Προς καταληψία μαθητή: Κάντο αλλιώς!

Απευθυνόμαστε στον μαθητή που στέκεται αυτή την ώρα πίσω από την κλειστή πόρτα, λίγο αμήχανος, αλλά και πεισμωμένος, με την διάθεση του εφήβου να πάει κόντρα σε όσα κρίνει λάθος: Κάνεις καλά που δεν σιωπάς, μα κάντο αλλιώς!

Τις μέρες που βγαίνεις στον αγώνα, το σχολείο να είναι πιο ζωντανό και πιο παραγωγικό από τις καθημερινές. Άρα να είναι ανοιχτό, γιατί αυτό θέλει η ελευθερία κίνησης και έκφρασης. Προστάτεψε το πολυτιμότερο δημόσιο ίδρυμα από την χλεύη των “καλοθελητών”.

Μην επιτρέπεις να σε κατηγορούν ότι το κλείνεις για να μην κάνεις μάθημα. Δούλεψε δυο και τρεις φορές παραπάνω στις μέρες της κινητοποίησης. Ετοίμασε καλό γραπτό υλικό, μελέτα σε βάθος τα προβλήματα, ενημέρωσε υπομονετικά τους συμμαθητές σου, για να μην λένε κάποια παιδιά “δεν ξέρω γιατί ακριβώς κάνω κατάληψη”. Οργάνωσε συζητήσεις για την παιδεία, ζήτα τη γνώμη πολλών και απαίτησε να έρθουν στο ανοιχτό σχολειό σου προϊστάμενοι εκπαίδευσης, δήμαρχοι, γονείς. “Ανάκρινέ” τους αλλά και άκουσέ τους. Πες τους με θάρρος όσα εσύ ζητάς. Κι όλα αυτά όχι με κατάργηση του προγράμματος μαθημάτων. Μην επιτρέπεις στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων να “τρίβουν τα χέρια τους” από ικανοποίηση, κάθε φορά που κάνεις κατάληψη.

Μην κλείνεσαι μέσα. Η αποστολή σου είναι να ενημερώσεις και να πείσεις την κοινωνία. Αντί να κάθεσαι πίσω από την πόρτα, άνοιξέ τη και “κατέβα πλατεία”. Κάντο κάθε μέρα, για μισή ώρα. Μετά το τελευταίο κουδούνι όλα τα παιδιά πάνε στην πλατεία της γειτονιάς τους, μοιράζουν υλικό, μιλούν με τους ανθρώπους. Εσύ ο ίδιος και πολλοί από τους φίλους σου ξέρετε μουσική και παίζετε μουσικά όργανα. Πάρτε μαζί σας κιθάρες και ό,τι άλλο είναι διαθέσιμο, τραγουδήστε, γεμίστε με ζωή τους δρόμους και τις πλατείες, αυτό σάς ταιριάζει, αυτό θα προωθήσει τον αγώνα σας. Έτσι θα ακούσουν πολλοί αυτό που θέλεις να πεις. Τους καλοπροαίρετους σίγουρα θα τους ταρακουνήσεις, θα τους βάλεις σε σκέψεις, θα τους πείσεις.

Τώρα πολλοί λένε: “Σιγά τον αγώνα: Κάνουν κατάληψη, γλιτώνουν το μάθημα, δεν παίρνουν απουσίες”. Δείξε τους ότι έχεις μάθει το πρώτο μάθημα του συνδικαλισμού: Αγώνας χωρίς θυσίες είναι κίβδηλος. Αγώνας με θυσίες σημαίνει ότι πιστεύεις σ’ αυτό που κάνεις.

Μια φορά την εβδομάδα, οργανωθείτε όλα τα σχολεία και μαζευτείτε σε ένα κοινό σημείο του Χαϊδαρίου. Κλιμάκωση του αγώνα και πανηγύρι για την πόλη. Να είσαι σίγουρος ότι θα έρθουν και πολλοί καθηγητές σου, αλλά και οι περισσότεροι γονείς. Σπάσε την απραξία της κλειδωμένης πόρτας και η φαντασία σου θα σε οδηγήσει σε πολλά ακόμη όμορφα και δημιουργικά.

Αξίζει να ζήσουμε κάτι τέτοιο. Σήκωσέ μας εσύ από τον καναπέ με την ορμή των νιάτων σου, αλλά και την σοφία που εμείς οι μεγάλοι έχουμε χάσει, μέσα στη φθορά του χρόνου, αλλά και της αλλοτριωμένης κοινωνίας.

Κάντο για σένα. Κάντο για την γενιά σου. Κάντο για όλους. Μα… κάντο αλλιώς.