Η παράδοση της πόλης στο κόμμα και η ανεξάρτητη υποψηφιότητα
του Μάριου Χριστόπουλου
Στην πόλη μας ζούμε ξανά τα φαινόμενα που ζήσαμε το 2019. Δυστυχώς. Και πολύ φοβάμαι ότι όσο περνάνε οι ημέρες, με αποκορύφωμα την Κυριακή των εκλογών θα τα ζήσουμε και πάλι όλο και πιο έντονα. Η πόλη καταλαμβάνεται κυριολεκτικά από τις οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ! Η κομματική επέλαση σε όλο της το μεγαλείο. Δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Δίνουν τον υπέρ όλων αγώνα για να πάρουν το Δήμο και να τον θέσουν στην υπηρεσία του κόμματος όπως έγινε τα 5 χρόνια της θητείας Σελέκου! Υπέρτατος νόμος το καλό του κόμματος. Δεν το κρύβουν καν. Το συμφέρον του κόμματος είναι και συμφέρον του Δήμου. Και όπου αυτά δεν ταυτίζονται ή ακόμη χειρότερα όπου συγκρούονται… τόσο το χειρότερο για τον Δήμο και τους κατοίκους του! Το ζήσαμε με τις άσκοπες και θορυβώδεις «κινητοποιήσεις» χωρίς νόημα και χωρίς αντίκρισμα μόνο και μόνο για να συντηρούνται οι κομματικές εφεδρείες. Το ζήσαμε με την απέχθεια στον ιδιωτικό τομέα, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, σε κάθε μορφή ανάπτυξης που δεν περνάει μέσα από το κράτος και τους μηχανισμούς του. Το ζήσαμε με την εναντίωση σε κάθε μορφή και δυνατότητα αξιοποίησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων που στις μέρες μας είναι η μόνη σοβαρή πηγή χρηματοδότησης. Αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, θόρυβος για το θόρυβο, επαναστατική γυμναστική για το κόμμα και τις επιδιώξεις του.
Εμείς δεν έχουμε «μηχανισμό» να ρίξουμε σε αυτή τη μάχη. Στηριζόμαστε στην αλήθεια και στο έργο μας. Ο στόχος μας είναι ένα καλύτερο Χαϊδάρι και μόνο το δικό του συμφέρον είναι στην καρδιά και στο μυαλό μας.
Και η υπόσχεση που μπορούμε να δώσουμε είναι ότι η νίκη του συνδυασμού μας θα είναι νίκη μόνον του Χαϊδαριώτικού λαού.
