Η τριφασική επισκευή, η άλλη που δεν έγινε και άλλες ιστορίες στο Χαϊδάρι!

Γράφει ο Θέμης Τζαβάρας


Η
τριφασική αποκατάσταση στην οδό Πύλου

Η
οδός Πύλου  αποτελεί
την πρώτη πύλη εισόδου προς την όμορφη
συνοικία του Δάσους. Κάποτε
κάποιο έργο υποδομής έγινε εκεί, δεν
έχει σημασία πότε, τι και γιατί.

Σημασία
έχει ότι η αποκατάσταση του οδοστρώματος
ήταν τέτοια, που, στην μεγάλη νεροποντή
του Οκτώβρη που έφερε  τον
Δήμο σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης,
έγινε μεγάλη υποχώρηση του οδοστρώματος
και έπρεπε άμεσα να αποκατασταθεί και
πάλι.
(φωτό 1)

Η
αποκατάσταση έγινε, αλλά
κράτησε μέχρι την επόμενη νεροποντή. Το
οδόστρωμα υποχώρησε και πάλι και
χρειάστηκε νέα αποκατάσταση. (φωτό 2)

Σήμερα
το οδόστρωμα έχει αποκατασταθεί και
περιμένει την επόμενη νεροποντή για να
γίνουν τα τεστ αντοχής της επισκευής. 

Αυτά
βλέπεις και αναλογίζεσαι ότι κάτι
δεν έγινε
σωστά από την πρώτη στιγμή που σκάψανε
τον δρόμο για να περάσουν καλώδια ή
σωλήνες ή ότι άλλο.

Αν
κάτι δεν έγινε σωστά, πώς υπέγραψε
παραλαβή ο επιβλέπων μηχανικός του
έργου;

Αν
πάλι όλα έγιναν όπως έπρεπε, γιατί
υποχωρεί το οδόστρωμα σε κάθε νεροποντή; Όταν  ο
θυμόσοφος λαός λέει “το δις εξαμαρτείν…”, τότε για το “τρις” τι έχετε να
πείτε;

Αν
δε συνυπολογίσουμε και το βούλιαγμα
της οδού Μάνης, που λίγο έλειψε να ρουφήξει
ολόκληρο πυροσβεστικό όχημα, το μέτρημα
δεν θα έχει τελειωμό.Η αποκατάσταση της ιερού Λόχου που δεν έγινε

Η
οδός Ιερού Λόχου δεν ήταν πάντα δρόμος.
Ξεκίνησε σαν ρέμα που δεχόταν τα νερά
του Ποικίλου όρους, τα οποία συνέχιζαν
την ροή τους πίσω από το SM
ΑΒ Βασιλόπουλος και συνέχιζαν την ροή
τους μέχρι που συναντούσαν τον Κηφισό
ποταμό.

Στην
συνέχεια το ρέμα στο τμήμα του από Ρίμινι
έως πίσω από το SM
του ΑΒ στην Λ. Αθηνών κλείστηκε, μετατράπηκε
σε μεγάλο (4Χ4) κλειστό αγωγό ομβρίων και
στην επιφάνεια διαμορφώθηκε ένας
ωραίος πεζόδρομος με παρτέρια και
πλακόστρωση με μάρμαρα και πλάκες
Καρύστου.

Το
ρέμα αυτό στην συνέχεια αναμένει την
σύνδεσή του τον κεντρικό Αγωγό που είναι
προγραμματισμένος να γίνει κάτω από
την Λεωφόρο Αθηνών, μέχρι το Κάμπινγκ.

Όσο
το κομμάτι του αγωγού στην Λεωφόρο δεν
γίνεται, όλη η περιοχή του Αι Γιώργη θα
πνίγεται σε κάθε μεγάλη νεροποντή και
αυτό το ζήσαμε όλοι και δραματικά οι
κάτοικοι της περιοχής που είδαν τις
περιουσίες τους να χάνονται, στην
τελευταία νεροποντή του περασμένου
Οκτώβρη.

Ο
τίτλος του άρθρου αυτού οφείλεται στο
γεγονός ότι σήμερα -τρεις μήνες μετά-
ο Δήμος βγαίνει από την κατάσταση
εκτάκτου ανάγκης που είχε κηρυχθεί, αλλά
οι ζημιές του δρόμου δεν έχουν
αποκατασταθεί, ούτε τα μπάζα έχουν
απομακρυνθεί.

Μένουν εκεί για να τρομάζουν
και να θυμίζουν στους κατοίκους τι τους
περιμένει όταν συννεφιάζει και αρχίζει
η βροχή. (φωτό 3,4, 5,)

…ΚΑΙ
άλλες ιστορίες

Κανονικά
οι επισημάνσεις θα τελείωναν εδώ, αν δεν
υπήρχε “ξεχασμένη” μια πινακίδα – πρόκληση, για να θυμίζει ότι ο Δήμος Χαϊδαρίου
προχώρησε σε αναδιαμόρφωση της περιοχής
με ένα έργο που φέρνει τον βαρύγδουπο
τίτλο “ΕΡΓΑ
ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΤΟΥ
ΑΣΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ (Φωτό 6 Πινακίδα).

Μην
φανταστείτε ότι πρόκειται για το έργο
κάλυψης του ρέματος και διαμόρφωσης
του πεζόδρομου, όπως σημειώνω παραπάνω.
Αυτό έγινε πολύ πριν, επί δημαρχίας
Κυριάκου Ντηνιακού, τόσο πριν, που κάποια
συντήρηση μικρού κόστους θα ήταν
απαραίτητη, όπως αποκατάσταση στις
φθαρμένες πλάκες, τα ρείθρα και άλλα
σημεία.

Σε
μια περιοχή όπου Πρώτη, Κύρια και
Επείγουσα προτεραιότητα θα ήταν η
συνέχιση και ολοκλήρωση του αγωγού και
άλλα συμπληρωματικά έργα υποδομής στην
περιοχή, για να πάψουν οι κάτοικοι να
τρέμουν κάθε φορά που συννεφιάζει ο
ουρανός, ο Διάδοχος Δήμαρχος κος
Μαραβέλιας, αποφάσισε να αντικαταστήσει
τις πλάκες και τα μάρμαρα με κυβόλιθους -ναι, αυτούς που βλέπετε στην φωτογραφία
ένα σωρό μπάζα στην γωνία Ιερού Λόχου
και Αγ. Γεωργίου- και να φορτώσει τον
πεζόδρομο με νέα παρτέρια που λειτουργούν
σαν εμπόδια στην ροή του νερού και το
στέλνουν στα σπίτια δεξιά και αριστερά.
Επιπρόσθετα ανέβασε την στάθμη του
πεζόδρομου, έτσι ώστε τα νερά να μπαίνουν
ευκολότερα στα σπίτια.

Η
καταστροφική φαντασία δεν σταμάτησε
εκεί, πρόσθεσε μια παιδική χαρά και έναν
ποδηλατόδρομο τόσο στενό, που κανείς
δεν μπορεί να τον χρησιμοποιήσει και
επί πλέον, για να προστατεύσει τους
ποδηλάτες από τους πεζούς που φυσιολογικά
κινούνται σε έναν πεζόδρομο ή το αντίθετο,
πρόσθεσε και κάποιες πολλές εκατοντάδες
σιδερένια κολονάκια, τελείως άχρηστα,
αφού δεν προστάτευαν κανέναν και κανείς
δεν χρειάζονταν προστασία (φωτο 7).

Αντίθετα
δημιουργούσαν σε πολλά σημεία προβλήματα,
γι΄αυτό και αφαιρέθηκαν με αυτοδικία.
(φωτό 8).

Αυτό
κι αν είναι έργο! Είναι ένα μεγαλειώδους
σύλληψης έργο με στόχο έναν και μοναδικό:
Να καλύψει το πέρασμα του προκάτοχου
από την περιοχή αντί να φροντίσει να
γίνει άξιος συνεχιστής, ως όφειλε και
ο Δήμος το είχε ανάγκη.

Αλλά
και εδώ κάτι παραμένει ανεξήγητο. Η
ανάπλαση της ανάπλασης δεν κάλυψε –
αντικατέστησε όλο το προηγούμενο έργο
του προκατόχου και έτσι παραμένει η
αρχή (συμβολή με Φλούτζη και Ρίμινι),
το τέλος (πίσω από Βασιλόπουλο), τα οποία
δεν επισκευάστηκαν ως όφειλε, αλλά και
κάποια σημεία στο μέσον του πεζόδρομου
που αποδεικνύουν πόσο ψηλά και πόσο
ασυλλόγιστα ανέβασαν το επίπεδο, με
αποτέλεσμα να πνίγονται οι κάτοικοι
και να καταστρέφονται οι περιουσίες
των. (φωτό 9, 10).

Επειδή
το κόστος του όλου έργου δεν δικαιολογεί
την προχειρότητα της κατασκευής, που η
μανία της φύσης αποκάλυψε, αναρωτιέμαι
αν φιλοτιμήθηκε κανείς από τους αρμόδιους,
να ρίξει μια ματιά στο φάκελο του έργου
να δει αν όλα έγιναν και στέκουν σύννομα.

.

Εγώ
δεν μπορώ να το ψάξω παραπέρα. Ούτε
δημοσιογράφος είμαι, ούτε Δημόσιος Λειτουργός.

ΥΓ.1
Οι πλάκες και τα μάρμαρα που ξηλώθηκαν,
σε ποιες άλλες πλατείες και πεζοδρόμια
χρησιμοποιήθηκαν; Αν όχι, τις πήρε ο
εργολάβος; Αν ναι σαν τι; Σαν μπάζα; Δεν
μπορώ να φανταστώ εργολάβο δημοσίων
έργων που θα πέταγε τόσο υλικό.

ΥΓ.2
Αυτά τα κολωνάκια –άχρηστα εκεί- πόσα
κυκλοφοριακά προβλήματα θα έλυναν; π.χ.
στο σταθμό Αγ. Μαρίνας ή όπου ασυνείδητοι
οδηγοί ανεβαίνουν σε πεζοδρόμια.