Στέλιος Σούλιος: Το οικολογικό κίνημα δεν ξιφουλκεί, διαλέγεται!

Αγαπητό Χαϊδάρι Σήμερα

Επανερχόμενος για να κλείσω από την πλευρά μου, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, το θέμα της προστασίας των ορεινών όγκων της περιοχής μας θα ήθελα να κάνω και εγώ με την σειρά μου κατ’ αρχήν ένα μικρό σχόλιο.

Είναι σε όλους γνωστό ότι η έλλειψη επιχειρημάτων οδηγεί σε υπονοούμενα και γενικόλογες πολιτικολογίες, καθώς και άλλες αναφορές ακόμα και με θρησκευτική χροιά, μιας και στην τελευταία επιστολή του κ. Λύτρα υπήρξαν νύξεις περί καλών και κακών ανθρώπων που χειρίζονται την  «καλή» και «κακή» νομοθεσία κ.λ.π.

Ο τύπος αυτός επιχειρηματολογίας όμως θυμίζει έντονα παρόμοιό του, που χρησιμοποιήθηκε στη χώρα μας για τους χιλιάδες πολίτες, φορείς και οικολογικές οργανώσεις, που διαμαρτύρονταν για τις συνέπειες του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνομπίλ.

Κάποιοι λοιπόν, με την ίδια ακριβώς λογική, προσπαθούσαν να πουν και τότε ότι οι διαμαρτυρίες εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα της Δύσης, ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι «καλά» ή «κακά», ανάλογα με τα χέρια στα οποία βρίσκονται και ότι για αυτό τον λόγο οι διαμαρτυρίες για την «καλή» πυρηνική ενέργεια ήταν υπερβολικές (οι εν λόγω απόψεις έγιναν ανέκδοτο της εποχής).

Εκείνο όμως που δυσκολεύομαι να κατανοήσω είναι το πώς άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη του οικολογικού κινήματος, πρωτοπόρου στην υπεράσπιση του γόνιμου δημοκρατικού διαλόγου και της διαφορετικότητας των απόψεων, εκλαμβάνουν την ανταλλαγή ή ακόμα και την αντιπαράθεση τέτοιων απόψεων ως «ξιφούλκηση». Ομολογώ ότι σε θέσεις για το περιβάλλον συναντώ πρώτη φορά τέτοιους «στρατιωτικούς» όρους. Για τους λόγους αυτούς θα συνιστούσα προσοχή σε έννοιες που εκφεύγουν της δασικής ή νομικής επιστήμης, γιατί ο κίνδυνος του «ανέκδοτου» ελλοχεύει σε κάθε εποχή.

Επί της ουσίας τώρα και επί των «απαντήσεων» σε ένα μέρος των ερωτημάτων που τέθηκαν στην επιστολή μου από τον κ. Λύτρα.

–     Βεβαίως η νομική είναι θεωρητική επιστήμη, αλλά η διαίρεση είναι πράξη των πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου. Ο κ. Λύτρας  υποστηρίζει, λοιπόν, ότι η έκταση του μονίμου Καταφυγίου Άγριας Ζωής με την απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Αττικής, που αναφέρει, μειώθηκε από τα 27.000 στρέμματα που ήταν στα 13.500. Για την αποκατάσταση της αλήθειας τα σχετικά έγγραφα δηλαδή η υπ. αρ. 2168/2-7-2001 απόφαση του Γ.Γ.Π.Α. καθώς και η προηγηθείσα 1951/29-6-2001 απόφαση της Διεύθυνσης Δασών Δυτικής Αττικής θα σταλούν αυτούσια στο «Χαϊδάρι Σήμερα» για την πλήρη ενημέρωση των ενδιαφερομένων για το ακριβές καθεστώς προστασίας που ισχύει σήμερα.

–     Ο κ. Λύτρας απαντά επίσης ότι η παραγγελθείσα από την Ελληνική Δικαιοσύνη τεχνική έκθεση του Δασαρχείου Αιγάλεω, πέραν του ότι αυτή δεν αποτελεί πράξη αλλαγής χαρακτήρα έκτασης, δεν υπερασπίζεται και δεν τεκμηριώνει τον δημόσιο και δασικό χαρακτήρα της δασικής έκτασης στην περιοχή της Πετρούπολης. Επίσης για την αποκατάσταση της αλήθειας τα βασικά σημεία της εν λόγω τεχνικής έκθεσης θα σταλούν στο «Χαϊδάρι Σήμερα» το οποίο βεβαίως οφείλω να ευχαριστήσω για την προσπάθεια του να μείνει σε υψηλό επίπεδο αυτή η ανταλλαγή απόψεων.

Χαϊδάρι 29/01/2017

Στέλιος Σούλιος