Βασίλης Πλιάτσικας: “Πέρασα κατάθλιψη, από εκεί που θα μάρκαρα τον Μέσι κινδύνευσα να σταματήσω το ποδόσφαιρο”
Τον Βασίλη Πλιάτσικα τον γνωρίσαμε 15 χρονών παιδί, όταν ήρθε στο Xαϊδάρι σαν μέλος της σπουδαίας ομάδας που είχε φτιάξει τότε ο ΑΟ Χαϊδαρίου και “κατάπινε” τις κατηγορίες τη μία πίσω από την άλλη. Ήταν εξαιρετικός παίκτης, πήγε στην ΑΕΚ, πήρε μεταγραφή σε κορυφαία γερμανική ομάδα και κλήθηκε 20 χρονών στην Εθνική Ομάδα. Όμως η ατυχία χτύπησε πολλές φορές την πόρτα του.
Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση στο sport24 αποκαλύπτεται o άνθρωπος Πλιάτσικας, που μιλάει για όσα υπάρχουν πίσω από τα λαμπερά φώτα του ποδοσφαίρου. Μας μεταφέρει το καταστάλαγμα μιας πλούσιας και περιπετειώδους αθλητικής ζωής, γεμάτη ανατροπές, που του έμαθε ποτέ να μην τα παρατά. Όσες δυσκολίες κι αν βρέθηκαν στο διάβα του. Πάλεψε, μόχθησε, έζησε πρωτόγνωρες καταστάσεις, μέχρι και πόλεμο.
…………………………………………………………….
Η συνέντευξη στον Ηλία Καλλονά
Η μεταγραφή στην ΑΕΚ και ο δάσκαλος Φερνάντο Σάντος, η παραδοχή του Δώνη και η κλήση στην Εθνική, ο σκληρός Φέλιξ Μάγκατ και ο σοβαρός τραυματισμός, η κατάθλιψη και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο Βασίλης Πλιάτσικας σε μία στο SPORT24.
Πρωταγωνιστής σε μεγάλη ομάδα, μεταγραφή στο εξωτερικό, κλήση στην Εθνική. Μία ονειρεμένη πορεία και καριέρα για κάθε ποδοσφαιριστή. Μέχρι που έρχεται εκείνη η στιγμή που αλλάζει τα πάντα. Ένας σοβαρός τραυματισμός, μία δύσκολη αποκατάσταση και η αρχή του τέλους, όπως υποστηρίζει ο ίδιος.
Ήταν σκληρός με τον εαυτό του, άτυχος, αλλά στο τέλος της ημέρας αισθάνεται ευτυχισμένος με όσα έχει καταφέρει στην καριέρα του. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο SPORT24 απάντησε με ειλικρίνεια, χωρίς υπεκφυγές για πράγματα που μέχρι και σήμερα αποτελούν “ταμπού” στον χώρο του αθλητισμού, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία.
Όπως στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό, δεν είναι όλα ρόδινα. Χρειάστηκε μεγάλη ψυχική δύναμη για να ξεπεράσει τα εμπόδια που βρέθηκαν μπροστά του. Πάντα, όμως, είχε πίστη στις δυνατότητές του, επιλέγοντας να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, με απώτερο στόχο να είναι καλά μέσα του.
Άλλωστε, όπως παραδέχεται κι εκείνος, οφείλουμε να στεκόμαστε στις επιτυχίες μας, καθώς οι επιλογές μας είναι αυτές που μας οδήγησαν έως εδώ. Έστω κι αν για κάποιους, που δεν γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, όλα είναι εύκολα. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, όπως θα συνειδητοποιήσετε και παρακάτω.
Ας πάρουμε, όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το αθλητικό DNA υπήρχε πάντα στην οικογένεια του Βασίλη Πλιάτσικα. Μεγάλωσε στο Αγρίνιο κάποια χρόνια και στη συνέχεια μετακόμισε στο Ναύπλιο οικογενειακώς. Ο πατέρας του έπαιζε για πολλά χρόνια στον Παναυπλιακό στη Γ’ Εθνική και ήταν ουσιαστικά εκείνος που τον παρότρυνε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.
“Είχα πάθος με το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, επομένως δεν ήταν και δύσκολο να ακολουθήσω το συγκεκριμένο μονοπάτι. Στη μικτή Αργολίδας έπαιζα ως επιθετικό χαφ και με αρκετά γκολ γι’ αυτές τις ηλικίες. Επίσης, στην Εθνική Παίδων άρχισα ως 8-10άρι. Όταν πήγα στο Χαϊδάρι άλλαξα ουσιαστικά θέση, με σκοπό να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου, καθώς μπροστά η ομάδα είχε πολλές και ποιοτικές επιλογές και θα ήταν δύσκολο για ένα παιδί 15 ετών να πάρει ευκαιρίες. Κι έτσι γύρισα ως δεξιός μπακ, ενώ στην Εθνική Παίδων έπαιζα πλέον αμυντικό χαφ”.
Η μεταγραφή στην ΑΕΚ, ο Σάντος, ο Φερέρ και η παραδοχή του Δώνη
Το 2005, λόγω των πολύ καλών εμφανίσεων με την Εθνική Παίδων, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ για την απόκτησή του.
“Τότε έπαιζα πολύ με την Εθνική Παίδων και Νέων. Προερχόμουν από μία καλή σεζόν με το Χαϊδάρι, όπου ανεβήκαμε από τη Δ’ στη Γ’ Εθνική. Ουσιαστικά, όμως, τη μεταγραφή στην ΑΕΚ μού την έδωσε η πορεία με τις εθνικές ομάδες. Σίγουρα και οι καλές σχέσεις του Ίλια Ίβιτς με τον πρόεδρο της ομάδας, κ. Χατζή.
Πέρα από την ΑΕΚ, υπήρχε ενδιαφέρον κι από τον Ολυμπιακό, ο οποίος έδινε τα διπλά λεφτά τόσο σε εμένα όσο και στην ομάδα. Όμως, προτίμησα να πάω στην ΑΕΚ επειδή μου άρεσε το πρότζεκτ που μου παρουσίασε ο κ. Νικολαΐδης, με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος.
Άλλωστε, η ΑΕΚ προερχόταν από μία καλή, αλλά άτυχη σεζόν, όπου έχασε ουσιαστικά το πρωτάθλημα στον αγώνα με τον Ιωνικό στο ΟΑΚΑ. Θεωρώ πως εκείνη η ΑΕΚ ήταν μία ομάδα-πρότυπο για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή. Το γήπεδο γέμιζε, ο κόσμος ήταν στο πλευρό της”.
Η αρχή ήταν ιδανική, καθώς ο Φερνάντο Σάντος τού έδωσε φανέλα βασικού σε ηλικία μόλις 17 ετών, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Ατρόμητο, ενώ την επόμενη σεζόν ο Σέρα Φερέρ του προσέφερε σταδιακά μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής.
“Σίγουρα ο κ. Σάντος με βοήθησε πάρα πολύ. Ήμουν 17 ετών κι όχι μόνο με κράτησε στην ομάδα, αλλά μου έδωσε φανέλα βασικού σε πρεμιέρα πρωταθλήματος. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Μπορεί στη συνέχεια, επειδή η χρονιά ήταν απαιτητική, να πήρα κάποιες συμμετοχές κυρίως στο Κύπελλο, αλλά και μόνο που βρισκόμουν στις αποστολές ήταν σημαντικό για εμένα.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Φερέρ ήταν σκληρός στις προσωπικές σχέσεις, απόλυτος. Σίγουρα βοήθησε πολλά νέα παιδιά, ενώ είχε κι έναν εξαιρετικό συνεργάτη, τον Πεπ Σεγούρα, ο οποίος για εμένα ήταν Ο άνθρωπος. Απλά ο κ. Φερέρ με άλλαξε ξανά θέση, από αμυντικό χαφ σε δεξιό μπακ, με αποτέλεσμα να μην παρουσιάσω μία σταθερότητα”.
Ωστόσο, η χρονιά της καθιέρωσης ήταν η σεζόν 2008-09, με τον Γιώργο Δώνη στην τεχνική ηγεσία. Έστω κι αν τα πράγματα στην αρχή δεν ήταν ρόδινα για τον 33χρονο -πλέον- διεθνή χαφ.
“Εκείνη την χρονιά, ο κ. Δώνης έδειξε την ποιότητα που έχει ως άνθρωπος. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία όσα έχει καταφέρει στην καριέρα του. Συγκεκριμένα, ήρθε την πρώτη ημέρα και με ενημέρωσε ότι δεν με υπολογίζει και ότι είναι προτιμότερο να βρω μία ομάδα για να συνεχίσω την καριέρα μου. Εγώ του ζήτησα, απλά, να με πάρει στην προετοιμασία, να κάνω προπονήσεις και αν δεν τον πείσω τότε να φύγω. Το δέχτηκε.
Περνάει το πρώτο στάδιο προετοιμασίας, συνεχίζουμε στο δεύτερο και πριν από ένα φιλικό με την Κότμπους με πλησιάζει και μου λέει: ‘Βασίλη, έκανα λάθος. Θέλω να μείνεις στην ομάδα και να πάρεις τις ευκαιρίες που αξίζεις φέτος’. Όταν έμαθα ότι θα αρχίσω βασικός με τον Παναθηναϊκό έπαθα ένα σοκ, αλλά ήταν μία μαγική στιγμή”.
Η εξαιρετική εικόνα απέναντι στον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα της σεζόν 2008-09, όπου η ΑΕΚ επικράτησε 2-1, ήταν κι ένας από τους βασικούς λόγους που ο Ότο Ρεχάγκελ τον κάλεσε στην Εθνική Ανδρών, μόλις στα 20 του χρόνια.
“Θυμάμαι πως ήμουν με την αποστολή της Εθνικής Ελπίδων και με ενημέρωσαν πως πρέπει να ενσωματωθώ στην Ανδρών. Το συναίσθημα ήταν μαγικό, είχα βάψει και το μαλλί, είχα άλλη ψυχολογία (σ.σ. γέλια). Με το μαλλί υπήρχε χαβαλές στα αποδυτήρια της ΑΕΚ. Θυμάμαι τον Δέλλα και τον Λυμπερόπουλο να με παρουσιάζουν ως νέο παίκτη. ‘Ήρθε ο Γκασκόιν’, έλεγαν (σ.σ. γέλια). Αυτή η αλλαγή μου απέβαλε και λίγο το άγχος.
Τα τέσσερα χρόνια που ήμουν στην ΑΕΚ πέρασαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Ήμουν συμπαίκτης με παίκτες που πριν από 1-2 χρόνια κατακτούσαν το Euro. Ήταν ένα σοκ. Το καλό είναι πως μας βοηθούσαν πολύ. Ήταν παράδειγμα για εμάς. Ήταν πρώτοι στην προπόνηση και έφευγαν τελευταίοι. Δεν γινόταν να κοροϊδέψεις.
Πλέον, πολλές φορές βλέπω σε ομάδες πως οι πιο έμπειροι παίκτες παρακαλάνε τα νεότερα παιδιά να κάνουν προπόνηση, να ασχοληθούν πιο σοβαρά με το ποδόσφαιρο. Τότε δεν υπήρχε αυτό ούτε ως σκέψη. Δεν έκανες καλή προπόνηση; Δεν ξαναπήγαινες. Δεν εξαρτιόταν η ομάδα από εσένα. Το πρωτάθλημα ήταν δυνατό, υπήρχαν σπουδαίοι παίκτες. Άλλες εποχές”.
Ο Βασίλης Πλιάτσικας έζησε μία τετραετία με τον Ντέμη Νικολαΐδη στον προεδρικό θώκο, επομένως μπορεί να κρίνει τι δεν πήγε καλά στο εγχείρημα και το γενικότερο πρότζεκτ.
“Στην αρχή μου άρεσε πολύ το πρότζεκτ του κ. Νικολαΐδη, απλά θεωρώ πως κάπου χάθηκε στην πορεία. Όταν μπήκε η πίεση του πρωταθλητισμού, άλλαξαν όλα. Ήρθαν πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές και έπαψε η ομάδα να στηρίζεται σε νέα παιδιά. Πέρα από του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, δεν έγινε κάποια άλλη αξιόλογη πώληση νεαρού ποδοσφαιριστή. Αυτό ήταν πρόβλημα”.
Το γεγονός ότι έζησε μοναδικές στιγμές σε νεαρή ηλικία, αποδείχθηκε “ευχή και κατάρα” για τη μετέπειτα πορεία του.
“Έζησα πολύ όμορφα πράγματα σε μικρή ηλικία και έγιναν όλα απότομα. Όταν, λοιπόν, τα ζεις όλα αυτά πολύ μικρός, τα θεωρείς και δεδομένα. Οπότε, σιγά-σιγά όταν τα χάνεις, καταλαβαίνεις τι έχεις πετύχει στην πραγματικότητα. Υπάρχουν πράγματα που δεν είναι εύκολο να τα διαχειριστείς σε τόσο μικρή ηλικία. Είναι πιθανό να την “ακούσεις”, να ψωνιστείς και να βάλεις μεγαλύτερη πίεση στον εαυτό του.
Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ την “άκουσα” κάποια στιγμή. Όταν έγινε η μεταγραφή μου στη Σάλκε. Επειδή δεν ήταν και σύνηθες ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής, σε αυτή την ηλικία, να πηγαίνει σε μία τόσο μεγάλη ομάδα. Το κακό είναι πως θεώρησα δεδομένα πολλά πράγματα. Πίστεψα ότι και τα επόμενα χρόνια θα έχω την ίδια πορεία, αλλά και καλύτερη.
Όταν είσαι 21 ετών, παίζεις στη Σάλκε, παίζεις την Εθνική Ανδρών, τα θεωρείς όλα εύκολα. Όμως, έρχεται μία κακιά στιγμή, μία ‘μπάτσα’ που τα ανατρέπει όλα. Δεν είναι εύκολη η διαχείριση τέτοιων καταστάσεων και ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά. Εμένα, για παράδειγμα, μου στοίχισε πολύ ο τραυματισμός στον αγώνα μπαράζ με την Ουκρανία.
