχι απ’ το περίσσευμα αλλά απ’ το
υστέρημα μας! Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις υπερεκτιμήσεις, τον υπερβάλλοντα ζήλο, τις μεταξύ μας
φιλοφρονήσεις και η υπέρμετρη αγάπη και προσφορά για το κοινό καλό, να
επισφραγιστεί με έργα και προσωπικές θυσίες.
Ωστόσο η τοπική αυτοδιοίκηση για να μη επικαλείται ως τροχοπέδη τα ουσιώδη
τεχνοκρατικά της προβλήματα, όπως περικοπή φόρων, πολυνομία και επικάλυψη
αρμοδιοτήτων, με πολιτική βούληση, ας δώσει έμφαση και λύση σε αυτά για να
πάρουν σάρκα και οστά τα οράματα της.
Παράλληλα οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες στις επικείμενες εκλογές έχουν να
αντιμετωπίσουν και το νέο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Οι πολίτες
θέλουν να γνωρίζουν τα τεκταινόμενα. Τι μέλλει γενέσθαι; Πού θα πάει η ψήφος
τους; Γιατί με την απλή αναλογική δύο τινά μπορούν να συμβούν, ή να έχουμε
πολυφωνία κάτι που ακούγεται ως ευσεβής πόθος αλλά προϋποθέτει συναίνεση και
συνεργασία, πράγμα δύσκολο για την ελληνική πολιτική κουλτούρα, ή το φαινόμενο
της συναλλαγής. Δυστυχώς η επισφαλής πλειοψηφία ανοίγει το δρόμο για κάθε
είδους εκβιασμό. Εν πάση περιπτώσει ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει σύνεση και
ομοψυχία πάντα για το κοινό καλό.
Τέλος θέλω να ευχηθώ καλή επιτυχία σε εκείνες και εκείνους που θα αντέξουν να
παλέψουν το κατεστημένο και θα δείξουν την αξιοσύνη τους εμπράκτως ενεργώντας
πάντοτε για το πολυπόθητο κοινό καλό και δημόσιο συμφέρον!
Και μία νότα αισιοδοξίας, για τους νέους και νέες ηλικιακά υποψήφιους/ες, να
θυμούνται πάντα:
Κι αν εξεράθη το κλαρί, πάντα χλωρή είναι η ρίζα!!!
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
