“Γιατί κ. Θεοδώρου δεν πουλάτε φτηνότερα τον καφέ;”. Μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με την “ψυχή” του Cutty Sark

Συνέντευξη στη Μπέττυ Λαμπροπούλου

Γνωρίζουμε τα μαγαζιά του, ας γνωρίσουμε και τον ίδιο. Βολεμένοι σε μια ωραία γωνιά, με θέα την κίνηση της πόλης, μιλάμε με τον Γιώργο Θεοδώρου, “ψυχή” του classy και ταυτόχρονα minimal “Cutty Sark”, που τραβάει σαν μαγνήτης τον κόσμο. Κάθεται απέναντί μου ατσαλάκωτος

 -όπως πάντα-, και με διάθεση για κουβέντα. Δεν δείχνει να ενοχλείται ούτε όταν τον ρωτάω αυτό που απασχολεί έντονα τους πελάτες του: “Γιατί  κ. Θεοδώρου δεν πουλάτε φτηνότερα τον καφέ;”

Γ.Θ. Δεν φταίει ένα πράγμα μόνο… Κατ’ αρχήν ο ΦΠΑ! Έπειτα δεν υπάρχει πτώση ενοικίων, ενώ από την άλλη το κόστος μεγάλωσε λόγω αύξησης της ΔΕΗ και όλων των ΔΕΚΟ, των φόρων κάθε είδους…

Μ.Λ. Λέγεται όμως ότι έχετε αρκετό ποσοστό κέρδους, ώστε να πετύχετε τιμές πιο κοντά στις σημερινές οικονομικές δυνατότητες των πελατών σας.

Γ.Θ. Αν το δούμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, πιστεύω ότι θα σάς πείσω. Ας μιλήσουμε για έναν καφέ των 3 ευρώ. Επιβαρύνεται με:

23% ΦΠΑ, δηλαδή περίπου 0,70 €

0,05 δημοτικό φόρος, δηλαδή 0,15 €

Κατάληψη πεζοδρομίου 0,05%, δηλαδή 0,15 €

35% φορολογία εισοδήματος, αλλά και περαίωση ανά πενταετία

16% σερβιτόροι και 18% υπόλοιπο προσωπικό

Ας μη μιλήσουμε για κόστη συντήρησης και ανακαίνισης!

Τι μένει λοιπόν στο μαγαζί από τον καφέ; Το πολύ 20 λεπτά κέρδος. Υπολογίστε ότι από ένα ζευγάρι που, πίνοντας τον καφέ του για δύο – τρεις ώρες κάνει την έξοδό του και την κοινωνική του επαφή, το μαγαζί κερδίσει 40 λεπτά. Αν πάρουν εσπρέσο, ακόμη λιγότερα!

Μ.Λ. Όμως ο επρέσσο στην Ιταλία είναι φτηνότερος. Πώς το πετυχαίνουν αυτό;

Γ.Θ. Δεν είναι πιο φτηνός. 1,5 ευρώ έχει στο “όρθιο”, ενώ εμείς τον εσπρέσσο για έξω τον δίνουμε 1 ευρώ και τον καπουτσίνο 1,5 ευρώ. Θα ήταν καλό να γίνει γνωστό ότι στην Ελλάδα αγοράζουμε την πρώτη ύλη σε διπλάσιο κόστος: 18 € το κιλό στην Ιταλία, 35 € εδώ!

Αλλά μη μείνουμε μόνο στον “όρθιο” καφέ. Αν καθίσεις στην Ιταλία σε ισόβαθμο με το δικό μας κατάστημα, θα πληρώσεις 5 € για τον καπουτσίνο και θα επιβαρυνθείς υποχρεωτικά το εμφιαλωμένο νερό, ενώ εδώ είμαστε με την κανάτα στο χέρι και το αλλάζουμε ανά πέντε λεπτά! Στη Βιέννη ή τη Βαρκελώνη θα πληρώσεις 4,5 € αλλά για μία ώρα, όχι για 4 ώρες όπως μάς αρέσει να πίνουμε τον καφέ στην Ελλάδα! Έπειτα εμείς έχουμε προσφορές, τις οποίες βγάζουμε από το κέρδος των 20 λεπτών ανά καφέ που σάς προανέφερα. Αυτό σημαίνει ότι σε όλα τα φαγητά δίνουμε δωρεάν ποτό (μπύρα, κρασί, αναψυκτικό). Και αυτό είναι κόστος, αλλά προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τον πελάτη μας γιατί μάς υποχρεώνει η κρίση, αλλά και γιατί το θέλουμε. Είναι οι άνθρωποι που τιμούν το μαγαζί μας σε τόσο δύσκολους καιρούς.

Μ.Λ. Η τιμή του ποτού, όμως, είναι τσιμπημένη στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό.

Γ.Θ.  Προσέξτε, κατεβάσαμε την τιμή του ουίσκι από τα 8 στα 6 ευρώ, παρότι η τιμή φιάλης ανέβηκε από τα 12 στα 18,30 ευρώ, λόγω του φόρου οινοπνεύματος. Σάς πληροφορώ ότι ένα μπουκάλι κλασικού ουίσκι έρχεται στην Ελλάδα με τιμή 5,10 ευρώ, από το οποίο στη συνέχεια το κράτος βγάζει υπέρογκο κέρδος. Στο εξωτερικό δεν υπάρχει τόσο βαριά φορολογική επιβάρυνση. Και όμως εκεί το ποτό έχει 7 ευρώ. Και πάλι όμως πρέπει να λάβετε υπόψη σας κάποιες ακόμη μεγάλες διαφορές: Έξω βάζουν στο ποτήρι 40 ml, μετρημένο αυστηρά με μεζούρα. Ποιο μαγαζί στην Ελλάδα δεν βάζει 80 ml; Σε μάς το μπουκάλι δεν βγάζει πάνω από 8 ποτά, ενώ στην Ευρώπη δεν πέφτουν κάτω από 16! Να μην πούμε για το κέρασμα… Στην Ελλάδα ο πελάτης είναι άρχοντας… σάς έχουν κεράσει ποτέ σε μπαρ του εξωτερικού;

Μ.Λ. Γνωρίζω ότι το θέμα των μουσικών δικαιωμάτων προβληματίζει πολύ τα καταστήματα διασκέδασης. Πώς το αντιμετωπίζετε;

Γ.Θ. Είχαμε την ΑΕΠΙ, τώρα εμφανίστηκαν κι άλλοι (Ερατώ, Απόλλων), οι οποίοι ζητούν χρήματα βάσει των τετραγωνικών μέτρων και της λειτουργίας του μαγαζιού. Και δεν αρκούνται στα χαρτιά μηχανικού που τους δείχνουμε, αλλά βγάζουν κορδέλα και μάς μετράνε από γωνία σε γωνία! Το χειρότερο, δεν μάς λένε τι τραγούδια εκπροσωπεί ο καθένας, με σκοπό φυσικά να πληρώνουμε και τους τρεις! Έρχεται ο καθένας και σου λέει τόσα χρωστάς… κανονικός συνεταίρος δηλαδή! Είναι ένα ακόμη πλήγμα στις επιχειρήσεις. Προσφύγαμε στα δικαστήρια ως Σύλλογος Καταστημάτων Αθήνας, αλλά χάσαμε.

Μ.Λ. Ποια είναι η πρότασή σας για να βγει από το τέλμα ο χώρος της εξόδου και της διασκέδασης; 

Γ.Θ. Επί Σαρκοζί στη Γαλλία, όταν τα μαγαζιά γνώρισαν κρίση και επειδή εκεί σκέφτονται και τον τουρισμό τους, ο ΦΠΑ της εστίασης έπεσε στο 6% σε ένα βράδυ. Σε περίπτωση φοροδιαφυγής, κυρίως μη κόψιμο απόδειξης, επιβάλλεται εξαντλητικό πρόστιμο ή αφαίρεση αδείας, όχι χαϊδέματα. Έτσι το κράτος εξασφάλισε περισσότερα έσοδα. Εδώ, με τους φόρους που βάζουν, χάνουν έσοδα. Ποιος επαγγελματίας δεν θα έκοβε απόδειξη με 6% ΦΠΑ;

Μ.Λ. Κατεβαίνετε σε διαδηλώσεις για να διεκδικήσετε σαν επαγγελματίας, αλλά και σαν πολίτης;

Γ.Θ. Όχι! Όταν άλλος αποφασίζει για μένα πριν από μένα, έτσι κι αλλιώς, δεν θέλω να γίνομαι καραγκιόζης στον εαυτό μου!

Μ.Λ. Έχω την εντύπωση ότι η νυχτερινή κίνηση του Χαϊδαρίου ανεβαίνει, ίσως γιατί προτιμούν να μην μετακινούνται σε πιο μακρινούς τόπους διασκέδασης. Συμβαίνει πραγματικά;

Γ.Θ. Δεν θα τόλεγα… Ο κόσμος σφίγγεται.

Μ.Λ. Προβλήματα με ναρκωτικά ή περιστατικά βίας έχετε;

Γ.Θ. Όχι. Και το όχι ισχύει όχι μόνο για εμάς στο Cutty Sark, αλλά σε όλα τα μαγαζιά του Χαϊδαρίου. Ζούμε σε καθαρό τόπο, ο κόσμος είναι ποιοτικός, η Αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της. Εμείς με τη σειρά μας αντιλαμβανόμαστε ότι έρχεται η νεολαία της πόλης, αισθανόμαστε ότι έχουμε ευθύνη και ποτέ δεν σερβίρουμε αλκοόλ σε ανήλικους. Όσο για τη βία που ρωτάτε και πάλι η απάντηση είναι αρνητική. Ένα περιστατικό που μου έρχεται στο νου, αφορά νεαρό πελάτη, γιου γνωστού Χαϊδαριώτη, που ήπιε παραπάνω από όσο έπρεπε και εγώ ο ίδιος του πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Μού έριξε μια γροθιά. Την άλλη μέρα ήρθε ο πατέρας του, μού ζήτησε συγγνώμη και με ευχαρίστησε γι’ αυτό που έκανα. Πάντως δεν είχα θυμώσει καθόλου, έτσι είναι τα νιάτα…

Μ.Λ. Η δική σας έξοδος ποια είναι; Ποιες προτιμήσεις έχετε στη διασκέδαση; 

Γ.Θ. Έχω να βγω 19 χρόνια. Δεν έχω πάει Μύκονο, Κρήτη, Σαντορίνη. Βρίσκομαι στο μαγαζί όλη μέρα, τρεις συνεχόμενες βάρδιες. Για να καταλάβετε καλύτερα, δεν θέλω το παιδί μου να κάνει αυτή τη δουλειά, για να μπορεί να πάει διακοπές με την οικογένειά του, έστω Χριστούγεννα ή Πάσχα…  

Μ.Λ. Σας ρωτώ σαν επιχειρηματία με πολύχρονη πείρα: Ποιο επιχειρηματικό σχέδιο χρειάζεται το Χαϊδάρι για να αναπτυχθεί;

Γ.Θ. Έχουν γίνει λάθη. Για παράδειγμα, δεν έγινε ένα πάρκινγκ κάτω από την πλατεία του Αίθριου ή στο Δημαρχείο, που να δίνει έσοδα στον Δήμο και να λύσει το κυκλοφοριακό. Πιστεύω ότι, μέσα σε όρια, χρειάζεται να ξεχωρίσει ζώνη για διασκέδαση και εμπόριο.  

Μ.Λ. Όμως οι δραστηριότητες της διασκέδασης ενοχλούν κάποιους.

Γ.Θ. Ίσως… Όμως γιατί να φεύγει το παιδί σου για Γκάζι ή Γλυφάδα; Εδώ μπορείς να το ελέγξεις. Ακόμη, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και έσοδα για την πόλη. Γιατί να πάμε αλλού, ενώ μπορούμε να φέρουμε κόσμο;

Μ.Λ. Πέρα από τα επιχειρηματικά: Τι σάς μένει σαν άνθρωπος από την πολύχρονη επαφή σας με τον χώρο της εξόδου;

Γ.Θ. Είναι ένα κομμάτι της ζωής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις αντιδράσεις κάποιων ανθρώπων που μπήκαν στο μαγαζί μας, μετά τη φωτιά. Κάποιος έλεγε “σ’ αυτή τη γωνιά κάθισα με το κορίτσι μου στο πρώτο μου ραντεβού”, άλλος “εδώ ήταν το στέκι της παρέας μου για χρόνια”. Ζούμε με τους ανθρώπους εδώ…